Μπίζνες με την ανακύκλωση των μεταχειρισμένων ρούχων

 

Ένα ακόμη σημαντικό – και κερδοφόρο, απ’ ότι φάνηκε – κομμάτι της ανακύκλωσης, παραδίνεται στα χέρια επιχειρηματιών.

Η διοίκηση του κ. Δανιηλίδη ζήτησε από το δημοτικό συμβούλιο να εγκρίνει πενταετή σύμβαση (με δικαίωμα παράτασης άλλα πέντε χρόνια) με επιχειρηματία του κλάδου, που θα του επιτρέπει την περισυλλογή των μεταχειρισμένων ρούχων που αφήνουν οι πολίτες στους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης, ώστε να τα εμπορεύεται.

Σύμφωνα με τη διοίκηση το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε πιλοτικά πριν από λίγα χρόνια δίνοντας πολύ «ενθαρρυντικά» αποτελέσματα, αφού μέσα σε έξι χρόνια μαζεύτηκαν 620 τόνοι ρούχων και υποδημάτων.

Η «επιτυχία» αυτή άνοιξε βέβαια και την όρεξη του επιχειρηματία που ζητάει τώρα να τετραπλασιάσει τους κάδους περισυλλογής στο δήμο μας, ενώ επεκτείνει τη δραστηριότητα της επιχείρησής του σε όλη την Ελλάδα.

Κερασάκι στην τούρτα της απόλυτα κερδοφόρας μπίζνας (για τον επιχειρηματία) αποτελεί η «υποχρέωσή» του να καταβάλει στον δήμο Νεάπολης Συκεών, 5.000 ευρώ κάθε χρόνο.

Ο εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, είπε:

«Δύο γνωρίσματα χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο ζήτημα που συζητάμε:

Το πρώτο είναι η ακόμη μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση του τομέα της ανακύκλωσης, και το δεύτερο είναι η εμπορευματοποίηση και η κερδοσκοπία ακόμη και αυτής της ανάγκης φτωχών λαϊκών νοικοκυριών να ψάξουν να βρουν φτηνά μεταχειρισμένα ρούχα για να φορέσουν.

Αυτό το βάρβαρο σύστημα δεν λογαριάζει καμιά λαϊκή ανάγκη μπροστά στο κέρδος».

Άξια σχολιασμού είναι η τοποθέτηση του εκπροσώπου της «Πόλης Αλλιώς» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που ανέφερε πως: «θα ήταν ντροπή να δεχτούμε το ποσό των 5.000 ευρώ», όχι για να το αρνηθεί αλλά γιατί το θεώρησε πολύ μικρό (!), προτείνοντας ότι από τη στιγμή που ο επιχειρηματίας επεκτείνεται τόσο πολύ θα πρέπει με λίγα λόγια να παζαρέψουμε το ποσό!

Προφανώς οι παραινέσεις του προς τη διοίκηση έπιασαν τόπο, αφού ο Δήμαρχος απέσυρε το θέμα, όχι βέβαια για να αποφύγει την μπίζνα, αλλά μήπως και βρει κάποια καλύτερη προσφορά.

Θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι πως η ανακύκλωση όλων των υλικών (και των ρούχων) θα πρέπει να βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια της τοπικής διοίκησης.

Ειδικότερα για τα ρούχα, όσα είναι σε καλή κατάσταση να προσφέρονται δωρεάν σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη και σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες μέσω των υπηρεσιών των Δήμων.

Τα υπόλοιπα - τα ακατάλληλα για επανάχρηση ρούχα – να οδηγούνται προς ανακύκλωση σε ειδικά εργοστάσια με απόδοση ανταποδοτικού τέλους, όπου μπορούν να ανακυκλώνονται σε άλλα χρήσιμα υλικά.

Κράτος και δήμος στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες

 

Λίγες ημέρες μετά το φρικτό έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας, έρχεται στο φως μία ακόμη βαρβαρότητα που αποδεικνύει ότι η εγκληματική αυτή πολιτική είναι βαθιά ριζωμένη στο αστικό κράτος σε κάθε επίπεδο εξουσίας του.

Με επιστολή τους στον «Ριζοσπάστη», φαντάροι που επέστρεψαν πρόσφατα από την Κύπρο καταγγέλλουν ότι καλούνται να δώσουν την απαράδεκτη και απάνθρωπη συναίνεσή τους ότι παραιτούνται «από κάθε δικαίωμα ή αξίωσή μου, κατά του Ελληνικού Δημοσίου ή των εκπροσώπων του ή των αρμόδιων οργάνων της Πολεμικής Αεροπορίας, για κάθε ατύχημα ή δυστύχημα που θα συμβεί κατά τις μετακινήσεις μου με Αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας», αν θέλουν να βρουν μια δωρεάν θέση στα C-130, αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας, για να επιστρέψουν στις οικογένειές τους στην Ελλάδα.

Η παραπάνω απαράδεκτη δήλωση είναι έξω από κάθε ανθρώπινη λογική και νομική προσέγγιση, καθώς δεν υπολογίζει καν την αξία της ανθρώπινης ζωής.

«Γιατί άραγε υπάρχει η ανάγκη να υπογράψουμε τη συγκεκριμένη υπεύθυνη δήλωση, αν δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος;», αναρωτιούνται οι φαντάροι, συνεχίζοντας: «Το απαράδεκτο αυτό γεγονός που καταγγέλλουμε γίνεται ακόμα πιο προκλητικό αν δει κανείς ή θυμηθεί πόσες φορές ακούμε στις ειδήσεις για τις αναγκαστικές προσγειώσεις λόγω βλάβης των C-130 …»

 

Το γεγονός αυτό μας φέρνει στη μνήμη την επίσης κατάπτυστη δήλωση που ζήταγε η διοίκηση του δήμου Νεάπολης-Συκεών από τους γονείς που θα ήθελαν να στείλουν τα παιδιά τους στα αθλητικά τμήματα της δημοτικής επιχείρησης.

 

Εκβίαζαν τους γονείς να υπογράψουν μία υπεύθυνη δήλωση με την οποία όχι μόνο αναγνώριζαν ότι η συμμετοχή των παιδιών τους «εγκυμονεί κινδύνους προσωπικής και σωματικής υγείας», αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζαν ότι η δημοτική επιχείρηση (ΚΕΥΝΣ) δεν παίρνει καμιά ευθύνη «σχετικά με την καταλληλότητα, την κατάσταση ή την ασφάλεια των αθλητικών εγκαταστάσεων»!!!

 

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» είχε απαιτήσει από τότε όχι μόνο να σταματήσει αυτός ο εκβιασμός προς τους γονείς, αλλά:

·         Να εγγυηθεί η διοίκηση του δήμου για την «καταλληλόλητα, την άριστη κατάσταση και την πλήρη ασφάλεια» όλων των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων

·         Να ξεκινήσουν άμεσα εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης στις αθλητικές εγκαταστάσεις που τυχών δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις ώστε οι αθλούμενοι να βρίσκονται σε συνθήκες απόλυτης ασφάλειας, όσο αφορά τη σωματική τους ακεραιότητα.

 

Αν μη τι άλλο, και με αυτό το γεγονός αποδεικνύεται η ορθότητα του συνθήματος που ακουγόταν στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια του λαού μας:

«ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία – το έγκλημα αυτό έχει ιστορία»

Όπως και ότι το κράτος έχει μια συνέχεια, σε όποιο επίπεδο εξουσίας και αν βρίσκεται.

Καταγγελία της Ένωσης Γονέων Πεύκων για την «Απουσία σχολικών γευμάτων»

 

Η Ένωση Γονέων Πεύκων καταγγέλλει «Απουσία σχολικών γευμάτων», τα τελευταία δύο χρόνια και μάλιστα σε μια εποχή φτώχειας, μεγάλων ανατιμήσεων στα είδη πρώτης ανάγκης και ενεργειακής κρίσης, που πλήττουν την λαϊκή οικογένεια.

Η Λαϊκή Συσπείρωση δεν είναι η πρώτη φορά που καταγγέλλει αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, στέκεται στο πλευρό των γονέων και των λαϊκών οικογενειών απαιτώντας εδώ και τώρα να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και να δίνονται πια τα σχολικά γεύματα σε όλους τους μαθητές.

 

Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης στις 5/11/22

«Μαθητές χωρίς σχολικά γεύματα, εργάτες χωρίς γάλα»

Πάνω από ένα χρόνο οι μαθητές των σχολείων του δήμου Νεάπολης - Συκεών στερούνται τα σχολικά γεύματα. Ακόμη μεγαλύτερο διάστημα εργαζόμενοι στερούνται την καθημερινή φιάλη γάλατος που τους αναλογεί.

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι καινούριο.  Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε όπου οι μαθητές του δήμου μας έμειναν χωρίς φαγητό για μια περίοδο που κράτησε πάνω από δύο σχολικά έτη.

Η δικαιολογία που δίνει η διοίκηση του δήμου και η κυβέρνηση είναι ότι άλλοτε φταίνε οι «δικαστικές εκκρεμότητες» μεταξύ των επιχειρηματιών σίτισης (ποιος θα πάρει το κομμάτι της πίτας των κερδών) και άλλοτε πως «δεν ανανεώθηκαν έγκαιρα οι υπάρχουσες συμβάσεις».

Γι’ αυτό το λόγο μαθητές και εργαζόμενοι μένουν νηστικοί!

Με απόλυτο κυνισμό αντιμετωπίζει το πρόβλημα η διοίκηση του κ. Δανιηλίδη: «Οι εργαζόμενοι θα λάβουν – μετά από κάποια χρόνια – την αποζημίωση για την αξία του γάλατος»!

Και μέχρι τότε; Το γεγονός ότι δεν θα πίνουν το καθημερινό γάλα, που πρέπει και δικαιούνται, δεν επιβαρύνει την υγεία τους;

Και με τους μαθητές τι γίνεται; Θα πρέπει και αυτοί να περιμένουν νηστικοί κάνα δυο χρόνια για να «αποζημιωθούν» μετά;

Σε μια περίοδο φτώχειας και ανέχειας για τη λαϊκή οικογένεια, το αστικό κράτος – που οι μηχανισμοί του κινούνται ταχύτατα όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν συμφέροντα πολυεθνικών ομίλων – αφήνει για μια ακόμη φορά τους μικρούς μαθητές χωρίς, το απαραίτητο γι’ αυτούς, σχολικό γεύμα και τους εργαζόμενους χωρίς γάλα.

Αντί να υπάρξουν κρατικές δομές που να φροντίζουν για την απρόσκοπτη παροχή ποιοτικού συσσιτίου, σε όλους τους μαθητές, παραχωρούν και αυτή ακόμη την υπηρεσία της σωστής διατροφής των παιδιών μας σε ιδιωτικές εταιρείες.

Στην προσπάθειά τους οι επιχειρηματίες αυτοί να κερδίσουν τους διαγωνισμούς και να πάρουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας των κερδών, δεν διστάζουν να βάζουν νομικά εμπόδια στους ανταγωνιστές τους με δικαστικά μέσα και αγωγές.

Αποτέλεσμα τα παιδιά του λαού – και οι εργαζόμενοι γονείς τους – να μένουν χωρίς φαγητό!!!

Είναι καιρός πια ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΝΔ (είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή αστικής διακυβέρνησης) οι νόμοι που στηρίζουν τα κέρδη των επιχειρηματιών βρίσκονται πιο πάνω από τις ανάγκες σίτισης αλλά και της ίδιας της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

 

Ο Μπρεχτ το έλεγε αλλιώς:

 

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά

θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ.

Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει.

 

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι,

κηρύχνουν τη λιτότητα.

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα

ζητάν θυσίες.

 

Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί

γι' αυτό που είναι ταπεινό

ποτέ δεν θα υψωθούν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καλή χρονιά θα είναι μια χρονιά με αγώνες!

 

Η Λαϊκή Συσπείρωση εύχεται σε όλους και όλες υγεία και δύναμη για να έχουμε μια καλή και αγωνιστική χρονιά!

Και αν η νέα χρονιά ξεκινά με «βαρυχειμωνιά» για τους ανθρώπους του μόχθου, με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο να συνεχίζεται στη γειτονιά μας, με μια νέα οικονομική κρίση να μας χτυπάει την πόρτα, με τις τιμές παντού στα ύψη και την αβεβαιότητα να βαραίνει τα πάντα, εμείς ξέρουμε καλά ότι είναι στο χέρι μας να χαμογελάσουμε και πάλι!

Το ξέρουμε γιατί τη χρονιά που μας πέρασε, υπήρξαν στιγμές που χαμογελάσαμε πραγματικά και ήταν αυτές που ο λαός σήκωνε κεφάλι.

·         Ήταν όταν νίκησαν οι εργαζόμενοι της e-food, της Cosco, της Λάρκο, των Λιπασμάτων και των Πετρελαίων στην Καβάλα και αλλού, ακυρώνοντας απολύσεις, κερδίζοντας μέτρα ασφάλειας, αυξήσεις στα μεροκάματα κλπ. ·         Ήταν όταν τα παιδιά μας στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης πετούσαν τους φασίστες έξω από τα σχολεία τους.

·     Ήταν όταν οι φοιτητές στα πανεπιστήμια γκρέμιζαν τη ΔΑΠ και αναδείκνυαν πρώτη δύναμη πανελλαδικά την Πανσπουδαστική Κ.Σ. μετά από 35 χρόνια.

·         Ήταν όταν ξεσηκώθηκαν οι γειτονιές μας εδώ στις Συκιές, όπως και σε άλλες πόλεις και δεν άφησαν τα κοράκια των τραπεζών να πάρουν τα σπίτια του λαού, κάνοντας πράξη την αλληλεγγύη!

Ξέρουμε καλά, λοιπόν, ότι αν είναι να γυρίσει το χαμόγελο στα χείλη μας, αυτό δεν θα το φέρει κανένας κυβερνητικός «σωτήρας», αλλά εμείς οι ίδιοι, με τους αγώνες μας, γιατί «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό»!

Γιατί αλήθεια, τι μπορούμε να περιμένουμε από κυβερνήσεις και κόμματα των Πάτσηδων και των Καϊλήδων, που δεν είναι πέρα κι έξω από την «κανονικότητα» αυτού του συστήματος, αλλά γνήσια τέκνα των ενώσεων του κεφαλαίου και των λόμπι, όπως είναι η ίδια η ΕΕ, στην οποία προσκυνούν όλοι;

Τι έχουμε να περιμένουμε από όλα αυτά τα κόμματά που μαζί ψήφισαν από την «απελευθερωμένη» αγορά Ενέργειας και τις «πράσινες μπίζνες» έως την καθήλωση των μισθών, το πάγωμα των τριετιών με τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, την εμπλοκή μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τόσα άλλα;

Αυτό είναι το «κοινό πρόγραμμα» της όποιας επόμενης κυβέρνησης. Γι' αυτό και όλοι μαζί έχουν απορρίψει τις προτάσεις του ΚΚΕ που θα μπορούσαν να δώσουν ανάσα στο λαό, όπως:

-- Την κατάργηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

-- Την επαναφορά και καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης.

-- Την απαγόρευση των πλειστηριασμών σε κύριες κατοικίες εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

●Τι έχουμε, λοιπόν,  να περιμένουμε από όλους αυτούς που ακόμα και για τα ελάχιστα μέτρα ανακούφισης του λαού μας λένε ότι «ρίχνουν έξω τον προϋπολογισμό», την ίδια ώρα που το χρήμα φεύγει ζεστό από τα κρατικά ταμεία προς τους μεγάλους επιχειρηματίες;

● Τι έχουμε να περιμένουμε από την περιβόητη ««δίκαιη ανάπτυξη» που μας υπόσχονται όταν και η «ανάπτυξη» και η «κρίση» τους, διαδέχεται η μία την άλλη απαιτώντας θυσίες από το λαό και η κάθε μία χτίζεται πάνω στα αντεργατικά συντρίμμια της προηγούμενης;

● Τι έχουμε να περιμένουμε από παλιούς και νέους δημοτικούς άρχοντες που στηρίζουν στην ουσία την ίδια αντιλαϊκή φορομπηχτική πολιτική φορτώνοντας όλα τα βάρη στους δημότες ενώ για ζωτικά προβλήματα, όπως αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα, δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ, υπολογίζοντάς τα ως «κόστος»;

● Τι έχουμε να περιμένουμε από μια πολιτική που στο όνομα της επιλογής του «μικρότερου κακού» μας οδηγεί όλο και πιο κοντά στη μεγαλύτερη εξαθλίωση;

Η πραγματική επιλογή δεν είναι ανάμεσα στα λίγα ή πολλά ψίχουλα, αλλά σ' αυτό που μπορούμε και μας αξίζει να ζήσουμε, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Από τον λαό μας δεν λείπουν ούτε οι επιστήμονες, ούτε τα ειδικευμένα εργατικά χέρια, ούτε οι παραγωγικοί πόροι.

Αυτό που εμποδίζει την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας είναι ότι όλος αυτός ο πλούτος βρίσκεται στα χέρια μεγάλων επιχειρήσεων που καθορίζουν τα πάντα με γνώμονα το όλο και μεγαλύτερο κέρδος τους.

Όμως, με τα δικά μας χέρια χτίζουμε τα πάντα σε αυτόν τον τόπο και με τα δικά μας χέρια μπορούμε να τα κερδίσουμε!

Δυναμώνοντας κάθε σπίθα αγώνα κόντρα στο άδικο, όπου κι αν ξεπετιέται. Στηρίζοντας, και με την ψήφο μας, το ΚΚΕ που είναι μπροστά στους αγώνες για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, που οι βουλευτές του στέκονται ακλόνητα στο πλευρό του λαού. Στέλνοντας έτσι το μοναδικό μήνυμα που μπορεί πραγματικά να τρομάξει τους ισχυρούς.

Και παράλληλα φουντώνοντας τη φλόγα της μεγάλης εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης για την πραγματική και οριστική νίκη του λαού μας, την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους, τον σοσιαλισμό!

Κρατάμε γερά και είμαστε βέβαιοι πως θα το ζήσουμε,

το ωραίο, το μεγάλο και το συγκλονιστικό!

Καλούς αγώνες!

Το νέο τεύχος (59) από το περιοδικό ΑΙΧΜΗΡΑ κυκλοφορεί ήδη στην ηλεκτρονική του μορφή.

 Από το νέο έτος θα ξεκινήσει η κυκλοφορία του και στην έντυπη μορφή του.

Για να το διαβάσετε, πατήστε ΕΔΩ.

Από τον Άννα στον Καϊάφα

 

Κάπως έτσι νιώθουν οι κάτοικοι της οδού Γερμανού Καραβαγγέλη στις Συκιές.

Πάνω από δύο δεκαετίες τα σπίτια και τα μαγαζιά τους πλημμυρίζουν, καταστρέφονται οι περιουσίες τους, παθαίνουν ζημιές δεκάδων χιλιάδων ευρώ, κινδυνεύουν ακόμα και οι ίδιες οι ζωές τους και οι ανευθυνο-υπεύθυνοι Δήμου, ΕΥΑΘ και Περιφέρειας, ερίζουν όλα αυτά τα χρόνια … ποια υπηρεσία έχει την ευθύνη του έργου.

Στις 5 του Σεπτέμβρη, για μια ακόμη φορά η οδός Καραβεγγέλη πλημμύρισε και κάτοικοι και καταστηματάρχες έπαθαν μεγάλες ζημιές.

Επιτροπή κατοίκων επισκέφτηκε τον δήμαρχο κ. Δανιηλίδη για να του εκφράσουν την αγανάκτησή τους και να απαιτήσουν λύση του προβλήματος.

Ο κ. Δανιηλίδης, με τη γνωστή τακτική του, και αφού τους αντιμετώπισε πρώτα σαν «μπουκαδόρους»(μετάφραση: κλέφτης που μπουκάρει από ξεκλείδωτες πόρτες), γιατί τόλμησαν να εισέλθουν στο γραφείο του χωρίς να τον έχουν ενημερώσει πιο μπροστά (!),προσποιήθηκε στην πορεία ότι δείχνει «απεριόριστο ενδιαφέρον», υποσχόμενος να κάνει το «κάθε τι δυνατό»!!!

Η υπόσχεση εξάλλου είναι το μόνο φτηνό που έχει απομείνει.

Το «κάθε τι δυνατό», του κ. Δανιηλίδη, ήταν να μην ενταχτεί κανένα έργο στην οδό Καραβαγγέλη ούτε στο «τεχνικό πρόγραμμα», ούτε στον «προϋπολογισμό» του 2023.

Οι κάτοικοι, μετά από αυτά, οργανώθηκαν και μαζεύοντας ξανά υπογραφές, έστειλαν νέο υπόμνημα σε ΕΥΑΘ, Δήμο και Περιφέρεια Κ.Μ., ζητώντας να γίνουν τα απαραίτητα έργα ώστε να σταματήσουν να πλημμυρίζουν σπίτια και μαγαζιά με την πρώτη νεροποντή.

Η απάντηση των υπηρεσιών του «επιτελικού κράτους» αλλά και της τοπικής διοίκησης θυμίζει το «φεύγα κακό απ’ τα μάτια μου».

·         Ο δήμος μεταβιβάζει το αίτημα των κατοίκων στην ΕΥΑΘ με τον ισχυρισμό ότι «αφορά τη διοχέτευση των όμβριων υδάτων στο παντορροϊκό δίκτυο, το οποίο αποτελεί δίκτυο ευθύνης της ΕΥΑΘ», και

·        
Η ΕΥΑΘ ανταπαντά πως το συγκεκριμένο πλημμυρικό πρόβλημα δεν οφείλεται στην μη επάρκεια του παντορροϊκού δικτύου αλλά στο «χαμηλό υψομετρικό σημείο του δρόμου και στην έλλειψη αγωγού όμβριων», που αυτό όμως είναι ευθύνη του δήμου.

«Τον καμπούρη τελικά, μόνο ο τάφος θα τον ισιώσει», λέει ο λαός μας.

Αυτό το σάπιο σύστημα δεν «ισιώνει», δεν γιατρεύεται, παρά μόνο ανατρέπεται με τον κοινό μας αγώνα.

Μαθητές χωρίς σχολικά γεύματα, εργάτες χωρίς γάλα

Πάνω από ένα χρόνο οι μαθητές των σχολείων του δήμου Νεάπολης - Συκεών στερούνται τα σχολικά γεύματα. Ακόμη μεγαλύτερο διάστημα εργαζόμενοι στερούνται την καθημερινή φιάλη γάλατος που τους αναλογεί.

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι καινούριο.  Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε όπου οι μαθητές του δήμου μας έμειναν χωρίς φαγητό για μια περίοδο που κράτησε πάνω από δύο σχολικά έτη.

Η δικαιολογία που δίνει η διοίκηση του δήμου και η κυβέρνηση είναι ότι άλλοτε φταίνε οι «δικαστικές εκκρεμότητες» μεταξύ των επιχειρηματιών σίτισης (ποιος θα πάρει το κομμάτι της πίτας των κερδών) και άλλοτε πως«δεν ανανεώθηκαν έγκαιρα οι υπάρχουσες συμβάσεις».

Γι’ αυτό το λόγο μαθητές και εργαζόμενοι μένουν νηστικοί!

Με απόλυτο κυνισμό αντιμετωπίζει το πρόβλημα η διοίκηση του κ. Δανιηλίδη: «Οι εργαζόμενοι θα λάβουν – μετά από κάποια χρόνια – την αποζημίωση για την αξία του γάλατος»!

Και μέχρι τότε; Το γεγονός ότι δεν θα πίνουν το καθημερινό γάλα, που πρέπει και δικαιούνται, δεν επιβαρύνει την υγεία τους;

Και με τους μαθητές τι γίνεται; Θα πρέπει και αυτοί να περιμένουν νηστικοί κάνα δυο χρόνια για να «αποζημιωθούν» μετά;

 

Σε μια περίοδο φτώχειας και ανέχειας για τη λαϊκή οικογένεια, το αστικό κράτος – που οι μηχανισμοί του κινούνται ταχύτατα όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν συμφέροντα πολυεθνικών ομίλων – αφήνει για μια ακόμη φορά τους μικρούς μαθητές χωρίς, το απαραίτητο γι’ αυτούς, σχολικό γεύμα και τους εργαζόμενους χωρίς γάλα.

Αντί να υπάρξουν κρατικές δομές που να φροντίζουν για την απρόσκοπτη παροχή ποιοτικού συσσιτίου, σε όλους τους μαθητές, παραχωρούν και αυτή ακόμη την υπηρεσία της σωστής διατροφής των παιδιών μας σε ιδιωτικές εταιρείες.

Στην προσπάθειά τους οι επιχειρηματίες αυτοί να κερδίσουν τους διαγωνισμούς και να πάρουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας των κερδών, δεν διστάζουν να βάζουν νομικά εμπόδια στους ανταγωνιστές τους με δικαστικά μέσα και αγωγές.

Αποτέλεσμα τα παιδιά του λαού – και οι εργαζόμενοι γονείς τους – να μένουν χωρίς φαγητό!!!

 

Είναι καιρός πια ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΝΔ (είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή αστικής διακυβέρνησης) οι νόμοι που στηρίζουν τα κέρδη των επιχειρηματιών βρίσκονται πιο πάνω από τις ανάγκες σίτισης αλλά και της ίδιας της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

 

Ο Μπρεχτ το έλεγε αλλιώς:

 

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά

θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ.

Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει.

 

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι,

κηρύχνουν τη λιτότητα.

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα

ζητάν θυσίες.

 

Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί

γι' αυτό που είναι ταπεινό

ποτέ δεν θα υψωθούν.

 

Όλοι στην Πανελλαδική Απεργιακή συγκέντρωση της 9^ης Νοέμβρη, άγαλμα Βενιζέλου 10:30

Καμιά αναμονή – Καμιά «προσαρμογή» στην ακρίβεια και στην ενεργειακή φτώχεια.