Ένα ακόμη σημαντικό – και κερδοφόρο, απ’ ότι φάνηκε – κομμάτι της ανακύκλωσης, παραδίνεται στα χέρια επιχειρηματιών.
Η διοίκηση του κ. Δανιηλίδη ζήτησε από το δημοτικό συμβούλιο να εγκρίνει πενταετή σύμβαση (με δικαίωμα παράτασης άλλα πέντε χρόνια) με επιχειρηματία του κλάδου, που θα του επιτρέπει την περισυλλογή των μεταχειρισμένων ρούχων που αφήνουν οι πολίτες στους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης, ώστε να τα εμπορεύεται.
Σύμφωνα με τη διοίκηση το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε πιλοτικά πριν από λίγα χρόνια δίνοντας πολύ «ενθαρρυντικά» αποτελέσματα, αφού μέσα σε έξι χρόνια μαζεύτηκαν 620 τόνοι ρούχων και υποδημάτων.
Η «επιτυχία» αυτή άνοιξε βέβαια και την όρεξη του επιχειρηματία που ζητάει τώρα να τετραπλασιάσει τους κάδους περισυλλογής στο δήμο μας, ενώ επεκτείνει τη δραστηριότητα της επιχείρησής του σε όλη την Ελλάδα.
Κερασάκι στην τούρτα της απόλυτα κερδοφόρας μπίζνας (για τον επιχειρηματία) αποτελεί η «υποχρέωσή» του να καταβάλει στον δήμο Νεάπολης Συκεών, 5.000 ευρώ κάθε χρόνο.
Ο εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, είπε:
«Δύο
γνωρίσματα χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο ζήτημα που συζητάμε:
Το πρώτο είναι η ακόμη μεγαλύτερη
ιδιωτικοποίηση του τομέα της ανακύκλωσης, και το δεύτερο είναι η εμπορευματοποίηση και η κερδοσκοπία ακόμη και αυτής
της ανάγκης φτωχών λαϊκών νοικοκυριών να ψάξουν να βρουν φτηνά μεταχειρισμένα
ρούχα για να φορέσουν.
Αυτό
το βάρβαρο σύστημα δεν λογαριάζει καμιά λαϊκή ανάγκη μπροστά στο κέρδος».
Άξια σχολιασμού είναι η τοποθέτηση του εκπροσώπου της «Πόλης Αλλιώς» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που ανέφερε πως: «θα ήταν ντροπή να δεχτούμε το ποσό των 5.000 ευρώ», όχι για να το αρνηθεί αλλά γιατί το θεώρησε πολύ μικρό (!), προτείνοντας ότι από τη στιγμή που ο επιχειρηματίας επεκτείνεται τόσο πολύ θα πρέπει με λίγα λόγια να παζαρέψουμε το ποσό!
Προφανώς οι παραινέσεις του προς τη διοίκηση έπιασαν τόπο, αφού ο Δήμαρχος απέσυρε το θέμα, όχι βέβαια για να αποφύγει την μπίζνα, αλλά μήπως και βρει κάποια καλύτερη προσφορά.
Θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι πως η ανακύκλωση όλων των υλικών (και των ρούχων) θα πρέπει να βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια της τοπικής διοίκησης.
Ειδικότερα για τα ρούχα, όσα είναι σε καλή κατάσταση να προσφέρονται δωρεάν σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη και σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες μέσω των υπηρεσιών των Δήμων.
Τα υπόλοιπα - τα ακατάλληλα για επανάχρηση ρούχα – να οδηγούνται προς ανακύκλωση σε ειδικά εργοστάσια με απόδοση ανταποδοτικού τέλους, όπου μπορούν να ανακυκλώνονται σε άλλα χρήσιμα υλικά.