Ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Συκεών τίμησε τη 8η Μάρτη, παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας.

Την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του έκοψε το ΔΣ του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών Συκεών το Σάββατο 7 Μάρτη στην πρώην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Συκεών. Στην πολύ ζεστή εκδήλωση που προηγήθηκε η συναγωνίστρια Ηλέκτρα Ραϊζη, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, αναφέρθηκε στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τονίζοντας ότι "οι γυναίκες πρέπει να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει και μας στερούν οι κυβερνήσεις και η ΕΕ".


Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της συναγωνίστριας Ηλέκτρας Ραϊζη:

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Φίλες και φίλοι,

Η σημερινή μας συγκέντρωση είναι η κορύφωση της δραστηριότητας που ανέπτυξαν οι Σύλλογοι και οι ομάδες γυναικών της ΟΓΕ από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα με αφορμή την παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Με εκδηλώσεις, περιοδείες μαζί με σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μαζί με συλλόγους αυτοαπασχολουμένων που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΕΒΕ, μαζί με φοιτητικούς συλλόγους και επιτροπές αγώνα του ΜΑΣ φτάσαμε σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις, σε εμπορικά καταστήματα, σε νοσοκομεία, σε γειτονιές και ΟΑΕΔ, σε παιδικούς σταθμούς, σχολεία, σχολές μαθητείας, ΑΕΙ- ΤΕΙ. Το αγωνιστικό μας μήνυμα έφτασε σε χιλιάδες γυναίκες από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες.

8 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ

Η 8 Μάρτη είναι ημέρα σύμβολο για τον αγώνα της εργαζόμενης και της άνεργης, της συνταξιούχου, της αυτοαπασχολούμενης στην πόλη και στην ύπαιθρο, της νέας γυναίκας που βρίσκεται στην εκπαίδευση, της νέας μητέρας, της πολύτεκνης μητέρας, της γυναίκας από μονογονεϊκή οικογένεια, της μετανάστριας. Για να απαλλαγούμε από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να κατακτήσουμε την ισοτιμία και χειραφέτησή μας.

Είναι η μέρα που όλες εμείς οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου στρέφουμε τη σκέψη μας με σεβασμό και αγωνιστική περηφάνια, στις υφάντρες και τις ράφτρες της Νέας Υόρκης που σήκωσαν το ανάστημά τους.  Στις εργάτριες που σε ηλικία 15,16, 20 χρονών διεκδίκησαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών». Ο αγώνας τους βάφτηκε με αίμα, αλλά μας άφησαν παρακαταθήκες αγώνα, έγραψαν μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού και γυναικείου κινήματος.

Η 8 Μάρτη είναι η μέρα που –με πρόταση της μεγάλης επαναστάτριας του εργατικού και γυναικείου κινήματος, της Κλάρα Τσέτκιν, και των σοσιαλιστριών στη Συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης το 1910– καθιερώθηκε ως μέρα της εργαζόμενων γυναικών όλου του κόσμου, μέρα προσφοράς των γυναικών στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Κρατάμε γερά τη σκυτάλη του αγώνα των γυναικών στη χώρα μας :

·         των εργατριών στο εργοστάσιο υφαντουργίας του Ρετσίνα, το 1892, στον Πειραιά, που πραγματοποίησαν την 1^η απεργία εργατριών στην Ελλάδα,

·         των καπνεργατριών το 1924 – 27, των εργατριών το Μάη του 1936

Σε πείσμα όσων θέλουν να ξεθωριάσει στη μνήμη μας το περιεχόμενο της Παγκόσμιας Μέρας Γυναικών, εμείς τούτη τη μέρα τιμάμε τις ηρωίδες της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που δένονται σε μια αγωνιστική συνέχεια με τη γυναίκα σήμερα που οργανώνεται, διεκδικεί τις σύγχρονες ανάγκες της, τη νέα γυναίκα που απεργεί με κίνδυνο ακόμα και να χάσει τη δουλειά της που μόχθησε τόσο να την βρει.

158 χρόνια μετά, κρατάμε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη και στη δράση μας το δίδαγμα των εργατριών της Ν. Υόρκης, όλων των γυναικών που έσπασαν τις αλυσίδες του φόβου και πάλεψαν για ισότιμα δικαιώματα με τον άνδρα στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, στην κοινωνική δραστηριότητα. Τίποτα δε μας χαρίστηκε. Ό,τι κατακτήσαμε έχει τη σφραγίδα της σκληρής πάλης του εργατικού, λαϊκού κινήματος.

Μπορούμε να ξανακερδίσουμε κατακτήσεις, να αποσπάσουμε νέες στον αγώνα για να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, τις δικές μας και των οικογενειών μας, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον απαλλαγμένο από τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, με τον πλούτο στα χέρια του λαού.

Σφίγγουμε το χέρι της γυναίκας του καθημερινού μόχθου για να παλέψουμε με σύνθημα « Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει και μας στερούν ΕΕ και κυβερνήσεις»

Παλεύουμε για να επιστρέψουν πίσω τα « κλεμμένα», οι απώλειες σε δικαιώματα που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Δε συμβιβαζόμαστε με τις κατακτήσεις, που μας πήραν πίσω τη περίοδο της κρίσης και στο όνομα του χρέους. Ένα χρέος που δεν είναι του λαού, αλλά των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους.

Δεν αποδεχόμαστε την περικοπή του επιδόματος τοκετού για όσες γυναίκες γεννούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο. ΕΕ, μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους επιδιώκουν να μας γυρίσουν δεκάδες χρόνια πίσω, να γεννούμε στο σπίτι όπως οι μανάδες μας, οι γιαγιάδες μας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας. Η ΟΓΕ, μαζί με σωματεία, Ομοσπονδίες θα δώσει συνέχεια στις κινητοποιήσεις που οργανώσαμε διεκδικώντας να το παίρνουν όλες οι γυναίκες: εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες.

Θέλουν να μείνει στη συνείδησή μας ότι η 5ετής διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών στα ΒΑΕ είναι « περασμένα- ξεχασμένα». Να διαγράψουμε από τη μνήμη μας  τα επιδόματα ανεργίας και να συμβιβαστούμε με την ευέλικτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά με «ημερομηνία λήξης».

Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Έχουμε συνείδηση ότι ο εργαζόμενος λαός παράγει όλο τον πλούτο!

Τους ξεκαθαρίζουμε: Δε θα χαρίσουμε το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας. Δεν ανεχόμαστε την εκμετάλλευση και την καταπίεση!

Συναγωνίστριες και φίλες, φίλοι και συναγωνιστές,

Καταλαβαίνουμε την αγωνία που νοιώθει καθημερινά η γυναίκα της εργατικής, λαϊκής οικογένειας για να εξασφαλίσει τις βασικές ανάγκες του λαϊκού νοικοκυριού. Καταλαβαίνουμε την ανάγκη να πάρει « ανάσα» από τα πιεστικά προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας, των απλήρωτων λογαριασμών και των χαρατσιών που φορτώνονται στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων. Η αναζήτηση κάποιας άμεσης λύσης. Όμως η κατάσταση που βιώνουμε δεν αφορά 1 ή 2 άμεσα προβλήματα. Ακόμα και αν επαναπροσληφθεί η καθαρίστρια του Υπουργείου Οικονομικών, έχει παιδιά άνεργα. Ακόμα και αν μια νέα γυναίκα μπει σε 8μηνο πρόγραμμα κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης δουλειάς, από 5μηνο, οι γονείς της παραμένουν απλήρωτοι, η επίθεση στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα συνεχίζεται. Άρα χρειάζεται να σκεφτούμε ποιος είναι ο πυρήνας όλων των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας, της γυναίκας που προέρχεται από αυτά.

Συμβιβάζονται οι σύγχρονες ανάγκες μας με τη ζωή με ψίχουλα που μας καταδικάζουν ΕΕ, κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι?

Σήμερα οι νέες τεχνολογίες και η επιστήμη έχουν απογειώσει την παραγωγικότητα της εργασίας και όλες οι γυναίκες μπορούν να έχουν μια σταθερή και μόνιμη δουλειά, μισθό που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες μας, με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών υγείας, παιδείας, πρόνοιας, με ελεύθερο χρόνο για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, που θα τον διαθέτουν στην κοινωνική δράση, σε πολιτιστικές ή αθλητικές δραστηριότητες για να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες κλίσεις και ανάγκες τους. Οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα μπορούν να εξασφαλίσουν ουσιαστική προστασία της μητρότητας και αναγνώριση του κοινωνικού της ρόλου.

Τι μπαίνει εμπόδιο?

Ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης υπηρετεί την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, των εκμεταλλευτών μας. Προϋπόθεση για αυτήν είναι η δική μας εκμετάλλευση, τα δικά μας τσακισμένα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα. Αυτά τα συμφέροντα στηρίζει η ΕΕ, από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής της και αναγράφεται στις συνθήκες της, στις αποφάσεις της. Είναι το κοινό σπίτι των μονοπωλίων και ζούγκλα για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους.

Σε αυτό το δρόμο βαδίζει και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που μας καλεί να επενδύσουμε τις ελπίδες μας στις « διαπραγματεύσεις» μέσα στα δεσμά της ΕΕ. Η συμφωνία της με τους  «θεσμούς», δηλαδή με την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ- όπως μετονόμασαν την πρώην «τρόϊκα»- φέρνει νέα λίστα  «μεταρρυθμίσεων». Μας ζητάνε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε το «λογαριασμό» των αντιλαϊκών πολιτικών και των νέων μέτρων. Μας ζητούν νέες θυσίες για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά περιλαμβάνονται στη λίστα Βαρουφάκη.

Μας λένε ότι διαπραγματεύονται σκληρά για μέτρα για την « ανθρωπιστική κρίση». Μας κρύβουν ότι μιλάνε για ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών για τις πιο εξαθλιωμένες οικογένειες και οι φτωχοί πληρώνουν τους φτωχότερους. Μας ζητάνε να στερούμαστε το φαί για να πληρώσουμε το ρεύμα, το ρεύμα για να πληρώσουμε το πετρέλαιο, το πετρέλαιο για να πληρώσουμε τα φάρμακα και το γιατρό.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο ακούμε « δακρύβρεχτους λόγους» και « φύκια για μεταξωτές κορδέλες» για την ανισότητα των φύλων. Έχουμε σκληρή πείρα πώς εννοούν η ΕΕ, οι κυβερνήσεις, οι εκμεταλλευτές μας την « ισότητα των φύλων». Την αξιοποίησαν για να καταργήσουν εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα που ήταν προς όφελος των γυναικών, με τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχουμε λόγω της αναπαραγωγής, της μητρότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η κατάργηση των περιορισμών στη νυχτερινή εργασία των εργατριών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Όταν θέλουν να περάσουν αντιλαϊκά, αντιδραστικά μέτρα εις βάρος μας χωρίς να συναντήσουν αντιδράσεις από το εργατικό, λαϊκό κίνημα, τα ντύνουν με ανάλογο « μανδύα». Αξιοποίησαν τις δυσκολίες να συνδυάσουμε τη δουλειά με τις ανάγκες φροντίδας του νοικοκυριού, των παιδιών, των ηλικιωμένων, για να περάσουν τη μερική απασχόληση, που σημαίνει για τις εργαζόμενες μισή δουλειά, μισά δικαιώματα, μισή ζωή.

Αντίστοιχα, μας λένε για τις διαφορές που υπάρχουν στους μισθούς μεταξύ ανδρών και γυναικών, που στην ΕΕ είναι 16% μικρότεροι, αλλά αφήνουν απ’ έξω την εργοδοτική βία, τους εκβιασμούς, τις απειλές σε έγκυες, σε νέες μητέρες και σε πολλές περιπτώσεις την προσβολή της προσωπικότητας των γυναικών στους τόπους δουλειάς. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι η πρόταση της Googleκαι της Apple προς τις εργαζόμενές τους να βάλουν στο « ψυγείο» την απόφαση να γίνουν μητέρες. Γιατί άραγε δε δίνουν το ποσό για την « κρυοσυντήρηση» των ωαρίων για αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων? Γιατί θέλουν μέχρι τα 45-50 χρόνια τους να είναι αποσπασμένες από τις ευθύνες της οικογένειας, που σημαίνει άδειες μητρότητας, γονικές άδειες, επιδόματα, να τις « ξεζουμίζουν» για την ενίσχυση των κερδών τους.

Ακόμα και τη βία κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία την αντιμετωπίζουν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Οι προτάσεις, και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, είναι η διοργάνωση καμπάνιας για την κακοποίηση των γυναικών, που αναλαμβάνουν ΜΚΟ, « φιλανθρωπικές οργανώσεις». Δε μιλάνε για ουσιαστικά μέτρα στήριξης των άνεργων, πολύτεκνων γυναικών, των μονογονεϊκών οικογενειών, με κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους που σήμερα υπολειτουργούν. Μέτρα ώστε οι γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας να μπορούν να αντιμετωπίσουν τη βία σε όλες τις εκφράσεις της, που η ρίζα τους είναι η εκμεταλλευτική κοινωνία.

Όποιες νομοθετικές προτάσεις, μεταρρυθμίσεις για την ισότητα των γυναικών είναι κενές περιεχομένου σε μια ανισότιμη κοινωνία.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες, είτε βρίσκονται στους χώρους δουλειάς, στις σχολές μαθητείας, στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, στις ουρές του ΟΑΕΔ. Τις καλούμε να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε με βάση το περιεχόμενο του εορτασμού της 8^ης Μάρτη. Για τη γυναικεία ανισοτιμία και καταπίεση δεν ευθύνεται το άλλο φύλο. Οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας έχουν συμφέρον να βλέπουμε ως αντίπαλο τον άνδρα συνάδελφο, τον σύντροφό μας και όχι την εκμεταλλευτική κοινωνία, που αξιοποιεί «στερεότυπα», διακρίσεις, προκαταλήψεις για τη θέση της γυναίκας για να κερδίζει περισσότερα.

Σήμερα, παρουσιάζονται στη νέα γενιά, νέα κινήματα ως προοδευτικά που βασίζονται σε νέες αντιδραστικές και αντιεπιστημονικές θεωρίες για το φύλο. Παίρνουν τη σκυτάλη από το φεμινιστικό κίνημα και προβάλουν διαστρεβλωμένα τα βιολογικά, φυλετικά χαρακτηριστικά μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Όπως λένε χαρακτηριστικά « Γυναίκα δε γεννιέσαι αλλά γίνεσαι». Προσπαθούν να εξισώσουν τα δύο φύλα λες και δεν υπάρχουν διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες για τις γυναίκες που προκύπτουν από τον αναπαραγωγικό τους ρόλο, όπως τα μέτρα για την αναπαραγωγική υγεία, ο θηλασμός, η μητρότητα και η επιβάρυνση του γυναικείου οργανισμού. 

Η ΟΓΕ βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις φεμινιστικές θεωρίες και τις θεωρίες που διαχωρίζουν το « βιολογικό» από το « κοινωνικό» φύλο, οι οποίες επικεντρώνουν μόνο πάνω στις φυλετικές διακρίσεις, και ενάντια στις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας.  προβάλλουν τη θέση του αυτόνομου γυναικείου κινήματος ή άλλων νέων κινημάτων σε αντιπαράθεση προς το εργατικό κίνημα.

Από την αρχή συγκρότησής μας, ξεκαθαρίσαμε ότι οι ανισοτιμίες και διακρίσεις που βιώνει η γυναίκα σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις έρχονται από πολύ μακριά, πέρασαν μέσα στους αιώνες και πηγάζουν από τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Σε αυτόν τον αγωνιστικό δρόμο δεν είμαστε μόνες μας. Είμαστε κομμάτι της Κοινωνικής Συμμαχίας. Το ΠΑΜΕ, στο οποίο συσπειρώνονται εκατοντάδες σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες γυναικών της ΟΓΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, που συσπειρώνει συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματικών, επιτροπές αγώνα, η ΠΑΣΥ, με τους αγροτικούς συλλόγους, το ΜΑΣ, με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις επιτροπές αγώνα σε σχολές ΑΕΙ-ΤΕΙ, μπορούν σήμερα να εμπνεύσουν αισιοδοξία στις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, στην πάλη του λαού μας.

Μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας, εμπλουτισμένα με τα ιδιαίτερα αιτήματα που αφορούν τις εργάτριες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις γυναίκες της υπαίθρου, τις μετανάστριες, τις νέες γυναίκες, τις νέες μητέρες. Διεκδικούμε συλλογικά κάθε λαϊκό αίτημα που μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή μας και να μας φέρει σε ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση, όπου μπαίνουν οι προϋποθέσεις για τη γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση. Με τον πλούτο στα χέρια του λαού, με αποδέσμευση από την ΕΕ.

Συναγωνίστριες και φίλες, φίλοι και συναγωνιστές,

70 χρόνια πέρασαν από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που  εκατομμύρια γυναίκες που αγωνίστηκαν ενάντια στο φασισμό, οραματιζόμενες ένα κόσμο χωρίς πολέμους, ανισότητες και φτώχια, ίδρυσαν την ΠΔΟΓ στο Παρίσι.

Από τα πέτρινα χρόνια, που τη χώρα μας εκπροσωπούσαν ηρωίδες της Εαμικής Αντίστασης και του Δ.Σ.Ε. , μέχρι την περίοδο των ανατροπών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τα συνέδρια της ΠΔΟΓ έδιναν το στίγμα του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα γυναικείο κίνημα που   στόχευε   στην ισχυροποίηση του μέσα από τη κοινή δράση του με το ταξικό εργατικό και γενικότερα λαϊκό κίνημα , ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ισοτιμία των δύο φύλων.

Από το 1990 μέχρι σήμερα οι δυσκολίες γίνονται περισσότερες και πιο σύνθετες , οι ευθύνες που μας αναλογούν, που αναλογούν στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα της χώρας μας , στην ΟΓΕ,  είναι μεγάλες. Σ΄ αυτή τη κατεύθυνση δρα αταλάντευτα η ΟΓΕ και σαν συντονίστρια οργάνωση του Ευρωπαϊκού γραφείου της ΠΔΟΓ  σήμερα.

Η ΟΓΕ και σήμερα την Παγκόσμια μέρα της γυναίκας στέλνει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της Παλαιστίνης, της Κύπρου, του Ιρακ, του Αφγανιστάν, της Μεσης Ανατολής, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Ουκρανίας, σε όλες τις γυναίκες που βιώνουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την εισβολή ή κατοχή.

Σε περίοδο κρίσης ξέρουμε πως οι ανταγωνισμοί μεταξύ κρατών για τα συμφέροντα των μονοπωλίων εγκυμονούν τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου που θα είναι καταστροφικός για όλους τους λαούς της περιοχής. Ήδη ένας πόλεμος γίνεται στην Ουκρανία, στη γειτονιά μας.

Οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες και οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν έχουν κανένα συμφέρον από τους πολέμους και τις αιματοχυσίες που σχεδιάζουν τα μονοπώλια και υλοποιούν οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν.

Και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι η θέση της Ελλάδας στο Δυτικό κόσμο είναι αδιαπραγμάτευτη. Η συμμετοχή της  χώρας μας στην ΕΕ και ΝΑΤΟ εμπλέκει το λαό μας στον κίνδυνο νέων πολέμων που εξυφαίνονται στην περιοχή, είτε με στρατιωτικές δυνάμεις είτε με συμφωνία για πολεμικές επιχειρήσεις, είτε μέσω της βάσης της Σούδας, του Ακτίου, του Άραξου.

Η μόνη διέξοδος για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους είναι η πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ, ΕΕ. Η ΟΓΕ δουλεύει για να αναπτυχθεί η κοινή δράση με τις γυναίκες των χωρών της ΕΕ, όλων των ευρωπαϊκών λαών, για να δυναμώσει το πανευρωπαϊκό κίνημα κατά των επιλογών και των αντιλαϊκών δεσμεύσεων της ΕΕ. Η εναντίωση και σύγκρουση με την ΕΕ των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για να διεκδικήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματά μας.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Προχωρώντας προς τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΟΓΕ, το 2016, δυναμώνουμε τις προσπάθειές μας για να πυκνώσουν οι γραμμές της ΟΓΕ, με νέους συλλόγους γυναικών, νέες ομάδες, νέες γυναίκες. Αυτό είναι το δικό μας μεράδι στην ανάπτυξη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, με νέες αγωνίστριες, « οξυγόνο» για τους αγώνες της Κοινωνικής Συμμαχίας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Συναγωνίστριες και φίλες, φίλοι και συναγωνιστές,

Η δική μας αξιοπρέπεια είναι ο αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!

Ζήτω η 8^η Μάρτη Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας