Που το πάνε οι … “δημοκράτες” της διοίκησης;

 

Δεν είναι η πρώτη φορά (και απ’ ότι φαίνεται δεν θα είναι και η τελευταία) που η διοίκηση του δήμου προχωράει σε αντιδημοκρατικά και αυταρχικά μέτρα.

Πριν από λίγο διάστημα με κρυφές, σκοτεινές διαδικασίες και ανταλλαγή «εμπιστευτικών», επιστολών, μεταξύ διευθύντριας και σχολικής επιτροπής, προσπάθησαν να τοποθετήσουν κάμερες στο Πειραματικό Λύκειο (ΠΑΜΑΚ) της Νεάπολης, χωρίς να ρωτηθούν ούτε καν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί του Λυκείου.

Όταν αυτό έγινε γνωστό και «ξεγυμνώθηκαν» από τις μαζικές αντιδράσεις εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων τότε προχώρησαν σε άλλου είδους αντιδημοκρατικές ενέργειες:

1.       Αρνήθηκαν να ανακαλέσουν την απόφαση της σχολικής επιτροπής (για τοποθέτηση των καμερών) παρά τη ρητή και κατηγορηματική άρνηση μαθητών και εκπαιδευτικών.

2.       Αρνήθηκαν να φέρουν για συζήτηση το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, παρά το αίτημα τριών δημοτικών παρατάξεων.

3.       Όταν το θέμα αυτό ήρθε για συζήτηση στο κοινοτικό συμβούλιο της Νεάπολης (μετά από αίτημα συμβούλου της «Λαϊκής Συσπείρωσης»), αρνήθηκαν να καλέσουν – και βέβαια να επιτρέψουν να μιλήσει – τον επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης», Μπάμπη Βέλλη.

 

·         Αλήθεια για που το τραβάνε οι «διοικούντες»;

·         Τι λένε γι’ αυτές τις ενέργειες οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι (διοίκησης αλλά και των άλλων παρατάξεων);

·         Δεν θυμίζουν αυτές οι ενέργειες σκοτεινές εποχές του παρελθόντος;

 

Αν η διοίκηση του δήμου έχει αποφασίσει να μετατρέψει τα σχολεία σε ένα μεγάλο big-brother (έχει βάλει κάμερες ακόμη και σε δημοτικό σχολείο) να ξέρει πως θα βρεθεί αντιμέτωπη με εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι:

-          Δημιουργία νέων, σύγχρονων εκπαιδευτηρίων και όχι καταργήσεις και κλείσιμο σχολείων όπως κάνει η διοίκηση.

-          Σχολικές αίθουσες με ολιγομελή τμήματα μαθητών και όχι συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, και μάλιστα καταμεσής της πανδημίας.

-          Σχολικούς φύλακες με μόνιμη και σταθερή εργασία, πλήρη φωτισμό σε κάθε σχολικό χώρο και όχι αντιπαιδαγωγικές κάμερες παρακολούθησης, που εκτός των άλλων χρησιμοποιούνται και ως εκφοβιστικό και κατασταλτικό μέτρο μαθητικών κινητοποιήσεων.

Οι μαθητές στα σχολεία πρέπει να διαπαιδαγωγούνται στη βάση της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους και όχι σε περιβάλλον που να νιώθουν την ασφυκτική και συνεχόμενη παρακολούθηση ηλεκτρονικών καμερών. Ένα τέτοιο περιβάλλον είναι ότι πιο ανελεύθερο και αντιπαιδαγωγικό στην πιο ευαίσθητη ηλικία τους.

Καλούμε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές σε ένα κοινό μέτωπο απέναντι σε αυτές τις αντιδραστικές και αντιεκπαιδευτικές πρακτικές της διοίκησης αλλά και στη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική στην παιδεία.

Με τους κοινούς μας αγώνες να διεκδικήσουμε ένα σχολείο ανοιχτό για όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει.

 

Καλούμε τη διοίκηση του δήμου, έστω και καθυστερημένα να βάλει φρένο (αν και αμφιβάλουμε γι’ αυτό) στην κατρακύλα που έχει πάρει στην αντιδημοκρατικότητα και τον αυταρχισμό.

Ε … άμα είσαι “παλληκάρι”!!!

 

Εδώ και πολλά χρόνια η διοίκηση του δήμου χρέωνε στους κατοίκους, που δεν είχαν τα εκλογικά τους δικαιώματα στον δήμο μας, διπλάσια οικονομική συνδρομή για τη συμμετοχή των παιδιών τους στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς.

 

Θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι πως όλα τα παιδιά – ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση της κάθε οικογένειας – θα έπρεπε να συμμετέχουν εντελώς δωρεάν γιατί η προσχολική αγωγή είναι αναγκαία για την ισορροπημένη και αρμονική ανάπτυξη των μικρών παιδιών.

Όσο όμως δεν γίνεται αυτό, θεωρούμε πως είναι απαράδεκτο η διοίκηση του δήμου να χωρίζει τις οικογένειες σε «δημότες» και «κατοίκους» και να χρεώνει στους δεύτερους διπλάσια ποσά.

Πάγια δικαιολογία της διοίκησης ήταν ότι οι «δημότες» προσφέρουν περισσότερο στα οικονομικά του δήμου έναντι των «κατοίκων».

Αυτό βέβαια είναι ένα τεράστιο ψέμα. Και οι «δημότες» και οι «κάτοικοι» που μένουν στον δήμο πληρώνουν τα ίδια δυσβάστακτα δημοτικά τέλη και φόρους.

Όσο αφορά την απογραφή, με βάση την οποία ορίζεται το ύψος της κρατικής επιδότησης, είναι απόλυτα καθαρό ότι ένας «κάτοικος», που απογράφεται στον δήμο “προσφέρει” περισσότερο από έναν «δημότη» που κατοικεί εκτός δήμου.

 

Αυτά βέβαια είναι απόλυτα γνωστά στη διοίκηση, αλλά χρησιμοποιεί όλες αυτές τις ψευτοδικαιολογίες για να ξεπαραδιάζει οικογένειες που δεν βρίσκονται «εντός κύκλου εκλογικής πελατείας».

Αυτή είναι η μόνη πραγματική διαφορά ανάμεσα σε «δημότες» και «κατοίκους».

 

Από τα τέλη όμως του 2017 υπάρχει Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ 4249/Β/2017) που «απαγορεύει να προκρίνεται ως κριτήριο επιλογής η δημοτικότητα έναντι της ιδιότητας του κατοίκου».

Με ποια κριτήρια όμως η διοίκηση επέλεγε να χρεώνει τις διαφορετικές τιμές;

Δεν χρησιμοποιούσε ως κριτήριο της επιλογής «τη δημοτικότητα έναντι της ιδιότητας του κατοίκου»;

Ήταν ή δεν ήταν παράνομο αυτό που έκανε όλα αυτά τα χρόνια (2018-2021);

Δεν θα έπρεπε η διοίκηση να επιστρέψει τα χρήματα που κράτησε παράνομα από τις οικογένειες κατοίκων που δεν ήταν δημότες;

Ο κ. Δανιηλίδης όμως έχει άλλη άποψη.

Μας υπέδειξε πως το σωστό θα ήταν να ζητηθούν από τις οικογένειες των δημοτών, που είχαν την «έκπτωση» του 50%, να πληρώσουν εκ των υστέρων, άλλα τόσα για όλα αυτά τα χρόνια!!!

Αλλά εμείς (η «Λαϊκή Συσπείρωση» δηλαδή) δεν το ζητάμε γιατί δεν έχουμε το θάρρος, το σθένος και το κουράγιο να … φανούμε παλληκάρια!!!

Θαυμάστε τον στο βίντεο που ακολουθεί.

 

 

 

 

 

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος των Αιχμηρών.

 Για να το διαβάσετε, πατήστε ΕΔΩ.

Οργανωμένα, συντεταγμένα, με νηφαλιότητα … προς το σφαγείο

Αυτό προτείνει στην ουσία η διοίκηση του δήμου, σε 39 εργαζόμενους της δημοτικής επιχείρησης ΚΕΥΝΣ, ζητώντας να συμφωνήσουν στην απόλυσή τους (!!!) γιατί … «ο νόμος το επιβάλλει»!

Η διοίκηση του πρώην δήμου Νεάπολης, προσέλαβε όλους αυτούς τους εργαζόμενους (οι περισσότεροι από τους οποίους δουλεύουν για 20 συνεχόμενα χρόνια μέχρι σήμερα) μετατρέποντας “παράτυπα” τις συμβάσεις τους από ορισμένου χρόνου σε αορίστου.

Η “παρατυπία” αυτή ήταν γνωστή στην σημερινή διοίκηση του δήμου Νεάπολης-Συκεών, τουλάχιστον από το 2012, η οποία – σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της – προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με επιστολές και επισκέψεις σε υπουργικά γραφεία και διαδρόμους είτε μέσω της ΚΕΔΕ είτε από μόνη της.

Όπως ήταν αναμενόμενο καμιά απ’ αυτές τις προσπάθειες δεν έδωσε λύση στο πρόβλημα των εργαζομένων. Άλλωστε τα τελευταία 15 χρόνια το δημόσιο όλο και συρρικνώνεται από πλευράς προσωπικού και χρηματοδότησης.

Σε αυτή την κατάσταση, οι φορείς του Δημοσίου με την ενθάρρυνση (αν όχι με τον εξαναγκασμό) όλων των κυβερνήσεων, αξιοποίησαν κάθε είδους ελαστικές σχέσεις εργασίας, για να καλύψουν ανάγκες που κάθε άλλο παρά έκτακτες είναι (βρεφονηπιοκόμοι, εργάτες καθαριότητας, σχολική καθαριότητα, κλπ.).

Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένας στρατός συμβασιούχων – η ΑΔΕΔΥ τους υπολογίζει σήμερα στο 20% του συνόλου των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Φτάνοντας τώρα ο κόμπος στο χτένι – και μετά από την παρέμβαση οικονομικού εισαγγελέα, λόγω κάποιας «ανώνυμης καταγγελίας» – τι προτείνει ως λύση η διοίκηση και ο νομικός της σύμβουλος;

«Συναινέστε στην απόλυσή σας (λένε στους εργαζόμενους), ώστε να διευκολυνθούμε στην αντιμετώπιση του οικονομικού εισαγγελέα και μετά βλέπουμε. Θα κάνετε ασφαλιστικά μέτρα, θα κάνετε αγωγή, θα σας υπερασπιστούμε στα δικαστήρια και μπορεί να επανέλθετε αν δικαιωθείτε…»!

Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάνε από τους εργαζόμενους να θυσιαστούν προληπτικά για να πέσει η Διοίκηση στα μαλακά, υποσχόμενη μια απίθανη δικαίωση και τακτοποίηση τους στο απροσδιόριστο μέλλον.

 

Αλήθεια φταίνε σε τίποτα οι εργαζόμενοι για το αδιέξοδο που οδήγησε η πολιτική της διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια;

Ευθύνονται οι ίδιοι γιατί μετά από 20 χρόνια συνεχόμενης εργασίας, θεωρείται ακόμη σήμερα σαν “παράτυπη” η μονιμοποίησή τους;

Οι άνθρωποι ζητούσαν δουλειά να θρέψουν τις οικογένειές τους, και γι’ αυτό προσλήφθηκαν. Δούλεψαν όλα αυτά τα χρόνια προσφέροντας υπηρεσίες και καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου.

Η όποια διοικητική-νομική αστοχία που παρουσιάζουν σήμερα μπροστά τους, δεν τους αφορά, δεν είναι δική τους ευθύνη, οι περισσότεροι δεν είχαν ιδέα για τις κινήσεις και τις αυθαιρεσίες της όποιας Διοίκησης.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρασυρθούν από υποσχέσεις και απειλές. Να αναλογιστούν και να συνειδητοποιήσουν ότι η τακτική που προσπαθεί να επιβάλλει η διοίκηση, με εκφοβισμούς και νομικίστικα κολπάκια, είναι η ίδια τακτική που τους έφερε σε αυτή την κατάσταση.

Αυτό που έλειπε από την όποια προσπάθεια λύσης του προβλήματος τα προηγούμενα χρόνια ήταν η δική τους παρουσία και πρωτοβουλία, ο δικός τους μαζικός και οργανωμένος αγώνας.

Η εποχή που τα «προβλήματα» λύνονταν από Δημάρχους, Κυβερνητικούς Βουλευτές και Υπουργούς, πίσω από κλειστές πόρτες σε γραφεία και διαδρόμους έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Αυτό που είναι ανάγκη των καιρών είναι οι εργαζόμενοι να βγουν στο προσκήνιο μαζικά και οργανωμένα, να αγωνιστούν.

Αυτό δηλαδή που ο Δήμαρχος δεν θέλει με τίποτα, αυτό που οι κύριοι νομικοί σύμβουλοι, αλλά και κάποιες δημοτικές παρατάξεις, αποφεύγουν ακόμα και να ψελλίσουν.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να φοβούνται. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν και πολλά ακόμα να χάσουν, από τη στιγμή που η Διοίκηση του Δήμου τους έχει προγράψει – έχει βγάλει ακόμα και το χρονοδιάγραμμα των απολύσεων τους.

Οι μαζικοί και οργανωμένοι αγώνες σε άλλους κλάδους δείχνουν τον δρόμο.

Εκεί που οι εργάτες (διανομείς, λιμενεργάτες, μεταλλεργάτες) οργανώθηκαν και πάλεψαν, αψηφώντας απειλές και υποσχέσεις, κέρδισαν και γύρισαν με το κεφάλι ψηλά στα σπίτια και τις οικογένειές τους.

Εκεί που ζήτησαν και πήραν έμπρακτη αλληλεγγύη από άλλα σωματεία και οργανώσεις εργαζομένων, από φορείς της τοπικής (και όχι μόνο) κοινωνίας, ενισχύθηκε ο αγώνας τους, άντλησαν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουν.

Αυτός είναι ο δρόμος που εμείς προτείνουμε και υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε ο αγώνας αυτός να πετύχει και οι εργαζόμενοι να παραμείνουν εργαζόμενοι και όχι άνεργοι πελάτες μεγαλοδικηγόρων…

 

ΟΧΙ στους πολέμους των ιμπεριαλιστών

 

Όλο και πιο συχνά η διοίκηση του δήμου χρησιμοποιεί τη διαδικασία των «επειγουσών δια περιφοράς συνεδριάσεων», όταν θέλει να αποφύγει τη συζήτηση πάνω σε σοβαρά θέματα.

Το ίδιο έκανε προχθές (8/3/22), όταν θέλησε, με αυτό τον τρόπο, να αποφύγει τη συζήτηση πάνω στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και να βγάλει – χωρίς πολλές δυσκολίες – ένα βολικό γι’ αυτήν ψήφισμα.

Στο όνομα του κατεπείγοντος όχι μόνο δεν άφησε κανένα περιθώριο χρόνου (κάλεσε το δημοτικό συμβούλιο μόλις μισή ώρα πριν την υποτιθέμενη έναρξή του) χωρίς να επιτρέψει την παραμικρή συζήτηση πάνω σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, αφού ζήτησε απλά την ψήφο των δημοτικών συμβούλων δια περιφοράς.

Η προσπάθειά της να επιβάλλει “φίμωση” στο δημοτικό συμβούλιο και ιδιαίτερα στους δημοτικούς συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι απόλυτα κατανοητή.

Με το ψήφισμά τους στην ουσία παπαγαλίζουν τα επιχειρήματα κυβέρνησης και ΝΑΤΟικών παρουσιάζοντας τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μία μάχη ανάμεσα στη «δημοκρατία» και τον «ολοκληρωτισμό», ξεπλένοντας τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα και θολώνοντας τις πραγματικές αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου. 

Στην πράξη κουκουλώνουν την καταλήστευση του λαού της Ουκρανίας, που επιχειρείται τόσο από τα Ρωσικά μονοπώλια όσο και από τα ευρωατλαντικά (συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας Ελληνικών).

Το ενδιαφέρον που προσπαθούν να δείξουν, ότι καταδικάζουν δήθεν την επίθεση της Ρωσίας, είναι εντελώς υποκριτικό.

Στο ψήφισμά τους:

·         Μιλάνε γενικά και αόριστα για την «προώθηση γεωπολιτικών, ενεργειακών και οικονομικών συμφερόντων» λες και αυτά είναι ξέχωρα από τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ από τη μια πλευρά και Ρωσία από την άλλη.

·         Χρησιμοποιούν χείμαρρο από πομπώδης φράσεις, για «πλήγμα στη διεθνή νομιμότητα», για «επικίνδυνους αναθεωρητισμούς συνόρων», για «την ασφάλεια που απειλείται στην Ευρώπη», κλπ., αλλά δεν τολμάνε να ψελλίσουν ούτε κουβέντα για το ρόλο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

·         Κατηγορούν τον έναν ιμπεριαλιστή (Ρωσία) για την συμφορά που φέρνει ο πόλεμός τους «σκορπώντας το θάνατο, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά και τη δυστυχία» και βγάζουν εντελώς έξω από το κάδρο τη δράση των άλλων ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) στους εγκληματικούς τους πολέμους σε ΙΡΑΚ, Αφγανιστάν, Συρία, κλπ.

·         Μιλάνε για «απειλές που δέχεται η χώρα μας» αλλά στέκονται αδιάφοροι (αν δεν συνηγορούν κιόλας) για τους τεράστιους κινδύνους που δημιουργούνται για τον Ελληνικό λαό από την ύπαρξη ΝΑΤΟικών βάσεων και υποδομών που βρίσκονται διάσπαρτες στην χώρα μας (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, κλπ.).

·         Στέκονται σιωπηλοί (ή καλύτερα: «συναινούν με τη σιωπή τους») στη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στους εγκληματικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Η πρώτη παράταξη που λαχανιασμένα έτρεξε να συμφωνήσει με το ψήφισμα της διοίκησης (βάζοντας κάποιες ελάχιστες και ανούσιες προσθήκες, για να τηρήσει τα προσχήματα), ήταν η παράταξη του κ. Ωραιόπουλου (ΣΥΡΙΖΑ).

Καμιά έκπληξη. Την ίδια πολιτική με τη διοίκηση εκφράζουνε.

 

Ο Ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτός ο πόλεμος προετοιμάζεται χρόνια τώρα.

Η Ουκρανία τέθηκε στο κέντρο της σύγκρουσης δύο ισχυρών ιμπεριαλιστικών «μπλοκ», των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ από τη μια πλευρά και της Ρωσίας από την άλλη, για τον έλεγχο της χώρας, των πρώτων υλών, της Ενέργειας και των αγωγών, με προεκτάσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία αποτελεί μια από τις συνέπειες της τραγικής κατάστασης, που διαμορφώθηκε για τους λαούς μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

 

Η ελληνική κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά του πολέμου. Συντάσσεται με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ στο όνομα των λεγόμενων «συμβατικών της υποχρεώσεων». Οι ΑμερικανοΝΑΤΟϊκές Βάσεις, που ενισχύθηκαν περισσότερο από την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, την οποία προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, βρίσκονται σε πλήρη ετοιμότητα και συμβάλλουν στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, μετατρέποντας την Ελλάδα σε απέραντο πολεμικό ορμητήριο.

 

Καταδικάζουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον ουκρανικό, στον ρωσικό και στους άλλους λαούς της περιοχής. Οι λαοί δεν πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στον έναν ή στον άλλον ιμπεριαλιστή! Είναι ανάγκη να στοιχηθούν κάτω από τη σημαία της πάλης για την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων κι αναγκών, του αγώνα για να γίνει κάθε λαός κυρίαρχος και νοικοκύρης στον τόπο του!

 

Απαιτούμε την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της Ρωσίας στην Ουκρανία.

·         Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ΑμερικανοΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις περικύκλωσης της Ρωσίας!

·         Να μην χρησιμοποιηθούν ευρωατλαντικές υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία.

·         Να ξηλωθούν όλες οι ευρωατλαντικές βάσεις και υποδομές.

·         Να μην επικυρωθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις.

·         Κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα να μην σταλεί στις επιχειρήσεις στην Ουκρανία ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές.

·         Αποδέσμευση τώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

 

 

 

Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες το νέο τεύχος (αριθ. 56) των ΑΙΧΜΗΡΩΝ

 

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απʼ το τραπέζι, κηρύχνουν... τον πόλεμο

 

Σε μια περίοδο φτώχειας και ανέχειας για τη λαϊκή οικογένεια, το αστικό κράτος – που οι μηχανισμοί του κινούνται ταχύτατα όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν συμφέροντα πολυεθνικών ομίλων – αφήνει για μια ακόμη φορά τους μικρούς μαθητές χωρίς, το απαραίτητο γι’ αυτούς, σχολικό γεύμα.

Το προηγούμενο διάστημα (που κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια) έδιναν σαν δικαιολογία ότι έφταιγαν οι «δικαστικές εκκρεμότητες» μεταξύ των επιχειρηματιών σίτισης (ποιος θα πάρει το κομμάτι της πίτας των κερδών) και γι’ αυτό το λόγο έμεναν οι μαθητές νηστικοί!

Σήμερα η δικαιολογία τους είναι ότι «δεν ανανεώθηκαν έγκαιρα οι υπάρχουσες συμβάσεις».

Κατανοητό. Που να βρει καιρό η κυβέρνηση να προχωρήσει στις ανανεώσεις των συμβάσεων σίτισης των μαθητών, όταν «ολημερίς κι ολονυχτίς» τρέχουν για να εξυπηρετήσουν πρώτοι απ’ όλους τις εγκληματικές ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις, εμπλέκοντας τη χώρα μας και το λαό μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους.

 

Λεφτά για την παιδεία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία

Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Να σταματήσει κάθε εμπλοκή και ελληνική συμμετοχή