Από τέτοιους “συμμάχους” να φυλαγόμαστε

 

6 Μάη. Ημέρα πανεργατικής απεργίας όπου η εργατική τάξη κατεβαίνει στους δρόμους για να τιμήσει τη δική της κόκκινη πρωτομαγιά.

Εργατικά στελέχη του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ και των ταξικών σωματείων, εβδομάδες τώρα οργώνουν κυριολεκτικά τους εργασιακούς χώρους με μαζικές εξορμήσεις, προετοιμάζοντας τις απεργιακές συγκεντρώσεις, καλώντας κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο κάθε εργαζόμενο να πάρει μέρος σ’ αυτές.

Πάνω από 500 συνδικαλιστικές οργανώσεις, ανάμεσά τους 24 εργατικά κέντρα και 47 ομοσπονδίες, συγκροτούν ένα απεργιακό μέτωπο, ενώνουν την φωνή τους και παλεύουν για να μην περάσουν οι αντεργατικές «ανατροπές του αιώνα» για 10ωρη δουλειά, για διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας του λαού από την πανδημία, για κάλυψη όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

 

Την ημέρα αυτή διάλεξε ο κ. Λαθήρας να κατηγορήσει το ΚΚΕ ότι … «ευθύνεται για την αύξηση των ωρών εργασίας»!!!

Στη σελίδα του στο facebook, ο γνωστός “αντιΚΚΕδολόγος” κ. Λαθήρας, παρουσιάζει μια τηλεοπτική συζήτηση από τις 7 Μάη του 2013 (δεν μπόρεσε να βρει πιο πρόσφατα “κατηγορητήρια” άραγε;), όπου ο Νίκος Σοφιανός, στέλεχος του κόμματος, ανάμεσα σε άλλα δηλώνει ότι: «… οι εκπαιδευτικοί που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ήταν οι μόνοι που στάθηκαν αντίθετοι σε απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις …».

Αυτή η δήλωση αρκούσε στον κ. Λαθήρα για να «εξάγει» το συκοφαντικό συμπέρασμα:

Το ΚΚΕ (που «αναφανδόν και από την πρώτη στιγμή στάθηκε κατά με φανατισμό), ευθύνεται για την αύξηση του ωραρίου εργασίας (ίσως και πολλών άλλων λαϊκών προβλημάτων).

 

Τι ακριβώς όμως έγινε εκείνη την περίοδο του 2013;

Η κυβέρνηση της ΝΔ, φέρνει ένα πολυνομοσχέδιο που χτυπά το σύνολο του Δημόσιου Τομέα.

Ειδικότερα για τον εκπαιδευτικό κλάδο το πολυνομοσχέδιο βάζει θέματα για την αύξηση του ωραρίου εργασίας, την αξιολόγηση, το νέο σχολείο Α.Ε., το νέο πειθαρχικό δίκαιο, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, τις απολύσεις, το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους κ.ά.

Η ηγεσία της ΟΛΜΕ αντί να συντονίσει τις ενέργειές της με όλους τους κλάδους του δημοσίου – αν ήθελε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το κυβερνητικό πολυνομοσχέδιο – κατεβάζει πρόταση για απεργία διαρκείας, μέσα στην περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων με μόνο ένα αίτημα (αύξηση ορών εργασίας) και μόνο για έναν κλάδο (ΟΛΜΕ).

 

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή πρότειναν:

Να προκηρυχτεί 48ωρη απεργία για τις 14 και 15 Μάη (οι πανελλαδικές ξεκινούσαν στις 17 Μάη) και να καθοριστεί η μορφή και η κλιμάκωση του αγώνα στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 18 Μάη.

Ταυτόχρονα το ΠΑΜΕ τόνιζε πως προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα του αγώνα, πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση απειλούσε (και επέβαλε τελικά) πολιτική επιστράτευση, είναι η πάλη στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής (και όχι μόνο πάνω σε ένα αίτημα) με τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων συνδικαλιστικών φορέων του δημοσίου (όχι μόνο της ΟΛΜΕ) αλλά και τη συμμαχία με τους φορείς του ευρύτερου λαϊκού κινήματος.

 

Η ηγεσία της ΟΛΜΕ που «διερρήγνυε τα ιμάτιά της» για απεργία διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις, δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια για κοινή δράση με την ΑΔΕΔΥ (ούτε καν με την Διδασκαλική Ομοσπονδία) ή έστω και μία συνάντηση με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας και τις Ομοσπονδίες Γονέων για να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη στήριξη από τους γονείς!

Συνειδητά και οργανωμένα, οι σύμμαχες δυνάμεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ,ΠΑΣΚ, «Συνεργασία», «Παρεμβάσεις») δρομολογούσαν μια «απεργία διαρκείας», που οι ίδιοι είχαν εξαγγείλει, στον πλήρη εκφυλισμό της.

 

Ο ΔΑΚίτης πρόεδρος της ΟΛΜΕ είχε δηλώσει ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή ότι σε περίπτωση επιστράτευσης οι καθηγητές θα επιστρέψουν στα σχολεία και κανείς από τις σύμμαχες δυνάμεις του δε βγήκε να τον διαψεύσει ή να πει κάτι διαφορετικό.

 

Την ώρα της ψηφοφορίας για την τελική απόφαση οι παρατάξεις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και «Συνεργασία» πρότειναν τελικά την αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, επειδή δεν υπήρχαν οι όροι και οι προϋποθέσεις (που οι ίδιοι αρνήθηκαν να δημιουργήσουν με τη στάση τους), οι δε «Παρεμβάσεις» θέλοντας να εμφανιστούν ότι επιμένουν τάχα στην απεργία, δήλωναν ότι «Δεν υπάρχουν όροι να πάμε σε απεργία. Επειδή όμως δεν μπορεί να μη γίνει και τίποτα, να απεργήσουν την Παρασκευή 500 συνδικαλιστές... που δεν εμπλέκονται με τη διαδικασία των εξετάσεων»!

Με αυτό τον τρόπο η ηγεσία της ΟΛΜΕ ακύρωσε τις αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράστηκαν στις Γενικές Συνελεύσεις των καθηγητών.

 

Σήμερα, οχτώ χρόνια μετά, έρχεται ο κ. Λαθήρας (και όχι τυχαία, την ημέρα που η εργατική τάξη ενωμένη δίνει τη δική της μάχη ενάντια στη 10ωρη εργασία που θέλουν να της επιβάλουν) να κρύψει κάτω από το χαλί τις ευθύνες των «παρεμβάσεων» – οι οποίες όλο εκείνο το διάστημα συνεργάζονταν με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, καταψηφίζοντας τις προτάσεις του ΠΑΜΕ – και να συκοφαντήσει το ΚΚΕ ότι «αυτό ευθύνεται για την αύξηση των ωρών εργασίας»!!!

Ο γνωστός αντιΚΚΕδολόγος, που παρουσιάζεται με το προφίλ του «ανεξάρτητου κομμουνιστή», δεν είναι η πρώτη φορά που ψάχνει να βρει αφορμές για να συκοφαντήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και τους αγώνες του.

Καθόλου δεν εκπλησσόμαστε από αυτό. Είναι γνωστή σε μας η λαϊκή ρήση:

«Ο θεός να μας φυλάει από τους “φίλους”, όσο για τους εχθρούς φυλαγόμαστε από μόνοι μας».