“Αριστερές” ψυχούλες

DZHON: Αγαπητέ μου Lazar δεν πρέπει ένας “αριστερός” να κάθεται ανάμεσα σε δύο καρέκλες. Πρέπει να επιλέξει τέλος πάντων σε ποια καρέκλα θα καθίσει, έτσι κι’ αλλιώς δεν απέχει πολύ η μία απ’ την άλλη.

LAZAR: Μα τι λέτε αγαπητέ Dzhon. Τι σόι “αριστερός” είστε αν δεν ξέρετε να κάθεστε ανάμεσα σε δύο καρέκλες;

Ανήκουστο να επιδιώκετε να μου επιβάλλετε μια σαφή και ακριβολογημένη θέση της καρέκλας!

Ο πραγματικός “αριστερός” πρέπει να κάθεται ακριβώς ανάμεσα σε δύο καρέκλες, πρέπει να υποστηρίζει ακριβώς την «τακτική-προτσές», πρέπει να ακολουθεί το ρεύμα, εξαφανίζοντας τα ίχνη, παρακάμπτοντας κάθε είδους προσήλωση στις αρχές.

Αυτό δεν έκανε και το κόμμα μας τόσα χρόνια;

DZHON: Ναι, μα …, δεν πάρθηκε καμία νόμιμη απόφαση από την Γενική Συνέλευση της Παράταξης. Συνεπώς η όποια συνεργασία σας είναι προσωπική σας ενέργεια.

Όσον αφορά το κόμμα μας δηλώνω πως κανέν απολιτικό του όργανο δεν αποφάσισε αυτή την συνεργασία.

LAZAR: Αχ αγαπητέ μου Dzhon, πόσο δογματικά και με αγκυλώσεις βλέπετε τα πράγματα.

Ποιος σας είπε ότι η απόφαση δεν είναι νόμιμη; Επειδή δεν ρωτήσαμε τον κόσμο που μας ψήφισε;

Μα και στο δημοψήφισμα του 2015, όταν ο λαός δήλωσε την αντίθεσή του με τα μνημόνια, εμείς πάλι αυτό που θέλαμε να κάνουμε, δεν κάναμε;

Αυτό που ήταν το σωστό δηλαδή. Αυτό που εξυπηρετούσε, αυτούς που υπηρετούμε.

Τώρα γιατί στέκεστε στις αγκυλώσεις σας;

Το ίδιο δεν κάναμε εξάλλου και σε μια σειρά άλλους δήμους και περιφέρειες;

Περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας και Πελοποννήσου, στον Δήμο Πάτρας, στον Δήμο Περιστερίου, στην Καισαριανή, κλπ.

Ύστερα, σύμφωνα με την τάδε εγκύκλιο του υπουργού, είχαμε κάθε δικαίωμα να προχωρήσουμε όπως αποφασίσαμε.

DZHON: Δεν μπορώ να καταλάβω τότε γιατί δεν συνεργαζόμασταν ακόμα από το 2019;

LAZAR: Μα βάλτε λίγο το μυαλό σας να δουλέψει αγαπητέ! Τότε δεν είχαμε υποστεί ακόμα την σοβαρή ήττα σαν κόμμα. Τότε έπρεπε ακόμα, να παίζουμε το ρόλο της σκληρής αντιπολίτευσης. Και τον παίζαμε αρκετά επιτυχημένα.

Σήμερα δεν είναι το ίδιο.

Σήμερα, σεβόμενοι πάντα τις δημοκρατικές παραδόσεις, προχωράμε μαζί με τη διοίκηση – που για να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, δεν μας χωρίζουν και πολλά – στο πλαίσιο μίας ειλικρινούς και ισότιμης πολιτικά συνεργασίας, με στόχο – βεβαίως, βεβαίως – την ανάπτυξη του τόπου μας.

DZHON: Ναι, καταλαβαίνω, αλλά τι θα πει ο κόσμος που μας ψήφισε και μας εμπιστεύθηκε;

LAZAR:Ω, μην ανησυχείς ακριβέ και αγαπητέ μου Dzhon. Είναι βέβαιο πως κάποιοι θα μας σιχαθούν. Αυτούς θα κοιτάξουμε να τους στρέψουμε σε αδιέξοδα μονοπάτια, έστω και αν αυτά φαντάζουν σήμερα επαναστατικά.

Αρκεί να μην οδηγηθούν προς τους μπολσεβίκους.

Όσο για τους υπόλοιπους, θα συνεχίσουμε να παίζουμε τον ρόλο του προοδευτικού, του “αριστερού”.

Αγαπητέ Dzhon, ένας ηγέτης της “αριστεράς” πρέπει στην πράξη, στην πρακτική του, στο χαρακτήρα της δουλειάς του να σέρνεται, ενώ στα λόγια, μπροστά στο κοινό, στις αγορεύσεις, στον τύπο, όχι μόνο να μην ψάχνει να βρει θεωρίες που να δικαιολογούν το σούρσιμο, αλλά, αντίθετα, να φωνάζει όσο γίνεται πιο δυνατά ενάντια σε κείνους που σέρνονται και να ορκίζεσαι με όσο το δυνατό περισσότερο ζήλο σε θεούς και δαίμονες ότι εμείς δεν είμαστε από εκείνους που σέρνονται.

 

Ο Dzhon σώπασε. Στο βάθος της ψυχής του δεν μπόρεσε, ίσως, να μην αναγνωρίσει ότι ο Lazar είναι πιο επιδέξιος διπλωμάτης, πιο ραφιναρισμένος “αριστερός”.

(Τα ονόματα είναι τυχαία και η συγκεκριμένη διαπλοκή δεν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Εξάλλου αποτελεί μια διαχρονική αλήθεια).