Θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για τον εκλογικό νόμο

 

Το εκλογικό σύστημα που κατατέθηκε στη βουλή, έρχεται με στόχο να εδραιώσει από τη μια, όλες τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για την Τ.Δ., αλλά και για να περάσει όσο το δυνατό πιο εύκολα και πιο ανώδυνα τις νέες αναδιαρθρώσεις που ετοιμάζονται να έρθουν.

 

Γι' αυτό το λόγο, με τους περιορισμούς και αποκλεισμούς που βάζει ο νέος νόμος, προσπαθεί να ενισχύσει και στην τοπική διοίκηση το πολιτικό παιχνίδι του «διπολισμού» ανάμεσα σε δύο “μονομάχους” που προέρχονται κατά αποκλειστικότητα σχεδόν (με ελάχιστες εξαιρέσεις), από στελέχη των αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ).

 

Το ερώτημα από μόνο του, αν είμαστε υπέρ ή κατά αυτού του εκλογικού νόμου, όχι μόνο δεν απαντά στην ουσία του προβλήματος αλλά αντίθετα συσκοτίζει περισσότερο τα πράγματα αν δεν απαντήσουμε ταυτόχρονα και το τι επιδιώκει αυτός ο νόμος σε σχέση με το πλαίσιο λειτουργίας δήμων/περιφερειών που σήμερα υπάρχει και όπως αυτό σχεδιάζεται για το μέλλον.

 

Γι αυτό το λόγο χρειάζεται σύντομα να αναφερθούμε σε κάποια γενικότερα ζητήματα ώστε πιο εύκολα να γίνει αντιληπτό ότι το «όχι στον νέο εκλογικό νόμο» μπορεί να έρχεται από δύο εντελώς αντίθετες πολιτικές κατευθύνσεις.

·         Η πρώτη λέει το «όχι», γιατί θεωρεί αντιλαϊκές τις αναδιαρθρώσεις που έχουν επιβληθεί αλλά και αυτές που σχεδιάζονται να έρθουν, θεωρώντας ότι αυτός ο εκλογικός νόμος ευκολύνει και ενισχύει τις διαδικασίες για την εδραίωσή τους.

·         Η δεύτερη λέει το «όχι», όχι γιατί έχει κάποια σοβαρή διαφωνία με αυτές τις αναδιαρθρώσεις αλλά αντίθετα γιατί ζητάει ακόμη περισσότερες, επιζητώντας να επιταχυνθούν και κατηγορεί τα αστικά κόμματα ότι “ευθύνονται” γι αυτές τις καθυστερήσεις.

Είναι ένα «όχι», που μοιάζει απόλυτα με το «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα για τα μνημόνια, που τελικά ήταν ένα μεγάλο «ΝΑΙ».

 

Εμείς σαν οπαδοί του πρώτου «όχι» πρέπει να απαντήσουμε γιατί θεωρούμε τις αναδιαρθρώσεις αυτές ως αντιδραστικές.

 

Επιγραμματικά πρέπει να πούμε πως η επιδίωξη όλων αυτών των αντιλαϊκών ρυθμίσεων βρίσκεται στην προσπάθεια να συνδεθούν πιο οργανικά οι δράσεις και οι σχεδιασμοί δήμων και περιφερειών με τις ιεραρχήσεις και τις επιδιώξεις της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Μπορεί αυτό να ακούγεται λιγάκι παράδοξο στα αυτιά των απλών ανθρώπων, που αντιμετωπίζουν λίγο απόμακρα τη λειτουργία αυτών των θεσμών, γι' αυτό χρειάζεται να  φέρουμε μερικά παραδείγματα ώστε να γίνει πιο κατανοητό.

 

Η συνεχιζόμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση οδήγησε στη συσσώρευση τεράστιων “αχρησιμοποίητων” κεφαλαίων που λιμνάζουν χωρίς να βγάζουν τα αναμενόμενα κέρδη για τους ιδιοκτήτες τους.

Το αστικό κράτος, από τη φύση του, πρέπει να φροντίζει να βρει διεξόδους για την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματιών είτε σε εποχές κρίσης είτε σε εποχές «παχιών αγελάδων».

Αρκετές από αυτές τις διεξόδους περνούν μέσα από τις δικαιοδοσίες της τοπικής διοίκησης (δημοτικής ή περιφερειακής).

Για παράδειγμα:

-          Οι επενδυτές στον τομέα της αιολικής ενέργειας, απαιτούν να γεμίσουν οι βουνοκορφές, ακόμη και σε προστατευμένες περιοχές natura, με ανεμογεννήτριες.

-          Το τουριστικό κεφάλαιο απαιτεί αλλαγές χρήσης γης, χωροταξικών σχεδιασμών, τροποποιήσεις συντελεστών δόμησης, αποχαρακτηρισμούς δασών.

-          Στη διαχείριση των απορριμμάτων, ψηφίστηκαν νόμοι που επιβάλλουν τη συμμετοχή ιδιωτών μέσω ΣΔΙΤ, εγκρίθηκαν διατάξεις που “μετατρέπουν” τα απορρίμματα σε “εναλλακτικά καύσιμα” και θετικές γνωμοδοτήσεις για την καρκινογόνα καύση απορριμμάτων.

Έχουμε στην περιοχή μας δράσεις ενίσχυσης των επιχειρηματικών συμφερόντων σε βάρος του λαού;

Και βέβαια έχουμε και δεν είναι λίγες.

1.       Τα «ΕΛ.ΠΕ.» του ομίλου Λάτση, που για πολλά χρόνια “κόβουν την ανάσα” των κατοίκων μιας τεράστιας περιοχής της δυτικής Θεσσαλονίκης, με τους αέριους ρύπους που εκπέμπουν. Η Περιφέρεια Κ.Μ. όχι μόνο συγκαλύπτει το περιβαλλοντικό αυτό έγκλημα αλλά γνωμοδοτεί θετικά για την επέκταση της εταιρείας στον ίδιο χώρο.

2.       Θετική γνωμοδότηση δίνει επίσης η Περιφέρεια Κ.Μ. για την εγκατάσταση και λειτουργία  δύο Μονάδων Αποτέφρωσης Αποβλήτων Υγειονομικών Μονάδων στην ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου (ERMONASSA και POLYGREEN) που είναι βέβαιο πως θα επιφέρει αρνητικότατο περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων και των εργαζόμενων σε αυτές τις περιοχές.

3.       Η αδειοδότηση του ομίλου «ΤΙΤΑΝ», να χρησιμοποιεί ως καύσιμη ύλη τα απορριμματογενή SRF/RDF, που συνδέονται με καρκινογενέσεις και άλλες ασθένειες λόγω των εκπομπών αέριων ρύπων.

 

Δεν είναι όλα αυτά τα παραδείγματα – και πολλά άλλα που υπάρχουν – προσπάθειες να ενισχύσουν την αδιάκοπη κερδοφορία του κεφαλαίου, ερχόμενες μάλιστα σε κατάφορη αντίθεση με το δικαίωμα ακόμη και της ίδιας της υγείας και της ζωής των λαϊκών στρωμάτων;

·         Θα ήταν εύκολο να περάσουν, αν στο τιμόνι δήμων και περιφερειών ήταν διοικήσεις που εναντιωνόταν σε αυτές τις πολιτικές;

Αλήθεια τι θέση παίρνει πάνω σε αυτά τα ζητήματα η διοίκηση του δήμου μας;

Είναι γνωστή σε όλους μας η «αγάπη» της για τη χρησιμοποίηση της καρκινογενούς καύσης των απορριμμάτων από μεριάς των επιχειρηματιών.

·         Δεν αποτελεί αντίστοιχο παράδειγμα στο δήμο μας η «άτυπη άδεια» που έχει δοθεί στον γνωστό επιχειρηματία ιδιοκτήτη σούπερ μάρκετ, να καταπατά επί χρόνια ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο – χαρακτηρισμένο ως χώρο πρασίνου – και να το μετατρέπει σε χώρο παρκινγκ για τις ανάγκες της επιχείρησής του;

 

Δεν είναι όμως μόνο αυτά.

Από το 2011 ο νόμος του «Καλλικράτη», που στήριξαν όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι στην τοπική διοίκηση, άνοιξε τη δυνατότητα των δημοτικών αρχών να εκχωρούν τις υπηρεσίες καθαριότητας, συντήρησης πρασίνου και ηλεκτροφωτισμού στους ιδιώτες. Με το άρθρο μάλιστα 179 του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε τον Οκτώβρη του 2019, χαλάρωσαν και οι προϋποθέσεις γι’ αυτή την εκχώρηση.

Η μία κυβέρνηση δηλαδή συμπλήρωνε ότι κενό άφηνε η προηγούμενη στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς.

Τι ακολούθησε;

Από την εμπειρία και του δικού μας δήμου, μια σειρά εργασίες που γίνονταν από τις υπηρεσίες των δήμων σήμερα έχουν περάσει στα χέρια εργολάβων.

Ειδικότερα στον τομέα της ανακύκλωσης, αποδείχτηκε τελικά ότι τα αστικά απορρίμματα μετατράπηκαν σε χρυσορυχείο για τους επιχειρηματίες του κλάδου και δυσβάσταχτο χαράτσι για τις λαϊκές οικογένειες, που τα πληρώνουν πανάκριβα μέσω των ανταποδοτικών τελών.

 

Τελείωσαν όμως αυτές οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις; Δεν θα έρθουν νέες;

Όχι μόνο δεν τέλειωσαν, αλλά η όξυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης – με όλα τα επακόλουθα που αυτή φέρνει – επιβάλλουν ακόμη μεγαλύτερες, ακόμη πιο σκληρές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που από τη μια θα διευκολύνουν ακόμη περισσότερο την ασύδοτη δράση και κερδοφορία του κεφαλαίου και από την άλλη θα φορτώσουν ακόμη περισσότερα βάρη στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

 

Οι «οπαδοί» λοιπόν του πρώτου «όχι» – όπως είμαστε εμείς δηλαδή – εξηγούμε ότι ακριβώς για να μπορούν να περνάνε πιο εύκολα και ανεμπόδιστα τέτοιου είδους αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, απαιτούνται και οι κατάλληλοι εκλογικοί νόμοι που θα δίνουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που και συμφωνούν αλλά και που πολύ πρόθυμα υλοποιούν όλα αυτά τα μέτρα.

 

Για να δούμε λοιπόν τι προσφέρει σε αυτή την κατεύθυνση ο νέος εκλογικός νόμος:

 

·         Στο όνομα της διασφάλισης της κυβερνησιμότητας, εκλέγει τον δήμαρχο με ποσοστό 43%, δίνοντας στον επιτυχόντα συνδυασμό τα 3/5 του συνόλου των δημοτικών συμβούλων και στους υπόλοιπους συνδυασμούς της αντιπολίτευσης τα υπόλοιπα 2/5.

·         Για να μπει μια δύναμη της αντιπολίτευσης στην κατανομή των εδρών θέτει ως προϋπόθεση το όριο του 3%, που όμως ούτε και αυτό την εξασφαλίζει ότι θα πάρει έδρα, αφού ο αριθμός των εδρών της αντιπολίτευσης μειώνεται μόλις στα 2/5.

Ακόμη περισσότερο χειροτερεύουν τα πράγματα για τους μικρούς συνδυασμούς, λόγω της μείωσης του αριθμού των συμβούλων, που προβλέπονται στον νέο νόμο.

 

Το τι κάνει τελικά στην πράξη αυτός ο νόμος – όπως και κάθε άλλη παραλλαγή του, που στηρίζεται στο σόφισμα της «κυβερνησιμότητας» – είναι απόλυτα καθαρό.

 

Αλλοιώνει την ψηφοφορία του λαού κλέβοντας έδρες από τους συνδυασμούς που οι ίδιοι επιλέγουν για να τις δώσει στον πρώτο συνδυασμό.

 

Αυτό, τα αστικά κόμματα και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι στην τοπική διοίκηση, το ονομάζουν δημοκρατία.

Αυτού του είδους τη «δημοκρατία» υποστηρίζει και ο δικός μας δήμαρχος καταφερόμενος μάλιστα με μανία ενάντια στην απλή αναλογική, γιατί όπως λέει ο ίδιος «αποσκοπεί στην ακυβερνησία κτλ κτλ».

Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Δήμαρχο, και τους οπαδούς της «κυβερνησιμότητας», η ύπαρξη των μικρών μειοψηφιών με τις λίγες έδρες που τους έδωσε η ψήφος του λαού εμποδίζουν τη σωστή «διακυβέρνηση» γιατί τους μετατρέπουν σε «ρυθμιστικούς παράγοντες»!!!

Ποια είναι η λύση επομένως, σύμφωνα με τον κ. Δήμαρχο. Είναι η καταλήστευση ψήφων και εδρών των μικρών συνδυασμών υπέρ του πρώτου.

Ας πάρουμε όμως ένα τέτοιο παράδειγμα εκλογών στο δικό μας δήμο, που είναι γνωστά και πρόσωπα και πράγματα, για να γίνει πιο κατανοητή αυτή η αντίληψη.

Στις εκλογές του 2014, η διοικούσα παράταξη δεν κατόρθωσε να πάρει την πλειοψηφία από την πρώτη Κυριακή. Τα ποσοστά που πήρε κάθε συνδυασμός σε ακέραιους αριθμούς ήταν:

Του κ. Δημάρχου (ΠΑΣΟΚ) 46%, του κ. Χατζησάββα (ΠΑΣΟΚ και αυτός) 22%, του κ. Γιαρένη (ΣΥΡΙΖΑ) 15%, του κ. Φασφαλή (ΠΑΣΟΚ ο ίδιος αλλά κατέβαινε με τη στήριξη της ΝΔ) 8% και η «Λαϊκή Συσπείρωση» 8%.

Τι θα έπαιρναν οι συνδυασμοί με απλή αναλογική και τι πήραν με βάση τον καλπονοθευτικό νόμο το δείχνει ο παρακάτω πίνακας:

 

 

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ	ΜΕ ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ	ΕΔΡΕΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ
1ος ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ	19	25
2ος ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ	9	9
3ος ΓΙΑΡΕΝΗΣ	6	3
4ος ΦΑΣΦΑΛΗΣ	4	2
5ος ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ	3	2

 

 

 

 

 

 

Με άλλα λόγια η παράταξη του κυρίου δημάρχου καταλήστεψε τους τρεις μικρότερους συνδυασμούς, αρπάζοντάς τους έξι έδρες για να μπορεί να έχει την «κυβερνησιμότητα» που ήθελε.

Ποιος όμως τον εμπόδιζε να διοικήσει με τις 19 έδρες που του έδινε η απλή αναλογική;

Είχε κάποιες διαφορές πολιτικής με τους άλλους συνδυασμούς (εκτός της «Λαϊκής Συσπείρωσης»);

Μα με τους άλλους δύο επικεφαλής (Χατζησάββα και Φασφαλή) επί χρόνια ήταν στο ίδιο κόμμα (στο ΠΑΣΟΚ).

Με τον ΣΥΡΙΖΑ μοιράζονται τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, γι' αυτό και έχουν γίνει συγκοινωνούντα δοχεία, με τα στελέχη τους να μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο ανάλογα με το πώς γέρνει η βάρκα.

Τώρα καμώνονταν όλοι, τους «αντιπολιτευόμενους» που δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να συνεργαστούν μεταξύ τους!!!

Δεν μας θυμίζει άραγε το παλιό παραμύθι που παίζονταν στην κεντρική πολιτική σκηνή, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που επί χρόνια έκαναν πως «κονταροχτυπιόντουσαν», για να φτάσουν τελικά να συγκυβερνήσουν με πλήρη ομόνοια μεταξύ τους;

Αυτά τα ψεύτικα και κάλπικα δίπολα θέλουν να μεταφέρουν στη τοπική διοίκηση και ωρύονται όταν εμείς τους ξεσκεπάζουμε.

 

Ο κ. δήμαρχος προσπαθεί μάλιστα να φανεί ως αντίθετος και πολέμιος του εκλογικού νόμου, προτάσσοντας δευτερεύουσες πλευρές του και όχι το κυρίαρχο που είναι η ληστεία των εδρών και η αλλοίωση της λαϊκής ψήφου.

 

Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει αυτό και σαν «αστείο», αλλά κάθε τι άλλο παρά τέτοιο είναι.

Μέσα στην αντάρα των καταγγελιών του προσπαθεί να σπρώξει, με προοδευτικό δήθεν μανδύα, όλες τις νέες αντιλαϊκές ρυθμίσεις, που σχεδιάζονται έτσι κι αλλιώς από τα αστικά επιτελεία για την τοπική διοίκηση.

Τέτοιες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις προετοιμάζονται με τη μεταφορά κρίσιμων τομέων υπηρεσιών του κράτους όπως είναι η υγεία, η εκπαίδευση, το περιβάλλον, χωροταξικοί και πολεοδομικοί σχεδιασμοί, που στόχο έχουν την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ώθηση της επιχειρηματικότητας σε διάφορους τομείς.

Εμείς έχουμε καταγγείλει εξάλλου αρκετές φορές, το ρόλο του «λαγού» που έχει διαλέξει ο κ. δήμαρχος σε αυτές τις αντιδραστικές εξελίξεις.

 

Ο κ. Δήμαρχος δηλώνει από τη μια, ένθερμος υποστηρικτής της «κυβερνησιμότητας» και αντίπαλος βέβαια της απλής αναλογικής.

Από την άλλη όμως θέλει να δείξει πως είναι αντίθετος και με τον νόμο.

Από τη μια να φανεί «ηθικός δημοκράτης» και από την άλλη όμως να δεχτεί το προϊόν της ληστείας και της αλλοίωσης της λαϊκής ψήφου.

«Θέλει να φάει το κρέας αλλά δεν θέλει να δει τα αίματα», όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ.

Στριφογυρίζει σαν φίδι ανάμεσα στις δύο απόψεις που η μία συγκρούεται με την άλλη προσπαθώντας να είναι “συνεπής” και με τη μία και με την άλλη.

-          Γι' αυτό και οι διαφωνίες που εκφράζει βρίσκονται σε μικρολεπτομέρειες και όχι στο βασικό.

-          Γι' αυτό και οι τροποποιήσεις που προτείνει, όχι μονάχα δεν ακουμπούν το βασικό πρόβλημα, που είναι η αλλοίωση της ψήφου του λαού και η κλεψιά των εδρών των μικρότερων συνδυασμών προς όφελος του πρώτου, αλλά αντίθετα μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο τη ληστεία.

-          Γι' αυτό και καταφεύγει σε ευχολόγια ενός «δημοκρατικού εκλογικού συστήματος … γνήσιας εκπροσώπησης των πολιτών», χωρίς τελικά να προτείνει τίποτα το συγκεκριμένο.

·         Το 43%, που ορίζεται σαν όριο – λέει – για την εκλογή του δημάρχου, «στερεί την ισχυρή δημοκρατική νομιμοποίηση που δίνει το ποσοστό του 50%».

Εδώ καταλαβαίνει – και χτυπά το καμπανάκι προς την κυβέρνηση – ότι εδώ μειώνεται η «αίσθηση της δημοκρατικής νομιμότητας» που οφείλουν να δείχνουν οι οπαδοί της «κυβερνησιμότητας», για να συμπληρώσει όμως αμέσως παρακάτω ότι «Σε κάθε περίπτωση επιμονής της κυβέρνησης στο ποσοστό αυτό, θα πρέπει για λόγους πολιτικής ηθικής και στοιχειώδους δημοκρατικής νομιμοποίησης να θεσπιστεί η διαφορά του 5% τουλάχιστον ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο συνδυασμό».

Εδώ είναι ακριβώς το σημείο που “τρώει το κρέας” αλλά ζητά τη βοήθεια μιας “πετσέτας” για να “σκουπιστούν τα αίματα”.

Η “ηθική” και “δημοκρατική” αυτή πρόταση όχι μονάχα δεν εμποδίζει τη ληστεία των εδρών αλλά ίσα-ίσα δίνει και την ευκαιρία να αυξηθεί ακόμη περισσότερο αυτή η ληστεία.

·         «Το όριο του 3%  – ξαναλέει – δεν προσφέρει τίποτα, αντίθετα στερεί τη δυνατότητα εκπροσώπησης υπαρκτών σχημάτων με απήχηση στην τοπική κοινωνία».

Εδώ θέλει να δείξει το (προσποιητό) ενδιαφέρον του για την εκπροσώπηση των μικρών συνδυασμών. Σωστά βέβαια αναφέρει ότι ακόμα και αν ένας συνδυασμός ξεπεράσει αυτό το φράγμα του 3%, και πάλι θα του είναι πολύ δύσκολο να εκπροσωπηθεί με κάποια έδρα στο δημοτικό συμβούλιο, αφού ο εκλογικός νόμος δίνει τα 3/5 των εδρών στον πρώτο συνδυασμό αφήνοντας τα υπόλοιπα 2/5 για όλους τους άλλους.

Μα με αυτόν ακριβώς τον τρόπο όμως επιτυγχάνεται η «κυβερνησιμότητα» που ο ίδιος θέλει.

Χωρίς να κλέψουν τις έδρες των μικρότερων συνδυασμών αυτή η «κυβερνησιμότητα» δεν επιτυγχάνεται.

Στην πραγματικότητα ο Δήμαρχος απευθύνεται προς την κυβέρνηση και της λέει: «Μην είστε κουτοί. Γιατί βάλατε το όριο του 3%, αφού έτσι κι αλλιώς οι μικροί αποκλείονται λόγω της κατανομής των 3/5 και 2/5. Αφαιρέστε το λοιπόν για να υπάρχει και μία αίσθηση δημοκρατικής νομιμότητας».

 

·         Η μείωση του αριθμού των συμβούλων μαζί με την υποχρεωτική κάλυψη όλων των θέσεων δημοτικών και τοπικών συμβούλων ως προϋπόθεση εγκυρότητας του ψηφοδελτίου, βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση, του περιορισμού δηλαδή ή ακόμα και του πλήρους αποκλεισμού της εκπροσώπησης των μικρότερων συνδυασμών και φυσικά μας βρίσκει πλήρως αντίθετους

·         Η κατάργηση τέλος των κοινοτικών συμβουλίων σε κάποιους δήμους όπως και ο χρόνος δήλωσης των συνδυασμών είναι δευτερεύουσες πλευρές του αντιδραστικού αυτού εκλογικού νόμου, που με κανέναν τρόπο όμως δεν θίγουν την κύρια στόχευσή του όπως την περιγράψαμε ως τώρα.

 

Σαν κατάληξη θέλουμε να πούμε πως όσο και να χτυπά κανείς τα στήθη του και να δημιουργεί ντόρο με τις φωνές του,

αν δεν καταδικάσει την κλεψιά των εδρών και την αλλοίωση της ψήφου του λαού (αυτά δηλαδή που απαιτούνται για την «κυβερνησιμότητα» που διακηρύχνουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων) τότε όσα «όχι» και να ξεστομίζουν, το τελικό νόημά τους είναι ένα μεγάλο «ΝΑΙ» και μια πλήρη αποδοχή όλων αυτών των καλπονοθευτικών εκλογικών συστημάτων.

 

Σαν «Λαϊκή Συσπείρωση» είμαστε καθαρά αντίθετοι με όλα αυτά τα ληστρικά και καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα.

Στηρίζουμε την απλή ανόθευτη αναλογική τόσο στις εκλογές στην τοπική διοίκηση όσο και στο κεντρικό πολιτικό  επίπεδο, χωρίς να έχουμε βέβαια καμιά αυταπάτη πως και το πιο δίκαιο εκλογικό σύστημα από μόνο του, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει την επίθεση του κεφαλαίου χωρίς τον αγώνα του ίδιου του λαού.

Παλεύουμε για την κατάργηση του Β΄ γύρου που έρχεται να εκβιάσει τη λαϊκή ψήφο στην επιλογή ενός μονοπρόσωπου οργάνου που στην πράξη όμως εκφράζει μια αστική πολιτική αντίληψη.

Ο Δήμαρχος/περιφερειάρχης θεσμικά είναι εκτελεστικό όργανό του Δημοτικού/Περιφερειακού συμβουλίου και για εμάς θα πρέπει να αναδείχνεται ο επικεφαλής του πρώτου σε ψήφους συνδυασμού.

Θεωρούμε βαθιά υποκριτικό το σκηνικό που παρουσιάζει μια ψεύτικη εικόνα κάποιων δήθεν “αυτοδιοικητικών” και «υπερκομματικών» υποψηφιοτήτων γι αυτό και είμαστε αντίθετοι με το θεσμικό πλαίσιο που απαγορεύει στα κόμματα να προβάλλουν ευθέως τις υποψηφιότητές τους στα όργανα όλων των βαθμίδων της τοπικής διοίκησης.

Το ότι ακολουθούν αυτή την τακτική τα αστικά πολιτικά κόμματα είναι γιατί αξιοποιούν την Τ. Δ. ως πεδίο χειραγώγησης και λαϊκής ενσωμάτωσης.

Το ΚΚΕ από το 2010 κατεβαίνει πανελλαδικά με ενιαία έκφραση και παρουσία με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

 

Κλείνοντας πρέπει να πούμε ότι εμείς έχουμε άλλη λογική για τους δήμους και τις Περιφέρειες.

Οι δήμοι θα μπορούσαν να είναι εργαλεία για να μπορούν να ανακουφίσουν τους εργαζόμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και για τα οποία ευθύνεται η πολιτική όλων των αστικών κομμάτων και των κυβερνήσεων που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια.

Θα μπορούσαν να είναι εργαλεία που να βελτιώνουν τη θέση, άρα και τον τρόπο διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας, δημιουργώντας τις απαραίτητες υποδομές όπως είναι τα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα, το πράσινο, οι ελεύθεροι χώροι, οι υποδομές αθλητισμού - πολιτισμού.

Θα μπορούσαν να προσφέρουν δωρεάν προγράμματα μαζικού αθλητισμού αναπτύσσοντας κάθε ξεχωριστό άθλημα ανάλογα με το ενδιαφέρον και τη δεξιότητα των μικρών αθλητών.

Να προσφέρουν δωρεάν προγράμματα πολιτισμού βοηθώντας κάθε μορφή έκφρασης της τέχνης αλλά και δίνοντας διέξοδο στις καλλιτεχνικές ανησυχίες των νέων ανθρώπων.

Όμως όλα αυτά σήμερα δεν μπορούν να γίνουν, γιατί οι προτεραιότητες των αστικών κυβερνήσεων αλλά και των εκπροσώπων τους στην τοπική διοίκηση είναι η ανταποδοτικότητα και εμπορευματοποίηση όλων των υπηρεσιών που παρέχουν οι δήμοι προς τους πολίτες, είναι η όλο και μεγαλύτερη σύμφυση των δήμων με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ο λαός με την πάλη του, οφείλει και θα αλλάξει αυτή την κατάσταση.

(Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Νεάπολης-Συκεών, διοργανώνει διαδικτυακή συζήτηση (μέσω zoom) με θέμα: «Ο νέος εκλογικός νόμος για την Τοπική Διοίκηση», την Παρασκευή 12 Μαρτίου και ώρα 6:30 μ.μ.

Όσοι επιθυμούν να πάρουν μέρος στη συζήτηση, να στείλουν email στην διεύθυνση la.sysp.neap.syk@gmail.com για να λάβουν το link της σύνδεσης.)