Καταδικάζουν τους εργαζόμενους στην ανεργία!

Σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα, οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι του Δήμου Νεάπολης-Συκεών ζήτησαν από το Δημοτικό Συμβούλιο να υποστηρίξει το θέμα της μετατροπής της σύμβασης τους από ορισμένου χρόνου σε αορίστου, όπως έχει αποφανθεί πρωτόδικα και το δικαστήριο.

Παρότι η διοίκηση του Δήμου αρνήθηκε στην αρχή να εντάξει το θέμα στην ημερήσια διάταξη, τελικά κάτω από την πίεση των εργατών και εργατριών καθαριότητας αναγκάστηκε να το συζητήσει.

Τους εργαζόμενους εκπροσώπησε η αντιπρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ΟΤΑ Νομού Θεσσαλονίκης, Σοφία Εξαδακτύλου, αναφέροντας:

«Οι εργαζόμενοι με το δίκιο τους ζητούν την μετατροπή των συμβάσεων τους σε μόνιμες οργανικές θέσεις γιατί μόνιμες και διαρκείς είναι και οι ανάγκες της καθαριότητας της πόλης.

Μόνιμες και διαρκείς είναι βέβαια και οι ανάγκες για το γάλα των παιδιών τους και για το φαγητό στο τραπέζι τους.

Γι αυτό εξάλλου τους δικαίωσε και το δικαστήριο. Χωρίς αυτούς τους εργαζόμενους καθαριότητα στο Δήμο δεν μπορεί να υπάρχει.

Εργαζόμενοι συμβασιούχοι σε παλιότερες κινητοποιήσεις

Βαθύτερη βέβαια στόχευση κυβέρνησης και Δήμων είναι να παραδοθεί η καθαριότητα στα μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια, πράγμα που έχει ήδη ξεκινήσει σε αρκετούς Δήμους αλλά κυρίως στις μεγάλες μονάδες της ανακύκλωσης. 

Ας μην κρύβονται πίσω από το νόμο προβάλλοντας υποτιθέμενες νομικές ευθύνες. Ήδη υπάρχουν Δήμοι – όπως της Πυλαίας-Χορτιάτη και του Δήμου Δέλτα – που δέχτηκαν την πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου, δεν προσέφυγαν σε έφεση και οι εργαζόμενοι εκεί μονιμοποιήθηκαν».

Από τη μεριά τους οι δημοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» τόνισαν:

«Στην ίδια συνεδρίαση που οι εργαζόμενοι ζητούν να μη γίνει έφεση στην πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου που τους δικαιώνει, η διοίκηση του Δήμου βάζει ζήτημα πρόσληψης άλλων 20 συμβασιούχων εργατών και 4 οδηγών στην καθαριότητα!!!

Από μόνο του αυτό το γεγονός δείχνει τη μεγάλη ανάγκη που υπάρχει όχι μόνο για τους εργαζόμενους που ήδη δουλεύουν αυτή τη στιγμή στην καθαριότητα αλλά και για πολλές άλλες μόνιμες θέσεις, αν θέλουμε καθαρούς δρόμους, πάρκα και πλατείες.

Πέρα από τις όποιες δικαιολογίες για δήθεν νομικές ευθύνες – πίσω από τις οποίες κρύβεται η διοίκηση του Δήμου – γεγονός είναι πως η προσφυγή στο εφετείο, στην πράξη σημαίνει πέταγμα στον δρόμο των 22 εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Από την άλλη βέβαια δείχνει και το τι είδους διοικήσεις στους Δήμους έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες.

Διοικήσεις που θα μπαίνουν μπροστά στον αγώνα για τη λύση των εργατικών-λαϊκών προβλημάτων ή διοικήσεις διαχειριστές μιας άδικης και αντιλαϊκής πολιτικής.

Τα “μπράβο” και τα “ευχαριστώ” που έδινε η διοίκηση στους εργαζόμενους, όσο αυτοί καθάριζαν το χιόνι και τον πάγο από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, πρέπει να φανεί τώρα στην πράξη.

Φτάνουν πια τα υποκριτικά λόγια της “συμπάθειας”.

Να μονιμοποιηθούν τώρα όλοι οι συμβασιούχοι στην καθαριότητα».

Τελικά η διοίκηση του Δήμου αρνήθηκε να δεχτεί το αίτημα των εργαζομένων παραπέμποντας το ζήτημα στη … «γνωμάτευση των νομικών υπηρεσιών».

Απούσες από την ουσιαστική συζήτηση αλλά και από την φυσική τους παρουσία στο δημοτικό συμβούλιο ήταν οι άλλες δημοτικές παρατάξεις.