Οι πομπώδεις επικοινωνιακές μεγαλοστομίες της διοίκησης του δήμου για το ενδιαφέρον της στην πρωτοβάθμια υγεία, έρχονται για μια ακόμη φορά σε σύγκρουση με την πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι του δήμου.
Πάνω από ένα χρόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» ζητά τις εκθέσεις του γιατρού εργασίας του Δήμου που να δείχνουν πόσες εξετάσεις εργαζομένων έχουν γίνει, πόσοι και τι είδους υγειονομικοί έλεγχοι έχουν πραγματοποιηθεί για την προστασία τους, τι εκθέσεις έχει καταθέσει και τι είδους συμπεράσματα έχει βγάλει.
Όλοι καταλαβαίνουμε πως μέσα
στην περίοδο αυτής της φονικής πανδημίας, τέτοιου είδους μέτρα και έλεγχοι θα
έπρεπε να έχουν εντατικοποιηθεί στο έπακρο, σε σχέση με τις «κανονικές περιόδους».
Η διοίκηση του δήμου όμως αρνείται να παρουσιάσει αυτά τα στοιχεία παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις του υπεύθυνου αντιδημάρχου (και αυτές στο παρελθόν γιατί εδώ και αρκετούς μήνες κρύβεται στη «βαθιά σιωπή» του).
Και να που στην πρόσφατη συνεδρίαση (14/4/21) του Δ.Σ. της Δημοτικής Επιχείρησης (ΚΕΥΝΣ) συζητήθηκαν τρία θέματα που «ξεσκεπάζουν» τόσο καθαρά την πολιτική της διοίκησης που ίσως να κάνουν περιττά τα στοιχεία της έκθεσης που ζητάμε.
Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκαν δαπάνες για τρεις διαφορετικές «ανάγκες».
1. Ανάγκη φωτογράφισης και βιντεολήψης εκδηλώσεων,
2. Ανάγκη προμήθειας πανό (πάλι για προβολή των εκδηλώσεων) και
3. Ανάγκη παροχής υπηρεσιών γιατρού εργασίας για τους εργαζόμενους της ΚΕΥΝΣ (περίπου 500 εργαζόμενοι)
Για τις δύο πρώτες «ανάγκες» το ποσό που εγκρίθηκε είναι 45.378 ευρώ ενώ για την Τρίτη «ανάγκη» μόλις 7.606 ευρώ.
Με άλλα λόγια, για τις
ανάγκες διαφήμισης και προβολής ξοδεύουν εξαπλάσιο ποσό απ’ ότι για τις ανάγκες
γιατρού υπηρεσίας 500 εργαζομένων!!!
Το ποσό που εγκρίθηκε για τον γιατρό υπηρεσίας είναι τόσο εξευτελιστικά μικρό που δείχνει και το είδος των “υπηρεσιών υγείας” που μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι της ΚΕΥΝΣ (αντίστοιχα και του Δήμου).
Οι δημαγωγικές φλυαρίες της διοίκησης του κ. Δανιηλίδη, για τις δήθεν ποιοτικές πρωτοβάθμιες δημοτικές παροχές υγείας, αποτελούν κούφιες φράσεις και κενό γράμμα, μπροστά στην πραγματικότητα που ζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Ένα μόνο συμπέρασμα μπορεί να βγει από όλη αυτή την κατάσταση.
Όσο ο λαός μένει απλά θεατής
σε αυτή τη βαρβαρότητα και την τεράστια
υποβάθμιση των δημόσιων δομών
υγείας,
Όσο δεν βγαίνει στο προσκήνια
με τους αγώνες του μέσα από τα ταξικά του σωματεία
και φορείς να διεκδικήσει το
δίκιο του,
Όσο δεν ανατρέπει αυτό το
βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα,
ΤΙΠΟΤΑ το ουσιαστικό δεν
πρόκειται να αλλάξει προς όφελος του.