Ερωτήματα για το θάνατο του 35χρονου

Τα ξημερώματα της Τρίτης 21 Απρίλη, ένας 35χρονος εργάτης (ξυλουργός) που έμενε σε περιοχή του δήμου μας, άφησε την τελευταία του πνοή λόγω του κορονοϊού.

Το τραγικό αυτό περιστατικό συγκλόνισε όπως ήταν φυσικό όλους μας, παίρνοντας ιδιαίτερη προβολή στα ΜΜΕ λόγω ακριβώς του νεαρού της ηλικίας του αλλά και του γεγονότος ότι δεν παρουσίαζε κανένα άλλο πρόβλημα υγείας.

Ήταν αυτό όμως κάτι πρωτόγνωρο για τα επιστημονικά δεδομένα;

Δυστυχώς όχι. Η εξέλιξη της επιδημίας σε όλο τον κόσμο κατέγραψε θανάτους και μεταξύ εφήβων, μικρών παιδιών, ακόμα και βρεφών, χωρίς κανένα από τα θύματα να υποφέρει από κάποιο άλλο «υποκείμενο νόσημα».

Όσο και αν θέλουμε να ακούμε τις διαπιστώσεις των επιστημόνων περί «σπάνιων περιπτώσεων» - που τις εναποθέτουν στα γονίδια ή στην προδιάθεση του ασθενή – δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τις μαρτυρίες των οικογενειών των θυμάτων που συγκλίνουν όλες στον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης από την πλευρά των συστημάτων Υγείας:

-        Συστάσεις για «παραμονή κατ' οίκον» σε περιπτώσεις ασθενών με ήπια συμπτώματα,

-        Συμβουλές για επικοινωνία με τον «προσωπικό γιατρό», κλπ.

-         

Και με τον αυτοπεριορισμό στο σπίτι, προχωράει μήπως και καμιά “αυτοθεραπεία”;

Εκτός από τις συστάσεις για «επικοινωνία με τον προσωπικό γιατρό», εξετάσανε μήπως και σε τι κατάσταση βρίσκεται το πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας;

Ο άτυχος 35χρονος αρρώστησε από το βράδυ της Παρασκευής (10 Απρίλη). Το Σάββατο το πέρασε σπίτι του με πυρετό. Την Κυριακή τηλεφώνησαν στον ΕΟΔΥ που τους συστήνει να καθίσουν άλλες τρεις μέρες στο σπίτι για να δουν πως θα εξελιχθεί η αρρώστια, λέγοντας τους ότι μπορεί να είναι μια απλή ίωση (χωρίς καμιά επίσκεψη γιατρού, χωρίς κανένα τεστ για τον κορονοϊό).

Στο νοσοκομείο τελικά πήγε την Μεγάλη Τετάρτη (15/4). Εκεί του έγιναν τα τεστ, για να βρεθεί τελικά θετικός στον κορονοϊό.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Την Πέμπτη το απόγευμα τον έβαλαν σε οξυγόνο, την Παρασκευή στην ΜΕΘ, για να καταλήξει τελικά στις 21/4.

Φυσικά, αρμόδιοι για να αξιολογήσουν την σοβαρότητα κάθε περίπτωσης είναι οι γιατροί.

·        Αμφιβάλει όμως κανείς ότι τα «πρωτόκολλα» διαχείρισης της νόσου – που είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν οι γιατροί – δεν διαμορφώνονται με αμιγώς επιστημονικά κριτήρια, αλλά με βάση τις δυνατότητες και τις προτεραιότητες του ξεχαρβαλωμένου συστήματος Υγείας;

·        Ποιος αμφισβητεί ότι η εξέλιξη αυτών των ασθενών θα ήταν άλλη, αν βρίσκονταν υπό την εποπτεία ενός πλήρως ανεπτυγμένου συστήματος ΠΦΥ, αν γινόντουσαν έγκαιρα τα απαιτούμενα τεστ και οι ιατρικές εξετάσεις;

·        Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα πως το ζήτημα της υγείας του λαού δεν μπορεί να εναποτεθεί στην «προσωπική ευθύνη των πολιτών» αλλά σε ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας, δωρεάν για όλους τους πολίτες που θα έχει στην ευθύνη του την Πρωτοβάθμια Φροντίδα, τα Νοσοκομεία και κάθε άλλη δομή Υγείας, την παραγωγή και διακίνηση των φαρμάκων και των αναλώσιμων υλικών;

·        Σήμερα είμαστε πιο έμπειροι για να καταλάβουμε πως το σύστημα υγείας δεν μπορεί να λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και λογική κόστους-οφέλους, όπου μόνο όποιος μπορεί να πληρώσει μπορεί και να γιατρευτεί. Η Υγεία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα αλλά δικαίωμα του κάθε πολίτη.

Ζωές που θα μπορούσαν να σωθούν, χάνονται άδικα, ενώ υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να δοθεί με υψηλά ποσοστά επιτυχίας η μάχη της πρόληψης και της ίασης για τον καθένα.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του θανόντος και σαν «Λαϊκή Συσπείρωση» θα ζητήσουμε την στήριξη της οικογένειας από Κυβέρνηση και Δήμο.

Για την «Λαϊκή Συσπείρωση» Νεάπολης-Συκεών

Βέλλης Χαράλαμπος

Σταματίου Χρήστος