Από το 2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τη στήριξη Συντηρητικών, Σοσιαλιστών και Πρασίνων προχώρησε στη θεσμοποίηση της ανιστόρητης εξίσωσης φασισμού κομμουνισμού, θεσπίζοντας την 23η Αυγούστου ως «ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού».
Κεντρικό μοτίβο των ανακοινώσεων και των δηλώσεων αποτέλεσε η προσπάθεια εξίσωσης του τέρατος που γέννησε ο καπιταλισμός, του ναζισμού, με τον κομμουνισμό και την ΕΣΣΔ που τον συνέτριψε, μέσα από τη συκοφαντία της δήθεν «συνεργασίας της ΕΣΣΔ με τη ναζιστική Γερμανία», με αφορμή την επέτειο υπογραφής του Συμφώνου μη επίθεσης, γνωστό και ως Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ. Η ΕΕ επιχειρεί να κρύψει ότι το Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ επήλθε μετά τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 (μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας, Βρετανίας και Γαλλίας), που παραχώρησε στη Γερμανία τη Σουδητία, διαμελίζοντας την Τσεχοσλοβακία και ανοίγοντας το δρόμο στον Χίτλερ να επιτεθεί στον πραγματικό αντίπαλό του, τη Σοβιετική Ένωση.
Το Σύμφωνο μη επίθεσης Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ έδωσε στη Σοβιετική Ένωση 21 πολύτιμους μήνες για να μπορέσει να προετοιμαστεί στην αναμενόμενη ναζιστική επίθεση. Η ΕΕ επιχειρεί επίσης να κρύψει τις πάμπολλες προσπάθειες και καλέσματα της Σοβιετικής Ένωσης για αντιφασιστική συμμαχία, που απέρριπταν συνεχώς Βρετανία και Γαλλία. Κανένας όμως παραχαράκτης της Ιστορίας δεν μπορεί να βεβηλώσει τη μνήμη είκοσι εκατομμυρίων στρατιωτών και αξιωματικών του Κόκκινου Στρατού και Σοβιετικών πολιτών που έδωσαν τη ζωή τους και έστησαν την τιμημένη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ.
Επιστρατεύοντας το χυδαίο ψεύδος, τη διαστρέβλωση και κάθε είδους ανιστόρητης αθλιότητας και αδυνατώντας να επικαλεστούν θετικά για την καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπερασπίζονται – και η οποία γίνεται όλο και πιο αποκρουστική – καταφεύγουν στον αντικομμουνισμό, το τελευταίο όπλο τους με στόχο τη συκοφάντηση του πραγματικού, του ταξικού τους αντιπάλου.
Ο αντικομμουνισμός αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης προπαγάνδας τους, γιατί αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, τα αδιέξοδα του σύγχρονου καπιταλισμού: Οι αλλεπάλληλες κρίσεις και η εργασιακή ζούγκλα, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι επεμβάσεις, η προσφυγιά και η εξαθλίωση, οι λαοί να αφήνονται εκτεθειμένοι κι αθωράκιστοι στην πανδημία και στα φυσικά φαινόμενα. Ανησυχούν γιατί όλα τα παραπάνω δημιουργούν το έδαφος για να μπορέσει ο λαός να βγάλει συμπεράσματα, για μια νέα ανάταση του κομμουνιστικού κινήματος.
Στόχος το χτύπημα του λαϊκού κινήματος, της πάλης για το σοσιαλισμό, δηλαδή το «φρενάρισμα» της κοινωνικής εξέλιξης προς την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Για να διαιωνίζεται το σύστημα της βαρβαρότητας.
Απ’ αυτή τη «δόξα του Ηρόστρατου» θέλησαν να στεφανωθούν δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι του δήμου μας. Όλοι μαζί αντάμα, ο «σοσιαλιστής» κ. Σαουλίδης, με τον φιλελεύθερο νεοδημοκράτη κ. Πολυτσίνο και τον θαυμαστή του φασίστα Μεταξά και του δικτάτορα Παπαδόπουλου κ. Αντύπα. Γι’ αυτό και οι μεταξύ τους κολεγιές και συμπράξεις αποτελούν σύνηθες φαινόμενο (όπως γίνεται και στα αστικά κόμματα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), στο δημοτικό συμβούλιο. Ξεπερνούν εαυτούς για να αποδείξουν πως μπορούν, σε κάθε περίπτωση, να αποτελούν σταθερούς στυλοβάτες του συστήματος.