Ταξικός και αντιλαϊκός ο προϋπολογισμός του 2016.

Πλήρως συμμορφωμένος στο «πνεύμα» του «Καλλικράτη» και των μνημονιακών επιλογών είναι ο Προϋπολογισμός του Δήμου Νεάπολης-Συκεών για το 2016.

Τα στοιχεία που παρουσίασε η διοίκηση του Δήμου όσο και αν προσπαθούσαν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, δεν στάθηκε τελικά δυνατόν να κρύψουν την αντιλαϊκή τους κατεύθυνση αλλά και τα αδιέξοδα της πολιτικής που ακολουθούν για δύο τουλάχιστον δεκαετίες.

Χρόνο με τον χρόνο – την τελευταία τουλάχιστον τετραετία – μειώνονται σταθερά τα κονδύλια που δίνονται από τους κρατικούς πόρους προς τον Δήμο (ΚΑΠ), ενώ προωθείται η επιβολή επιπλέον δημοτικών φόρων και τελών «ανταποδοτικότητας», για να καλύψουν τα κενά.

Τα οικονομικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν δείχνουν καθαρά πως από το 2012 έως το 2015 οι ΚΑΠ μειώθηκαν από τα 10.430.869 στα 6.708.298 ευρώ. Δηλαδή μια μείωση της τάξης του 35,70% μέσα σε μια τετραετία. Οι ΚΑΠ βέβαια μειώνονταν σταθερά και όλες τις προηγούμενες χρονιές.

Το δημοτικό συμβούλιο Νεάπολης Συκεών στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων με πεντάμηνες συμβάσεις.

Επιτροπή εργαζομένων με 5μηνες συμβάσεις, ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο Νεάπολης-Συκεών να στηρίξει τα δίκαια αιτήματα τους:

• Παράταση του προγράμματος εργασίας τους
• Πλήρη δικαιώματα σε κανονικές, αναρρωτικές και γονικές άδειες
• Αναγνώριση προϋπηρεσίας, οικογενειακής κατάστασης και άμεση καταβολή του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας σε όσους το δικαιούνται
• Παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας (Μ.Α.Π.)

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» στη συζήτηση του θέματος, ανέδειξε τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων που κατάργησαν στην πράξη τη σταθερή και μόνιμη εργασία, επιβάλλοντας όχι μόνο στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, τους άθλιους θεσμούς των ολιγόμηνων συμβάσεων, της ευέλικτης εργασίας, κλπ.

Ευθύνη για αυτή την εξέλιξη δεν έχουν μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και οι διοικήσεις των Δήμων και Περιφερειών, που αποδείχτηκαν οι καλύτεροι βαστάζοι αυτών των δουλικών μορφών εργασίας, αφού ήταν οι πρώτοι που τις εφάρμοσαν.

Με πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο αίτημα των εργαζομένων προστέθηκαν και άλλα τρία θέματα:

• Άρση της απαγόρευσης στους Δήμους και Περιφέρειες για πρόσληψη μόνιμου προσωπικού
• Να καλυφθούν όλες οι οργανικές θέσεις με μόνιμο προσωπικό ώστε να εξυπηρετηθούν όλες οι ανάγκες των Δήμων σε εργατικό και υπαλληλικό προσωπικό
• Αύξηση των ΚΑΠ για να μπορέσουν να καλυφθούν όλες οι χρηματοδοτικές ανάγκες της τοπικής διοίκησης.

Με την συμπλήρωση και αυτών των προτάσεων τα αιτήματα των εργαζομένων έγιναν ομόφωνα δεκτά.

Η Λαϊκή Επιτροπή Συκεών για τα «πράσινα χαράτσια».

Από την παράσταση διαμαρτυρίας στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Νέαπολης - Συκεών

Το τελευταίο διάστημα η διοίκηση του Δήμου Νεάπολης - Συκεών έχει στήσει μια βιομηχανία επιδόσεων για απαλλοτριώσεις παρελθόντων ετών που αφορούσαν χώρους χαρακτηρισμένους ως πάρκα, εκμεταλλευόμενη το βασιλικό διάταγμα του 1931! Οι επιδόσεις αυτές αφορούν τις λεγόμενες παρόδιες ιδιοκτησίες και υποχρεώνουν οικογένειες να πληρώσουν ποσά της τάξεως από 3.000 έως 26.000 ευρώ!!!

Στην ουσία πρόκειται για ένα ακόμη χαράτσι που έρχεται να προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα που διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Οι οικογένειες που καλούνται να πληρώσουν αυτά τα δυσβάσταχτα ποσά ως επί το πλείστον είναι λαϊκές - εργατικές οικογένειες, άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα καθημερινά έξοδα επιβίωσης και τώρα προστίθεται και αυτό στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό.

Οι κάτοικοι των περιοχών που πλήττονται, διατράνωσαν στο Δημοτικό Συμβούλιο την αντίθεσή τους στη φορομπηχτική πολιτική της διοίκησης που πάγια τακτική της είναι να φορτώνει όλα τα βάρη στους δημότες.

Η Λαϊκή Επιτροπή συμπαραστάθηκε από την πρώτη στιγμή στους δημότες προτείνοντας:

• Την κατάργηση του νόμου του 1931 περί αποζημιώσεων των απαλλοτριώσεων, πάγωμα και διαγραφή των χρεών αυτών.
• Δωρεάν κοινόχρηστοι χώροι σε κάθε γειτονιά.
• Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των δημοτών για πάρκα.

Ομόφωνο ψήφισμα Δημοτικού Συμβουλίου Νεάπολης-Συκεών.

Μετά από πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης, ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Νεάπολης-Συκεών καταδίκασε τη στάση του Δήμου Θεσσαλονίκης που επέβαλε πρόστιμο στην Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ), γιατί διαφήμιζε με τις αφίσες της την Πορεία Ειρήνης.

Επισυνάπτουμε το πρόστιμο του Δήμου Θεσσαλονίκης και το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Νεάπολης-Συκεών.

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος των "Αιχμηρών"

Για να το διαβάσετε πατήστε πάνω στον παρακάτω σύνδεσμο:

αιχμηρά τεύχος 35

Πρόσφυγες-Μετανάστες: Θύματα του Ιμπεριαλισμού και της «Ευρώπης-φρούριο»

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές χιλιάδες σύροι πρόσφυγες μεταφέρονταν ακτοπλοϊκώς από τα νησιά του ανατολικού αιγαίου στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ καραβάνια μεταναστών προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ. Την ίδια ώρα βουλευτές της ναζιστικής-εγκληματικής Χρυσής Αυγής επισκέπτονταν την Κω με σκοπό να αποκομίσουν πολιτικό όφελος παίζοντας ψηφοθηρικό παιχνίδι ρατσισμού και ξενοφοβίας. Η εικόνα των τελευταίων εβδομάδων γνωστή: Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες ξεριζωμένοι από τις εστίες τους, που φεύγουν για να γλιτώσουν το μακελειό σε βάρος τους, προσπαθώντας να περάσουν σε χώρες της ΕΕ φτάνοντας στα ελληνικά νησιά. Όσους δεν πνίγονται στα κύματα προσπαθώντας να περάσουν στην “άλλη όχθη” με τα σαπιοκάραβα των λαθρέμπορων, τους κυνηγάνε στην στεριά. Μητέρες, παιδιά, ηλικιωμένοι, εξαθλιωμένοι άνθρωποι στιβαγμένοι σε λίγα μέτρα γης, ζώντας σε άθλιες συνθήκες, χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, έχοντας να αντιμετωπίσουν αυξανόμενα κρούσματα ρατσισμού και πολλές φορές τη βία οργάνων της τάξης. Ποιοί ευθύνονται γι' αυτό το ανθρώπινο δράμα; Ποιές είναι οι αιτίες που οδηγούν καραβάνια απελπισμένων στην προσφυγιά;

1.         Τα καραβάνια των προσφύγων δεν δημιουργούνται από παρθενογέννεση. Οι πρόσφυγες είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που τα τελευταία χρόνια έχουν αιματοκυλήσει τη Μέση Ανατολή (Ιράκ 1990-91, Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2003, Λιβύη 2011, Συρία, Παλαιστίνη κλπ). Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες  το 2014 ο αριθμός των προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων, λόγω πολέμων, εμφυλίων συρράξεων και διώξεων ανήλθε στα 60 εκατομμύρια. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκρηξη προσφυγικού κύματος απ' το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η αναζωπύρωση πολεμικών εστιών όπως στην Συρία, με τις στρατιωτικές επιδρομές Τουρκίας-ΗΠΑ και από την άλλη η εγκληματική δράση των τζιχαντιστών του “Ισλαμικού Κράτους” (ISIS), έρχεται να επιδεινώσει μια ήδη τεταμένη κατάσταση σε μια ευαίσθητη περιοχή. Με πρόσχημα τον κίνδυνο του ISIS η τουρκική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει ένα ανελέητο κυνηγητό ενάντια στους Κούρδους και τις αντάρτικες οργανώσεις του PKK. Την ίδια στιγμή, όπως όλα δείχνουν, η δράση των τζιχαντιστών στην Συρία ενδεχομένως να αποδειχθεί η χρυσή ευκαιρία των ΗΠΑ για στρατιωτική επέμβαση στη χώρα. Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί με τους Ταλιμπάν (παλιοί σύμμαχοι των ΗΠΑ ενάντια στην ΕΣΣΔ) στο Αφγανιστάν και τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”.

Οι ένοπλες συρράξεις που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να εκτοπιστούν απ' τα σπίτια τους έχουν τις ρίζες τους στους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, μέσα σε συνθήκες συνεχιζόμενης ύφεσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται ένα κουβάρι πολύπλοκων και περίεργων σχέσεων μεταξύ των τζιχαντιστών (ISIS, Αλ Κάϊντα), οικονομικά ισχυρών κρατών της περιοχής όπως το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και δυτικών μυστικών υπηρεσιών (π.χ. η παραδοχή ιορδανών αξιωματικών ότι το 2012 στελέχη του ISIS έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση από αμερικανικές ειδικές δυνάμεις και την CIA).

2.         Η “ευαισθησία” της ΕΕ και των κυβερνήσεων των χωρών-μελών της για το δράμα των προσφύγων αποτελεί μνημείο υποκρισίας. Να θυμίσουμε ότι είναι η πολιτική της ΕΕ που με τους κανονισμούς Δουβλίνο 2 και 3 εγκλωβίζει ουσιαστικά μετανάστες και πρόσφυγες στη χώρα υποδοχής. Ενώ, λοιπόν, χιλιάδες πρόσφυγες έχουν προορισμό χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης, εντούτοις παραμένουν στην χώρα υποδοχής (Ελλάδα) χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα και με το φόβο της άμεσης απέλασης. Την ίδια στιγμή που η ΕΕ χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους πνιγμένους στη Μεσόγειο, αποφασίζει την ενίσχυση των αντιμεταναστευτικών θαλάσσιων επιχειρήσεων και την επέκταση όλων των μηχανισμών δίωξης, όπως η Σένγκεν, η FRONTEX, η EUROPOL, το ΕUROJUST, παγίωση των κανονισμών Δουβλίνο 2 και 3, που μετατρέπουν χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία σε «αποθήκες ψυχών». Παρά την έκταση του προβλήματος, η «πρόνοια» της ΕΕ για τις μεταναστευτικές ροές μέσω της χώρας μας περιορίζεται σε δεσμεύσεις για την παροχή 470 εκατ. ευρώ την περίοδο 2015-2020 στην Ελλάδα, από τα οποία προβλέπεται να εκταμιευθούν άμεσα περίπου 30 εκατ. ευρώ, κάτι που δεν αλλάζει καθόλου την αντιμεταναστευτική ουσία της ευρωενωσιακής πολιτικής.

3.         Μέσα σε αυτό το φόντο, απ' τη μια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στη Μέση Ανατολή που προκαλούν τις ένοπλες συγκρούσεις και απ' την άλλη των αντιμεταναστευτικών πολιτικών της ΕΕ, οφείλουμε να δούμε τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολουθώντας τα βήματα των προκατόχων της (του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), συνεχίζει και εντείνει την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε βάρος των χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων. Μέχρι σήμερα η συγκυβέρνηση απέφυγε να πάρει τα αναγκαία μέτρα για τη δημιουργία αξιοπρεπών χώρων διαβίωσης των προσφύγων-μεταναστών και για τη στελέχωση των αρμοδίων υπηρεσιών. Αντιθέτως υποκαθιστά τις ευθύνες του κράτους με την συγκινητική αλληλεγγύη του ελληνικού λαού και αρκείται στα ψίχουλα των κοινοτικών κονδυλίων, που στη πλειοψηφία τους κατευθύνονται σε διάφορες ΜΚΟ.

    Να θυμίσουμε επίσης πως είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που μέσω της συμμετοχή της στα σχέδια του ΝΑΤΟ (βλέπε η πρόθεση να γίνει νέα ΝΑΤΟϊκή βάση στην Κάρπαθο, δηλώσεις για στήριξη των χριστιανικών πληθυσμών στη Μέση Ανατολή, ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές ασκήσεις) επιχείρησε να βάλει την Ελλάδα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Ακολούθησε δηλαδή κατά γράμμα την πολιτική των προκατόχων της, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρά τις κάλπικες "αντι-ιμπεριαλιστικές" κορώνες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της "αριστερής πλατφόρμας"...

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, λοιπόν, έχει τεράστιες ευθύνες για το δράμα χιλιάδων συρίων προσφύγων που ζουν σε άθλιες συνθήκες σε πάρκα της Αθήνας και στα ακριτικά νησιά. Όχι μόνο δεν προωθεί λύσεις αλλά αντιθέτως στηρίζει της ευρωενωσιακές πολιτικές που διογκώνουν το πρόβλημα, χαιρετίζοντας την ψευδεπίγραφη... «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Έτσι, συμβάλει τόσο στην επιδείνωση της οδύσσειας των ταλαιπωρημένων προσφύγων αλλά και ενισχύει τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά που συστηματικά καλλιεργούν σε κομμάτι του λαού δυνάμεις όπως η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή.

Ν.Μόττας

3ο Μνημόνιο Μέτρα συντριπτικά για τα λαϊκά στρώματα

Το 3^ο Μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήρθε σαν συνέχεια και σαν συμπλήρωμα των δύο προηγούμενων μνημονίων που υπογράφτηκαν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ.

Κανένα μέτρο σε κανένα μνημόνιο δεν είναι ξεκομμένο από τα προηγούμενα και τα επόμενα. Κάθε μέτρο σε κάθε μνημόνιο συμπληρώνει την πορεία μιας πολιτικής, που εφαρμοζόταν πριν από τα μνημόνια και εφαρμόζεται επίσης σε άλλες χώρες και χωρίς μνημόνια και έχει έναν ενιαίο πυρήνα: Πώς θα εξασφαλίσει την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, κι αυτό αναγκαστικά περνά μέσα από το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Γιατί υπογράφτηκαν το 1ο και το 2ο μνημόνιο; Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Πώς θα γινόταν αυτό; Με βίαιη εσωτερική υποτίμηση, κύρια της εργατικής δύναμης, με μεγάλες περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα. Γιατί; Για να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι για το κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις και να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Για τους ίδιους λόγους και με τα ίδια μέτρα ψηφίστηκε τώρα και το 3ο μνημόνιο, το οποίο, εκτός όλων των άλλων, προβλέπει και την πλήρη εφαρμογή των άλλων δύο...

Τα ίδια πάνω - κάτω μέτρα περιλαμβάνονται στα προγράμματα και των άλλων κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνιο και ανάλογα με τη σφοδρότητα με την οποία η κρίση χτύπησε τις οικονομίες τους.

Τα μέτρα των μνημονίων είναι ταξικά υπέρ του κεφαλαίου και τα κόμματα που τα ψηφίζουν ή τα εφαρμόζουν, υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Να γιατί η στάση απέναντι στα μνημόνια είναι τελικά στάση απέναντι στο πραγματικό δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό».

Το δημοψήφισμα τελικά ήταν το άλλοθι για νέα βάρβαρα μέτρα και μνημόνια.

Το ΟΧΙ και το ΝΑΙ είχαν τελικά έναν κοινό παρονομαστή. Να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους και να τους βάλουν να επιλέξουν με ποιο μνημόνιο (της «τρόικα» ή της κυβέρνησης) θα σφαγιαστούν καλύτερα τα δικαιώματα τους.

Είναι αυτή η λογική του «μικρότερου κακού» που πάντα την παρουσιάζουν στα μάτια της λαϊκής οικογένειας σαν … “προστασία” της από μεγαλύτερα δεινά (που βέβαια έρχονται αμέσως μετά για να ξαναπαιχτεί και πάλι το ίδιο έργο)

Το τρίτο μνημόνιο περιέχει μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει.

Αυτή είναι και η «μεγάλη συνεισφορά» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Προχωρά στην υλοποίηση βάρβαρων μέτρων που αποτελούσαν πάγια αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου και κατευθύνσεις της ΕΕ και τα οποία κατεδαφίζουν ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Ο λαός έχει πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι, στο πλαίσιο της ΕΕ και της οικονομίας του κεφαλαίου, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί όχι απλά να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε καν να ανακουφίσει στοιχειωδώς το λαό.

Είναι καιρός απέναντι στις συμμαχίες του κεφαλαίου να αντιπαραθέσουμε τις κοινωνικές συμμαχίες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των επιστημόνων, των επαγγελματιών, της νέας γενιάς.

Να σηκώσουμε κεφάλι στέλνοντας στα αζήτητα τα capital controls, το ΔΝΤ, την ΕΕ και όλους όσους βάζουν πλάτη στην καταλήστευση του λαού.

Το πραγματικό ΟΧΙ υπογράφεται από την αποδέσμευση από την ΕΕ και όλες τις λυκοσυμμαχίες τους.

Λύση για τον λαό δεν μπορούν να δώσουν όλοι αυτοί που μέχρι σήμερα έπαιξαν και παίζουν βασικό ρόλο στην εξαπάτηση του λαού και τώρα προσπαθώντας να επιβιώσουν πολιτικά, προβάλλουν την αδιέξοδη πολιτική της «δραχμής» της καπιταλιστικής Ελλάδας, παίζοντας το ρόλο που έπαιζαν πάντα, είτε εντός είτε εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον λαό υπάρχει ελπίδα και αυτή βρίσκεται στη πρόταση του ΚΚΕ για οργάνωση και δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει, στην αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία να χτίσουμε ένα μέλλον για μας και τα παιδιά μας.

Αν εσύ ο ίδιος δεν ψάξεις ποτέ δε θα βρεις την αλήθεια...

Λέγεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη σαν φάρσα.

Έτσι και στην χώρα μας ορισμένα γεγονότα επαναλαμβάνονται, φοβάμαι όμως πως πάντα σαν τραγωδία και μάλιστα ολοένα και μεγαλύτερη.

Οι καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις είναι από αυτά τα γεγονότα που έρχονται και επανέρχονται δημιουργώντας οξύτατες καταστάσεις που για να εκτονωθούν δημιουργούν πάντα συγκρούσεις, καταστροφές και πολέμους.

Και στους δύο παγκόσμιους πολέμους, προηγήθηκαν οξύτατες οικονομικές κρίσεις του συστήματος.

Μήπως σήμερα οι διάφορες πολεμικές συγκρούσεις που γίνονται γύρω μας δεν γίνονται για τον έλεγχο και την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών που υπάρχουν;

Πλούτος που κάτω από φυσιολογικές, ανθρώπινες και ειρηνικές καταστάσεις θα έπρεπε να αξιοποιείται για να αντιμετωπίζει τις ανάγκες των λαών των διαφόρων χωρών.

Μέσα στο βάρβαρο όμως καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, η ακόρεστη δίψα του κέρδους έχει γίνει υπέρτατος νόμος οδηγώντας σε συγκρούσεις τα διάφορα κέντρα των ιμπεριαλιστών για το ποιος απ’ όλους θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι.

Αυτοί είναι που ελέγχουν τα κέντρα των αποφάσεων (κυβερνήσεις, Κομισιόν, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΟΗΕ, κλπ) για να παίρνονται εκείνες οι αποφάσεις που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.

Μεγαλώνοντας η συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, μεγαλώνουν επίσης και οι συγκρούσεις για τον έλεγχο των αγορών και του πλούτου που παράγουν οι λαοί.

Είναι αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός που δημιουργεί τις κρίσεις, τις πολεμικές συγκρούσεις, τον ξεριζωμό εκατομμυρίων μεταναστών από τα σπίτια τους, τους οικονομικούς πολέμους και ανταγωνισμούς που οδηγούν στην πείνα και στην εξαθλίωση δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη.

Δεν είναι τα μνημόνια που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτή τη κατάσταση.

Είναι ο Καπιταλισμός, η εκμετάλλευση του πλούτου που παράγει ο λαός μας, η αρπαγή του ορυκτού μας πλούτου από τις πολυεθνικές και το μεγάλο κεφάλαιο, είναι ότι περιγράψαμε πιο πάνω.

Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες. Τα μνημόνια είναι οι κατασταλαγμένες αποφάσεις της άρχουσας τάξης.

Πίσω λοιπόν από «μνημονιακά» ή «αντιμνημονιακά», πίσω από «αριστερά», «δεξιά», «κεντροδεξιά» ή «κεντροαριστερά» κόμματα, εσύ ψάξε να βρεις ποιανών συμφέροντα εξυπηρετούνται.

Αν ακούσεις πως με την πολιτική τους εξυπηρετούν όλους τους Έλληνες, και τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εργαζόμενους, και τις πολυεθνικές και τους μικρομεσαίους, και το κεφάλαιο και τη λαϊκή οικογένεια, τότε σου λένε ψέματα.

Σου πουλάνε για μια ακόμη φορά φούμαρα. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες – όπως λέει ο λαός μας.

Είναι σαν να σου λένε πως εξυπηρετούν μαζί και τον εκμεταλλευτή και τον εκμεταλλευόμενο, και τον πόλεμο και την Ειρήνη.

Η άρχουσα τάξη έχει πολλά κόμματα και ακόμη περισσότερους πρόθυμους πολιτικούς για να σε ξεγελάνε.

Αν εσύ ο ίδιος δεν ψάξεις ποτέ δε θα βρεις την αλήθεια

Σήμερα ο λαός πρέπει να αντιτάξει τη δικιά του συμμαχία, της εργατικής τάξης, των φτωχών και μικρών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, μια συμμαχία σε γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.