Μέτρα για την προστασία φτωχών και άνεργων οικογενειών ζήτησε η Λαική Συσπείρωση Νεάπολης Συκεών.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση (1/12/2014) του Δημοτικού Συμβουλίου Νεάπολης-Συκεών, η Λαϊκή Συσπείρωση εισηγήθηκε μέτρα για την προστασία φτωχών και άνεργων οικογενειών.

Στη συνεδρίαση παρευρέθηκαν κάτοικοι και εκπρόσωποι μαζικών φορέων της περιοχής.

Ο εκπρόσωπος των Λαϊκών επιτροπών, Κατσιμένης Κώστας – απεργός ο ίδιος στην CocaCola-3Ε – περιέγραψε την κατάσταση που βιώνει η λαϊκή οικογένεια ζώντας με το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Εκπροσωπεύοντας τη βούληση των χιλιάδων άνεργων οικογενειών του Δήμου μας, ο Κώστας Κατσιμένης απαίτησε από τη διοίκηση του Δήμου να πάρει άμεσα μέτρα ανακούφισης της φτώχιας και της ανεργίας από τα οποία μαστίζονται τα λαϊκά νοικοκυριά.

Το ίδιο πρόβλημα της φτώχιας επισήμανε στην ομιλία του και ο Πρόεδρος του σωματείου των συνταξιούχων του ΙΚΑ, Χρήστος Σαλονικιός. «Με τις συντάξεις που έχουν γίνει μικρότερες και από ένα χαρτζιλίκι προσπαθούμε να ζήσουμε εμείς και την ίδια ώρα να βοηθήσουμε και τα παιδιά μας. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Ζητάμε από τη διοίκηση του δήμου να πάρει άμεσα μέτρα βοήθειας και ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών».

Αναλυτικά παρουσίασε στην ομιλία του ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Μπάμπης Βέλλης, τις αιτίες που οδηγούν σε αυτή την εξαθλίωση όταν την ίδια στιγμή μια φούχτα καπιταλιστές γίνονται ολοένα και πλουσιότεροι.

Για μια ακόμη φορά η διοίκηση του Δήμου – βεβαιώνοντας την στήριξη της σε αυτή τη βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική – αρνήθηκε να δεχτεί την οποιαδήποτε πρόταση που κατατέθηκε από τους εκπρόσωπους των φορέων και τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ακολουθούν η ομιλία του Μπάμπη Βέλλη και οι προτάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

-------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ

Το φαινόμενο της ανεργίας δεν είναι καινούριο.

Ανεργία πάντα υπήρχε και θα υπάρχει μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας μας και αυτό γιατί αξιοποιείται από αυτούς που έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους για να ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης (μισθούς μεροκάματα) αλλά ταυτόχρονα να φοβίζουν τους εργαζόμενους με τον κίνδυνο της απόλυσης ώστε να «παγώνουν» τις διεκδικήσεις και τους αγώνες τους.

Παρά την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, παρά την αλματώδη άνοδο των μέσων παραγωγής και τη σημερινή δυνατότητα να καλυφθούν – σε πενταπλάσιο μάλιστα βαθμό – οι επισιτιστικές και άλλες βασικές ανάγκες όλων των ανθρώπων, βλέπουμε πως η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της γης ζει πολύ κάτω από το όριο της φτώχιας, με τεράστια τμήματα του να ζουν χωρίς καν τις στοιχειώδης έστω παροχές (νερό, ηλεκτρισμό, καθαριότητα, υγεία, παιδεία, κλπ).

Αυτό δεν συναντάται μόνο στις λεγόμενες υποανάπτυκτες χώρες (Ασία, Αφρική, κλπ) αλλά και μέσα στην καρδιά των πιο αναπτυγμένων οικονομικά χωρών (ΗΠΑ, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, κλπ) βλέπουμε εκατομμύρια λαϊκών μαζών να ζουν πραγματικά σε συνθήκες εξαθλίωσης.

Ο λόγος είναι ότι επειδή τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια λίγων μονοπωλίων, αυτά δεν ενδιαφέρονται να βάλουν μπροστά τις «παραγωγικές μηχανές» τους για να καλύψουν λαϊκές ανάγκες.

Ο μόνος λόγος για να παράγουν είναι, τα «προϊόντα της παραγωγής» να μπορούν να τους επιφέρουν κέρδη – και μάλιστα όσο το δυνατό περισσότερα.

Ο μεταξύ τους μάλιστα ανταγωνισμός τους “επιβάλει” να μειώνουν όσο μπορούν περισσότερο αυτό που οι ίδιοι καλούν «κόστος παραγωγής» για να βγαίνουν τα προϊόντα τους πιο φτηνά και επομένως πιο ανταγωνιστικά έναντι των άλλων μονοπωλίων.

Με άλλα λόγια κάθε καπιταλιστής θέλει οι δικοί του εργαζόμενοι να είναι οι πιο «παραγωγικοί» και οι  πιο χαμηλά αμειβόμενοι ώστε να διαθέτει «ανταγωνιστικά ατού»

Αυτή είναι και η κύρια αιτία των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων που έρχονται και επανέρχονται ανά τακτικά χρονικά διαστήματα και που όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσουν αλλά θα οξύνονται και θα γιγαντώνονται ακόμη περισσότερο όσο δεν μπει τέρμα σε αυτό το βάρβαρο και εκμεταλλευτικό για τους λαούς καπιταλιστικό σύστημα

Η ιστορία έχει δείξει πως το προσωρινό ξεπέρασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης γίνεται με την καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου, την καταστροφή και το κλείσιμο μικρότερων επιχειρήσεων, το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς, την χειροτέρευση των συνθηκών ζωής των λαϊκών νοικοκυριών και βέβαια με κατακτητικούς πολέμους για την αρπαγή του πλούτου και την υποδούλωση ολόκληρων κρατών και λαών.

Αυτή είναι η βασική αιτία για τα δεινά και την εξαθλίωση που περνάει σήμερα ο λαός μας.

Όταν αυτοί λοιπόν μιλάνε για αύξηση του «ανταγωνισμού» και της «εξωστρέφειας», στην πράξη εννοούν ακόμη μεγαλύτερο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, ακόμη μεγαλύτερα προνόμια στο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις τους.

Όταν μιλάνε για μείωση του «μη παραγωγικού κόστους εργασίας», εννοούν να δίνουν ακόμη λιγότερα χρήματα σε κρατήσεις για τα ταμεία των εργαζομένων, που σημαίνει συντάξεις ψίχουλα, που σημαίνει να πεθαίνεις στον δρόμο όταν αρρωστήσεις, που σημαίνει να μην μπορείς να πάρεις ούτε τα φάρμακα σου.

Όταν αυτοί μιλάνε για σύνδεση της επιστήμης με την παραγωγή, στην πράξη θέλουν να αξιοποιήσουν όλα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας προς όφελός τους, όχι για να λύσουν λαϊκές ανάγκες αλλά για να αυγατίσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους.

Βάζουν φραγμούς στην πλατιά μόρφωση των παιδιών λαϊκών οικογενειών γιατί δεν θέλουν εργαζόμενους με κριτική σκέψη, με δυνατότητα αντικειμενικής ανάλυσης των κοινωνικών γεγονότων, για να είναι εύκολα και υπάκουα θύματά τους.

Όταν αυτοί μιλάνε για «κοινωνική ειρήνη» αυτό που εννοούν είναι να μην υπάρχει καμιά εργατική διεκδίκηση, να μην υπάρχει κανένα «εμπόδιο» για την συνέχιση αυτού του συστήματος. Γι αυτό και χτυπάνε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, γι αυτό και προωθούν τα εργοδοτικά σωματεία και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.

Σήμερα, στην ανεργία του 26,7% στο γενικό πληθυσμό και του 58% στους νέους μέχρι 25 χρονών, προστίθενται το 1.000.000 εργαζόμενοι απλήρωτοι για έως και 12 μήνες, οι χιλιάδες εργαζόμενοι που αμείβονται με κουπόνια αγοράς προϊόντων και διαμορφώνεται έτσι ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τα λαϊκά στρώματα.

Και ενώ οι 7 στους 10 εργαζόμενους παίρνουν μισθούς κάτω από 1.000 ευρώ, οι 4στους 10 κάτω από 640 ευρώ, το 51% των νέων συμβάσεων είναι συμβάσεις μερικής απασχόλησης με μισθούς κάτω από 500 ευρώ, η μαύρη εργασία, εργασία χωρίς δικαιώματα, έφτασε το 40%, συνθήκες δηλαδή που έχουν εξαθλιώσει τους εργαζόμενους, η Κυβέρνηση ΝΔ–ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καλλιεργήσει κλίμα ευφορίας λόγω «πλεονάσματος».

Όμως το μόνο ορατό πλεόνασμα είναι το πλεόνασμα των ανέργων και της φτώχιας των λαϊκών νοικοκυριών.

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα αναδείχτηκε η χώρα με το β΄ αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη, ανεβαίνοντας κατά 10 θέσεις στη διεθνή λίστα για την ανταγωνιστικότητα. Έτσι αναδεικνύεται  καθαρά ο ταξικός χαρακτήρας της επίθεσης που δέχτηκε η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια καθώς και οι ευθύνες όσων ταυτίζονται, υποστηρίζουν και εφαρμόζουν αυτές τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Αξιοποιώντας τα μεγάλα ποσοστά  ανεργίας των νέων και των  γυναικών, η συγκυβέρνηση σύμφωνα πάντα με τις επιταγές της ΕΕ εφαρμόζει προγράμματα δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας με απώτερο στόχο να αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα τις συνθήκες εργασιακής ζούγκλας που ήδη έχουν διαμορφώσει.

Τα προγράμματα κατάρτισης και κοινωφελούς εργασίας διάρκειας λίγων μηνών που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση δεν λύνουν αλλά ανακυκλώνουν τη φτώχεια και τη μιζέρια.

Αλλά και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται τη δημιουργία σε 2 χρόνια 300.000 θέσεων, το μόνο που εξασφαλίζει είναι ολιγόμηνη κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη δουλειά, αφού δεν εγγυάται τη σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα. Δηλαδή  φέρνει από άλλη πόρτα το «μισή δουλειά - μισή ζωή» και καλεί τα νέα παιδιά, που παραδομένα σε πλάνες και αυταπάτες κυνηγούν χαρτιά που πιστοποιούν δεξιότητες, να συμβιβαστούν, να θεωρούν φυσικό να παίρνουν 300 έως 500 ευρώ σε μόνιμη βάση και εν τέλει να θεωρούν την εξαθλίωση ως αυτό που τους αξίζει και δικαιούνται.

Ο καυγάς μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ είναι για το ποιος θα κάνει καλύτερη «διαχείριση» του συστήματος, δηλαδή ποιος θα δώσει περισσότερα ψίχουλα στο λαό.

Τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης "Εγγύηση για τη Νεολαία", "Πρωτοβουλία για την ανεργία των Νέων", "Συμμαχία για τη Μαθητεία", καθώς και τα αντίστοιχα εθνικά προγράμματα στα κράτη - μέλη της, δεν έχουν στόχο την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, αλλά την ενίσχυση των μονοπωλίων με επιδοτήσεις, δωρεάν εργασία, απλήρωτη μαθητεία, ένταση στο έπακρο της εκμετάλλευσης των νέων.

Η ψευτοκατάρτιση, η απλήρωτη μαθητεία, το σύνολο της εκπαίδευσης, με βάση τις οδηγίες της ΕΕ, παράγει μισοειδικευμένο εργατικό δυναμικό, ευέλικτο στις απαιτήσεις των μονοπωλίων, περιπλανώμενο από κλάδο σε κλάδο και από χώρα σε χώρα. Γιατί το φθηνό εργατικό δυναμικό είναι πρώτη προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Στους Δήμους, η μόνιμη και σταθερή δουλειά έχει αντικατασταθεί από διάφορες μορφές ευέλικτης εργασίας.

Πάγιες και διαρκείς ανάγκες καλύπτονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με συμβάσεις έργου, με μαθητεία, με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, με εθελοντές, με κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, με κοινωφελή εργασία.

Την ίδια στιγμή  οι Δήμοι καλούνται, στα πλαίσια της υλοποίησης του Καλλικράτη και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2014-2018, να μειώσουν «λειτουργικού τύπου δαπάνες», να «βελτιώσουν την εισπραξιμότητα ιδίων εσόδων», σημειώνοντας «οικονομικές επιδόσεις».

Ήδη τα τελευταία χρόνια η κρατική χρηματοδότηση (ΚΑΠ), μειώθηκε σε ποσοστό πάνω από 60%, ενώ στόχος είναι η αύξηση της τοπικής φορολογίας και της «ανταποδοτικότητας».

Με λίγα λόγια, περαιτέρω όξυνση των προβλημάτων του λαού και «τάϊσμα» του θηρίου που λέγεται ανεργία.

Αυτές οι πολιτικές, που  εκφράζονται και υλοποιούνται και από την διοίκηση του Δήμου μας, με την υποκριτική λογική του «αναγκαίου κακού», δεν έχουν καμία σχέση με τα όνειρα και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, των ανέργων, των μικρών επαγγελματιών, των νέων, των λαϊκών οικογενειών.

Η ανεργία και η φτώχεια δεν ξορκίζονται ούτε με λόγια, ούτε με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ούτε περιορίζεται στα  συσσίτια και τις ελεημοσύνες.

Είναι απαράδεκτο να καλλιεργείται στο λαό η μείωση  των απαιτήσεών του, να μάθουμε δηλαδή  να συνηθίσουμε να ζούμε με ψίχουλα.  

Για τη Λαϊκή  Συσπείρωση, η ανεργία δε μπορεί να λυθεί στα πλαίσια ενός δρόμου ανάπτυξης όπου την κυριαρχία έχει το μεγάλο κεφάλαιο. Μόνιμα και σίγουρα το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί σ ένα σύστημα όπου ο λαός θα έχει στα χέρια του την οικονομία, τους πόρους, τις υποδομές και απελευθερωμένος από κάθε είδους δεσμεύσεις θα σχεδιάζει την παραγωγή προς όφελός του.

Μέσω ενός κεντρικού σχεδιασμού και μακριά από τα καπιταλιστικά κέρδη οι αναπτυξιακές δυνατότητες και ότι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη εργασία θα υπηρετούν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Αυτό θα γίνει σε μια άλλη κοινωνική οργάνωση όπου ο λαός θα  έχει την εξουσία, οι εργάτες σε συμμαχία με τους μικρούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, με κοινωνικοποιημένα  τα μονοπώλια και όλον το φυσικό και παραγόμενο από το λαό πλούτο, με έξοδο από την Ε.Ε και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Συγχρόνως όμως καλούμε όλους τους εργαζόμενους που πλήττονται από το καπιταλιστικό σύστημα να ορθώσουμε όλο μαζί ένα τείχος αντίστασης, σύγκρουσης και ανατροπής αυτής της πολιτικής και να γυρίσουμε την πλάτη σε κάθε είδους μεσσίες, παλιούς και νέους. Καλούμε τους νέους των λαϊκών στρωμάτων στην πάλη για σταθερή, μόνιμη εργασία με δικαιώματα, κόντρα στη Ευρωπαϊκή Ένωση, στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ εδώ και τώρα να δοθούν λύσεις ανακούφισης στα λαϊκά προβλήματα. Οι λύσεις αυτές θα βγουν μέσα από αγώνες, με δυνάμωμα της ταξικής αλληλεγγύης,  από έναν λαό οργανωμένο, ενωμένο και αποφασισμένο να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται, ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.

Γιατί η δουλειά είναι δικαίωμα!

Καλούμε το δημοτικό συμβούλιο Νεάπολης-Συκεών να αποφασίσει και να στηρίξει έμπρακτα τα μέτρα άμεσης ανακούφισης των ανέργων και των φτωχών λαϊκών οικογενειών:

Ουσιαστική προστασία των ανέργων!

Απαιτούμε:

• Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλη την περίοδο της ανεργίας.
• Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ.
• Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες.
• Όσο διαρκεί η ανεργία, οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας και άλλων επιδομάτων (επίσχεση κλπ.), επέκτασή του σε όσους έκλεισαν τα μαγαζιά τους ή εργάζονται περιστασιακά.

• Κανέναν πλειστηριασμό σε σπίτι ανέργου.
• Μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου.
• Μετακίνηση στις αστικές συγκοινωνίες με την κάρτα ανεργίας.
• Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος.
• Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος.
• Δωρεάν παροχή πακέτου απαραίτητων σχολικών ειδών για τα παιδιά των ανέργων.
• Πλήρη κάλυψη του κόστους των σπουδών για φοιτητές που οι γονείς τους είναι άνεργοι.
• Να αρθεί ο περιορισμός για τα παιδιά των ανέργων που δε γίνονται δεκτά σήμερα στους Παιδικούς Σταθμούς.

Αγωνιζόμαστε για μόνιμη σταθερή εργασία και προσλήψεις

• Καμία απόλυση συμβασιούχων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
• Προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν, σε θέσεις εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

Άμεσες προσλήψεις εργαζομένων, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στους ΟΤΑ για να καλυφθούν τα κενά και οι ελλείψεις προσωπικού που παρουσιάζονται σε τομείς όπως της καθαριότητας, του πρασίνου, έργων, κλπ

• Αύξηση των κρατικών πόρων (ΚΑΠ) προς τους φορείς της Αυτοδιοίκησης για να προχωρήσουν τα απαιτούμενα έργα. Να μπορούν οι ΟΤΑ να προχωρούν έργα δια αυτεπιστασίας.
• Όλα τα χρήματα, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσής τους που εισρέουν στον ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση των επιχειρήσεων, να διατεθούν για την κάλυψη των αναγκών των ανέργων.
• Κατάργηση των δουλεμπορικών γραφείων, των ΚΕΚ και των ΜΚΟ που κάνουν πάρτι στις πλάτες των ανέργων.

Για τους εργαζόμενους στα προγράμματα απασχόλησης

• Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται κάτω από 751 ευρώ!
• Μισθό από τον πρώτο μήνα. Να πληρώνονται κάθε μήνα κανονικά.
• Πληρωμή όλων των επιδομάτων, υπερωριών, της νυχτερινής εργασίας.
• Καταβολή επιδόματος ανεργίας μετά το τέλος των προγραμμάτων.
• Δωρεάν μεταφορά με δωρεάν κάρτα για τις συγκοινωνίες προς και από τη δουλειά τους.
• Άδεια 2 μέρες το μήνα.
• Άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας για όλους τους εργαζόμενους που δουλεύουν μέσω προγραμμάτων σε βαριές ανθυγιεινές εργασίες.
• Αναγνώριση συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών σε όλους τους εργαζόμενους των προγραμμάτων.
• Καμία παραχώρηση ή ενοικίαση εργαζόμενου από άλλους φορείς πέρα από αυτούς που προσλήφθηκαν.
• Κανένα πρόγραμμα ανεργίας, πρακτική άσκηση ή πρόγραμμα μαθητείας χωρίς συντάξιμα ένσημα.

Ειδικότερα για τον Δήμο μας:

• Κατάργηση τροφείων σε βρεφικούς-παιδικούς σταθμούς για οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, σε μια πορεία για δωρεάν συμμετοχή για όλα τα παιδιά.
• Δημιουργία δομών (δημοτικά μαγειρεία, πλυντήρια, κλπ) για εξασφάλιση τροφής και άλλων βασικών αναγκών άνεργων και φτωχών λαϊκών νοικοκυριών
• Ένα δωρεάν γεύμα σε μαθητές των σχολείων μας
• Απαλλαγή δημοτικών τελών σε: α) πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κάτω των 20.000 € β) άτομα με αναπηρία, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με βαριά νοητική υστέρηση σε ποσοστό 67% και άνω, με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κάτω των 35.000 € γ) μακροχρόνια άνεργες οικογένειες
• Να συνεχιστεί η μείωση κατά 50% των δημοτικών τελών σε όλες τις κατηγορίες που ίσχυε μέχρι τώρα προσθέτοντας και όσα νοικοκυριά έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό τιμολόγιο.
• Κατάργηση όλων των δυνητικών (μη υποχρεωτικών) δημοτικών τελών και φόρων
• Να δοθεί μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση από το ταμείο του δήμου στο «κοινωνικό παντοπωλείο» ώστε να καλύπτονται επαρκώς οι ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών. Να εξασφαλισθεί και η ανάγκη κάλυψης των απαραίτητων σχολικών ειδών για τα παιδιά των ανέργων.
• Να αυξηθεί στο ανώτατο όριο (περίπου 320.000 ευρώ) το κονδύλι ενίσχυσης άπορων οικογενειών
• Να σχηματιστεί οργανόγραμμα με βάση τις πραγματικές ανάγκες του δήμου – και όχι μέσα στα στενά κυβερνητικά πλαίσια – που να απαιτεί προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους τομείς όπου είναι απαραίτητο (καθαριότητα, πράσινο, κοινωνικές παροχές, κλπ), απαιτώντας ταυτόχρονα και τους ανάλογους κρατικούς πόρους για την υλοποίησή του.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ

Κανένας δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία! Όλοι μαζί να παλέψουμε, να μην συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα!