Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι ύπαρξης και λειτουργίας των «Ενεργειακών Κοινοτήτων»

 

Η διοίκηση Δανιηλίδη πέρασε, σε μια συνεδρίαση εξπρές – την ίδια ημέρα που έστειλε την πρόσκληση απαίτησε και την ψήφιση του θέματος – το θέμα της δημιουργίας «Ενεργειακής Κοινότητας» με τον δήμο Σιθωνίας Χαλκιδικής, έργο που προϋποθέτει δανεισμό από τράπεζες ποσού που πλησιάζει (αν δεν ξεπεράσει) το ένα εκατομμύριο και ύψος επένδυσης αρκετών εκατομμυρίων ευρώ.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» αντέδρασε άμεσα δηλώνοντας αποχή από τις επαίσχυντες αυτές διαδικασίες, μη θέλοντας να τις νομιμοποιήσει. Η διοίκηση Δανιηλίδη, ακολουθώντας τέτοιου είδους διαδικασίες για τόσο σοβαρά ζητήματα δείχνει έναν πανικό και μία προσπάθεια συγκάλυψης μιας αντιλαϊκής πολιτικής που στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» και της «απελευθέρωσης» της αγοράς της ενέργειας, μπουκώνει με εύκολο χρήμα επιχειρηματικούς ομίλους των ΑΠΕ ενώ στα εργατικά-λαϊκά στρώματα φέρνει ανεργία, τεράστια ακρίβεια και εκτίναξη των τιμών της ενέργειας.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» κατέθεσε και το παρακάτω κείμενο για να ενημερώσει τους δημοτικούς συμβούλους για τις πραγματικές αιτίες της ύπαρξης και λειτουργίας τέτοιου είδους ενεργειακών κοινοτήτων.

 ------------------------------------------------------------------------------------

Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι ύπαρξης και λειτουργίας των «Ενεργειακών Κοινοτήτων».

 

Το ζήτημα της ίδρυσης «Ενεργειακών Κοινοτήτων» είναι αρκετά παλιό και εντάσσεται μέσα στα πλαίσια των δήθεν φιλοπεριβαλλοντικών πολιτικών της ΕΕ, που στόχο έχουν την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας και την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω σ’ αυτή.

Ήδη από το 2005 υπογράφτηκε η Συνθήκη για την Ενεργειακή Κοινότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που εξασφάλιζε τη παντοκρατορία των πολυεθνικών της ενέργειας και της πολιτικοοικονομικής εξάρτησης της περιοχής.

Με βάση αυτή τη συνθήκη τα συμμετέχοντα κράτη (ανάμεσα τους και η Ελλάδα) ήταν υποχρεωμένα να «απελευθερώσουν» την ενεργειακή αγορά τους, να επιτρέψουν, ουσιαστικά στις πολυεθνικές της ΕΕ να παράγουν και να εμπορεύονται ηλεκτρική ενέργεια και να παρέχουν φυσικό αέριο, να μετατρέψουν τη δημόσια ενεργειακή υποδομή σε ιδιωτική και να το πράξουν αυτό παρέχοντας στους ιδιώτες προνομιακές συνθήκες για την κερδοσκοπική τους δράση. Αυτό συνοψίζεται από την ΕΕ με τη φράση «ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου».

Οι κυβερνήσεις εκείνης της εποχής (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), είχαν βαφτίσει την απελευθέρωση αγοράς Ενέργειας «πρόοδο» που θα έφερνε επενδύσεις και λόγω του ανταγωνισμού, μείωση της τιμής του ρεύματος, προστασία του περιβάλλοντος και αύξηση των θέσεων εργασίας

Τελικά η ζωή έδειξε ότι η μόνη πρόοδος που συντελέστηκε ήταν στην αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων ενώ για την εργατική τάξη έφερε ανεργία, τεράστια ακρίβεια, «περιβαλλοντικά χαράτσια» και νοικοκυριά με ελάχιστη ή καθόλου θέρμανση.

 

Το 2018 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – χέρι με χέρι με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ – συνεχίζοντας το παζλ της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας, φέρνει το νομοσχέδιο για τη σύσταση «Ενεργειακών Κοινοτήτων», που στρώνει το χαλί στους επιχειρηματικούς ομίλους των ΑΠΕ.

Επιδοτήσεις, μακροχρόνιο σταθερό φορολογικό πλαίσιο, εγγυημένες τιμές για τους «συνεταιριστές» επιχειρηματίες και μια σειρά άλλες παροχές περιέχει το νομοσχέδιο για τις «Ενεργειακές Κοινότητες».

Στόχοι του νομοσχεδίου είναι η παραπέρα διείσδυση των επιχειρηματικών ομίλων ΑΠΕ σ' αυτό το μείγμα ενεργειακής πολιτικής, όπως και η διευκόλυνση επενδύσεων στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, για επιχειρηματίες του Τουρισμού, επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ή επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στον αγροτοδιατροφικό τομέα, κλπ.

Τέλος, μέσω των Ενεργειακών Κοινοτήτων και με προκάλυμμα την "αλληλέγγυα οικονομία", γίνεται προσπάθεια να ενσωματωθεί η λαϊκή συνείδηση απέναντι σ’ αυτή την πολιτική.

Η λογική των Ενεργειακών Κοινοτήτων είναι ανάλογη, τηρουμένων των αναλογιών, αυτής στα φωτοβολταϊκά, που οδήγησε στη χρεοκοπία χιλιάδων μικροεπενδυτών, με κερδισμένους τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σήμερα, με τη συμμετοχή και της τοπικής διοίκησης στις «ενεργειακές κοινότητες», προσπαθεί το αστικό κράτος να δημιουργήσει κάλπικες προσδοκίες, ότι στην εποχή της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, με τέτοια διαχειριστικά τερτίπια, θα μπορεί δήθεν να ωφεληθούν, μαζί με τους επιχειρηματικούς ομίλους, και οι λαϊκές οικογένειες.

Και δε προκαλεί καμιά εντύπωση ότι σ’ αυτή τη προσπάθεια δημιουργίας ψεύτικων προσδοκιών, συμμετέχουν όλα τα αστικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, κλπ.

Κι αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο, ότι όλοι αυτοί πίνουν νερό στο όνομα της «Ενιαίας ενεργειακής πολιτικής» της ΕΕ, στο όνομα της παραπέρα απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας.

Καμιά προσδοκία δεν μπορεί να υπάρχει στα λαϊκά στρώματα από την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, και είναι έξω από κάθε πραγματικότητα ο ισχυρισμός ότι, θα αντιμετωπιστεί με αυτό τον τρόπο η «ενεργειακή φτώχεια».

 

Οι «Ενεργειακές Κοινότητες», δεν αποτελούν λύση σε όφελος του λαού.

Δεν έρχονται σε αντίθεση με τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων αλλά, ο ρόλος τους είναι συμπληρωματικός.

Γι’ αυτό τους προωθεί η ΕΕ και τους υλοποιεί η Κυβέρνηση.

Οι αποφάσεις του Συμβουλίου των Υπουργών Ενέργειας της ΕΕ είναι ξεκάθαρες.

Ανάμεσα σε άλλα, αυτό που ξεχωρίζει είναι η απόφαση για ελεύθερο καθορισμό των τιμών ηλεκτρικού ρεύματος από τους προμηθευτές, δίχως κανέναν περιορισμό και κρατική παρέμβαση.

Τι έχουμε λοιπόν στην πράξη;

Από τη μια απελευθέρωση της ενέργειας, και από την άλλη, ελεύθερος καθορισμός της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος.

Σε έναν κλάδο όπου δραστηριοποιούνται μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και Συνεταιρισμοί, ποιος είναι αυτός που θα διαμορφώνει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος;

Ποιος είναι αυτός που θα αντέξει σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό;

Η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα, είναι αυτονόητη !!!

Αυτό που θα συμβεί στην πράξη, είναι να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίων σε λίγα χέρια, κάτι που άλλωστε συμβαίνει σε όλους τους κλάδους της οικονομίας.

Ποια θα είναι η πορεία των «Ενεργειακών Κοινοτήτων»;

Με απλά λόγια, επειδή κάθε «κοινωνική επιχείρηση» λειτουργεί μέσα στον καπιταλισμό και αντικειμενικά λειτουργεί με τους όρους της καπιταλιστικής οικονομίας: Είτε θα απεκδυθεί τον «κοινωνικό» μανδύα της και θα γίνει καθαρά καπιταλιστική, είτε θα πάψει να λειτουργεί ως επιχείρηση θα κλείσει, είτε θα φυτοζωεί.

Ακόμη, και στο βαθμό που υπάρξουν ορισμένες υλοποιήσεις τέτοιων συνεταιριστικών ΑΠΕ, ο πραγματικός κερδισμένος θα είναι οι παραγωγοί του υλικού και οι κατασκευαστικές εταιρίες των ΑΠΕ.

Σε κάθε περίπτωση, ΧΑΜΕΝΟΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ !!!

Θα έχουμε αύξηση της τιμής της ενέργειας και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων τους.

Λύση σε όφελος του λαού ΥΠΑΡΧΕΙ !!!

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για να μπορούν να παρέχουν Ενέργεια σε όφελος του λαού πρέπει να είναι ενταγμένες σε έναν κοινωνικοποιημένο πολύμορφο τομέα Ενέργειας που θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία και θα αξιοποιεί όλες τις εγχώριες πηγές και μορφές Ενέργειας, με σεβασμό στο περιβάλλον.

Αυτή είναι και η μοναδική διέξοδος.

Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η πολιτική εξουσία να φύγει από τα χέρια του κεφαλαίου και να έρθει στα χέρια των εργαζομένων ώστε με την λαϊκή εξουσία να κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να εδραιωθούν οι σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία.

Σε αυτό συνίσταται και η ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος.