Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος των "Αιχμηρών"

Για να το διαβάσετε πατήστε πάνω στον παρακάτω σύνδεσμο:

αιχμηρά τεύχος 35

Πρόσφυγες-Μετανάστες: Θύματα του Ιμπεριαλισμού και της «Ευρώπης-φρούριο»

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές χιλιάδες σύροι πρόσφυγες μεταφέρονταν ακτοπλοϊκώς από τα νησιά του ανατολικού αιγαίου στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ καραβάνια μεταναστών προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ. Την ίδια ώρα βουλευτές της ναζιστικής-εγκληματικής Χρυσής Αυγής επισκέπτονταν την Κω με σκοπό να αποκομίσουν πολιτικό όφελος παίζοντας ψηφοθηρικό παιχνίδι ρατσισμού και ξενοφοβίας. Η εικόνα των τελευταίων εβδομάδων γνωστή: Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες ξεριζωμένοι από τις εστίες τους, που φεύγουν για να γλιτώσουν το μακελειό σε βάρος τους, προσπαθώντας να περάσουν σε χώρες της ΕΕ φτάνοντας στα ελληνικά νησιά. Όσους δεν πνίγονται στα κύματα προσπαθώντας να περάσουν στην “άλλη όχθη” με τα σαπιοκάραβα των λαθρέμπορων, τους κυνηγάνε στην στεριά. Μητέρες, παιδιά, ηλικιωμένοι, εξαθλιωμένοι άνθρωποι στιβαγμένοι σε λίγα μέτρα γης, ζώντας σε άθλιες συνθήκες, χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, έχοντας να αντιμετωπίσουν αυξανόμενα κρούσματα ρατσισμού και πολλές φορές τη βία οργάνων της τάξης. Ποιοί ευθύνονται γι' αυτό το ανθρώπινο δράμα; Ποιές είναι οι αιτίες που οδηγούν καραβάνια απελπισμένων στην προσφυγιά;

1.         Τα καραβάνια των προσφύγων δεν δημιουργούνται από παρθενογέννεση. Οι πρόσφυγες είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που τα τελευταία χρόνια έχουν αιματοκυλήσει τη Μέση Ανατολή (Ιράκ 1990-91, Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2003, Λιβύη 2011, Συρία, Παλαιστίνη κλπ). Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες  το 2014 ο αριθμός των προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων, λόγω πολέμων, εμφυλίων συρράξεων και διώξεων ανήλθε στα 60 εκατομμύρια. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκρηξη προσφυγικού κύματος απ' το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η αναζωπύρωση πολεμικών εστιών όπως στην Συρία, με τις στρατιωτικές επιδρομές Τουρκίας-ΗΠΑ και από την άλλη η εγκληματική δράση των τζιχαντιστών του “Ισλαμικού Κράτους” (ISIS), έρχεται να επιδεινώσει μια ήδη τεταμένη κατάσταση σε μια ευαίσθητη περιοχή. Με πρόσχημα τον κίνδυνο του ISIS η τουρκική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει ένα ανελέητο κυνηγητό ενάντια στους Κούρδους και τις αντάρτικες οργανώσεις του PKK. Την ίδια στιγμή, όπως όλα δείχνουν, η δράση των τζιχαντιστών στην Συρία ενδεχομένως να αποδειχθεί η χρυσή ευκαιρία των ΗΠΑ για στρατιωτική επέμβαση στη χώρα. Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί με τους Ταλιμπάν (παλιοί σύμμαχοι των ΗΠΑ ενάντια στην ΕΣΣΔ) στο Αφγανιστάν και τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”.

Οι ένοπλες συρράξεις που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να εκτοπιστούν απ' τα σπίτια τους έχουν τις ρίζες τους στους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, μέσα σε συνθήκες συνεχιζόμενης ύφεσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται ένα κουβάρι πολύπλοκων και περίεργων σχέσεων μεταξύ των τζιχαντιστών (ISIS, Αλ Κάϊντα), οικονομικά ισχυρών κρατών της περιοχής όπως το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και δυτικών μυστικών υπηρεσιών (π.χ. η παραδοχή ιορδανών αξιωματικών ότι το 2012 στελέχη του ISIS έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση από αμερικανικές ειδικές δυνάμεις και την CIA).

2.         Η “ευαισθησία” της ΕΕ και των κυβερνήσεων των χωρών-μελών της για το δράμα των προσφύγων αποτελεί μνημείο υποκρισίας. Να θυμίσουμε ότι είναι η πολιτική της ΕΕ που με τους κανονισμούς Δουβλίνο 2 και 3 εγκλωβίζει ουσιαστικά μετανάστες και πρόσφυγες στη χώρα υποδοχής. Ενώ, λοιπόν, χιλιάδες πρόσφυγες έχουν προορισμό χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης, εντούτοις παραμένουν στην χώρα υποδοχής (Ελλάδα) χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα και με το φόβο της άμεσης απέλασης. Την ίδια στιγμή που η ΕΕ χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους πνιγμένους στη Μεσόγειο, αποφασίζει την ενίσχυση των αντιμεταναστευτικών θαλάσσιων επιχειρήσεων και την επέκταση όλων των μηχανισμών δίωξης, όπως η Σένγκεν, η FRONTEX, η EUROPOL, το ΕUROJUST, παγίωση των κανονισμών Δουβλίνο 2 και 3, που μετατρέπουν χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία σε «αποθήκες ψυχών». Παρά την έκταση του προβλήματος, η «πρόνοια» της ΕΕ για τις μεταναστευτικές ροές μέσω της χώρας μας περιορίζεται σε δεσμεύσεις για την παροχή 470 εκατ. ευρώ την περίοδο 2015-2020 στην Ελλάδα, από τα οποία προβλέπεται να εκταμιευθούν άμεσα περίπου 30 εκατ. ευρώ, κάτι που δεν αλλάζει καθόλου την αντιμεταναστευτική ουσία της ευρωενωσιακής πολιτικής.

3.         Μέσα σε αυτό το φόντο, απ' τη μια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στη Μέση Ανατολή που προκαλούν τις ένοπλες συγκρούσεις και απ' την άλλη των αντιμεταναστευτικών πολιτικών της ΕΕ, οφείλουμε να δούμε τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολουθώντας τα βήματα των προκατόχων της (του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), συνεχίζει και εντείνει την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε βάρος των χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων. Μέχρι σήμερα η συγκυβέρνηση απέφυγε να πάρει τα αναγκαία μέτρα για τη δημιουργία αξιοπρεπών χώρων διαβίωσης των προσφύγων-μεταναστών και για τη στελέχωση των αρμοδίων υπηρεσιών. Αντιθέτως υποκαθιστά τις ευθύνες του κράτους με την συγκινητική αλληλεγγύη του ελληνικού λαού και αρκείται στα ψίχουλα των κοινοτικών κονδυλίων, που στη πλειοψηφία τους κατευθύνονται σε διάφορες ΜΚΟ.

    Να θυμίσουμε επίσης πως είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που μέσω της συμμετοχή της στα σχέδια του ΝΑΤΟ (βλέπε η πρόθεση να γίνει νέα ΝΑΤΟϊκή βάση στην Κάρπαθο, δηλώσεις για στήριξη των χριστιανικών πληθυσμών στη Μέση Ανατολή, ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές ασκήσεις) επιχείρησε να βάλει την Ελλάδα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Ακολούθησε δηλαδή κατά γράμμα την πολιτική των προκατόχων της, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρά τις κάλπικες "αντι-ιμπεριαλιστικές" κορώνες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της "αριστερής πλατφόρμας"...

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, λοιπόν, έχει τεράστιες ευθύνες για το δράμα χιλιάδων συρίων προσφύγων που ζουν σε άθλιες συνθήκες σε πάρκα της Αθήνας και στα ακριτικά νησιά. Όχι μόνο δεν προωθεί λύσεις αλλά αντιθέτως στηρίζει της ευρωενωσιακές πολιτικές που διογκώνουν το πρόβλημα, χαιρετίζοντας την ψευδεπίγραφη... «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Έτσι, συμβάλει τόσο στην επιδείνωση της οδύσσειας των ταλαιπωρημένων προσφύγων αλλά και ενισχύει τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά που συστηματικά καλλιεργούν σε κομμάτι του λαού δυνάμεις όπως η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή.

Ν.Μόττας

3ο Μνημόνιο Μέτρα συντριπτικά για τα λαϊκά στρώματα

Το 3^ο Μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήρθε σαν συνέχεια και σαν συμπλήρωμα των δύο προηγούμενων μνημονίων που υπογράφτηκαν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ.

Κανένα μέτρο σε κανένα μνημόνιο δεν είναι ξεκομμένο από τα προηγούμενα και τα επόμενα. Κάθε μέτρο σε κάθε μνημόνιο συμπληρώνει την πορεία μιας πολιτικής, που εφαρμοζόταν πριν από τα μνημόνια και εφαρμόζεται επίσης σε άλλες χώρες και χωρίς μνημόνια και έχει έναν ενιαίο πυρήνα: Πώς θα εξασφαλίσει την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, κι αυτό αναγκαστικά περνά μέσα από το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Γιατί υπογράφτηκαν το 1ο και το 2ο μνημόνιο; Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Πώς θα γινόταν αυτό; Με βίαιη εσωτερική υποτίμηση, κύρια της εργατικής δύναμης, με μεγάλες περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα. Γιατί; Για να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι για το κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις και να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Για τους ίδιους λόγους και με τα ίδια μέτρα ψηφίστηκε τώρα και το 3ο μνημόνιο, το οποίο, εκτός όλων των άλλων, προβλέπει και την πλήρη εφαρμογή των άλλων δύο...

Τα ίδια πάνω - κάτω μέτρα περιλαμβάνονται στα προγράμματα και των άλλων κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνιο και ανάλογα με τη σφοδρότητα με την οποία η κρίση χτύπησε τις οικονομίες τους.

Τα μέτρα των μνημονίων είναι ταξικά υπέρ του κεφαλαίου και τα κόμματα που τα ψηφίζουν ή τα εφαρμόζουν, υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Να γιατί η στάση απέναντι στα μνημόνια είναι τελικά στάση απέναντι στο πραγματικό δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό».

Το δημοψήφισμα τελικά ήταν το άλλοθι για νέα βάρβαρα μέτρα και μνημόνια.

Το ΟΧΙ και το ΝΑΙ είχαν τελικά έναν κοινό παρονομαστή. Να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους και να τους βάλουν να επιλέξουν με ποιο μνημόνιο (της «τρόικα» ή της κυβέρνησης) θα σφαγιαστούν καλύτερα τα δικαιώματα τους.

Είναι αυτή η λογική του «μικρότερου κακού» που πάντα την παρουσιάζουν στα μάτια της λαϊκής οικογένειας σαν … “προστασία” της από μεγαλύτερα δεινά (που βέβαια έρχονται αμέσως μετά για να ξαναπαιχτεί και πάλι το ίδιο έργο)

Το τρίτο μνημόνιο περιέχει μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει.

Αυτή είναι και η «μεγάλη συνεισφορά» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Προχωρά στην υλοποίηση βάρβαρων μέτρων που αποτελούσαν πάγια αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου και κατευθύνσεις της ΕΕ και τα οποία κατεδαφίζουν ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Ο λαός έχει πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι, στο πλαίσιο της ΕΕ και της οικονομίας του κεφαλαίου, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί όχι απλά να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε καν να ανακουφίσει στοιχειωδώς το λαό.

Είναι καιρός απέναντι στις συμμαχίες του κεφαλαίου να αντιπαραθέσουμε τις κοινωνικές συμμαχίες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των επιστημόνων, των επαγγελματιών, της νέας γενιάς.

Να σηκώσουμε κεφάλι στέλνοντας στα αζήτητα τα capital controls, το ΔΝΤ, την ΕΕ και όλους όσους βάζουν πλάτη στην καταλήστευση του λαού.

Το πραγματικό ΟΧΙ υπογράφεται από την αποδέσμευση από την ΕΕ και όλες τις λυκοσυμμαχίες τους.

Λύση για τον λαό δεν μπορούν να δώσουν όλοι αυτοί που μέχρι σήμερα έπαιξαν και παίζουν βασικό ρόλο στην εξαπάτηση του λαού και τώρα προσπαθώντας να επιβιώσουν πολιτικά, προβάλλουν την αδιέξοδη πολιτική της «δραχμής» της καπιταλιστικής Ελλάδας, παίζοντας το ρόλο που έπαιζαν πάντα, είτε εντός είτε εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον λαό υπάρχει ελπίδα και αυτή βρίσκεται στη πρόταση του ΚΚΕ για οργάνωση και δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει, στην αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία να χτίσουμε ένα μέλλον για μας και τα παιδιά μας.

Αν εσύ ο ίδιος δεν ψάξεις ποτέ δε θα βρεις την αλήθεια...

Λέγεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη σαν φάρσα.

Έτσι και στην χώρα μας ορισμένα γεγονότα επαναλαμβάνονται, φοβάμαι όμως πως πάντα σαν τραγωδία και μάλιστα ολοένα και μεγαλύτερη.

Οι καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις είναι από αυτά τα γεγονότα που έρχονται και επανέρχονται δημιουργώντας οξύτατες καταστάσεις που για να εκτονωθούν δημιουργούν πάντα συγκρούσεις, καταστροφές και πολέμους.

Και στους δύο παγκόσμιους πολέμους, προηγήθηκαν οξύτατες οικονομικές κρίσεις του συστήματος.

Μήπως σήμερα οι διάφορες πολεμικές συγκρούσεις που γίνονται γύρω μας δεν γίνονται για τον έλεγχο και την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών που υπάρχουν;

Πλούτος που κάτω από φυσιολογικές, ανθρώπινες και ειρηνικές καταστάσεις θα έπρεπε να αξιοποιείται για να αντιμετωπίζει τις ανάγκες των λαών των διαφόρων χωρών.

Μέσα στο βάρβαρο όμως καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, η ακόρεστη δίψα του κέρδους έχει γίνει υπέρτατος νόμος οδηγώντας σε συγκρούσεις τα διάφορα κέντρα των ιμπεριαλιστών για το ποιος απ’ όλους θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι.

Αυτοί είναι που ελέγχουν τα κέντρα των αποφάσεων (κυβερνήσεις, Κομισιόν, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΟΗΕ, κλπ) για να παίρνονται εκείνες οι αποφάσεις που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.

Μεγαλώνοντας η συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, μεγαλώνουν επίσης και οι συγκρούσεις για τον έλεγχο των αγορών και του πλούτου που παράγουν οι λαοί.

Είναι αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός που δημιουργεί τις κρίσεις, τις πολεμικές συγκρούσεις, τον ξεριζωμό εκατομμυρίων μεταναστών από τα σπίτια τους, τους οικονομικούς πολέμους και ανταγωνισμούς που οδηγούν στην πείνα και στην εξαθλίωση δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη.

Δεν είναι τα μνημόνια που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτή τη κατάσταση.

Είναι ο Καπιταλισμός, η εκμετάλλευση του πλούτου που παράγει ο λαός μας, η αρπαγή του ορυκτού μας πλούτου από τις πολυεθνικές και το μεγάλο κεφάλαιο, είναι ότι περιγράψαμε πιο πάνω.

Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες. Τα μνημόνια είναι οι κατασταλαγμένες αποφάσεις της άρχουσας τάξης.

Πίσω λοιπόν από «μνημονιακά» ή «αντιμνημονιακά», πίσω από «αριστερά», «δεξιά», «κεντροδεξιά» ή «κεντροαριστερά» κόμματα, εσύ ψάξε να βρεις ποιανών συμφέροντα εξυπηρετούνται.

Αν ακούσεις πως με την πολιτική τους εξυπηρετούν όλους τους Έλληνες, και τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εργαζόμενους, και τις πολυεθνικές και τους μικρομεσαίους, και το κεφάλαιο και τη λαϊκή οικογένεια, τότε σου λένε ψέματα.

Σου πουλάνε για μια ακόμη φορά φούμαρα. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες – όπως λέει ο λαός μας.

Είναι σαν να σου λένε πως εξυπηρετούν μαζί και τον εκμεταλλευτή και τον εκμεταλλευόμενο, και τον πόλεμο και την Ειρήνη.

Η άρχουσα τάξη έχει πολλά κόμματα και ακόμη περισσότερους πρόθυμους πολιτικούς για να σε ξεγελάνε.

Αν εσύ ο ίδιος δεν ψάξεις ποτέ δε θα βρεις την αλήθεια

Σήμερα ο λαός πρέπει να αντιτάξει τη δικιά του συμμαχία, της εργατικής τάξης, των φτωχών και μικρών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, μια συμμαχία σε γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Δημιουργούνται Επιτροπές Αλληλεγγύης

Μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές (στις οποίες συμμετέχουν φορείς όπως η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, η ΠΑΣΕΒΕ και το ΠΑΜΕ)  ξεπήδησε η ανάγκη για τη δημιουργία των Επιτροπών Αλληλεγγύης.

Με κεντρικό σύνθημα ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ και σε συνεργασία με τα σωματεία του ΠΑΜΕ και τους Συλλόγους Γυναικών της ΟΓΕ έχει ξεκινήσει ήδη η καταγραφή των προβλημάτων των εργαζομένων και των ανέργων,δίνοντας προτεραιότητα στην κάλυψη των αναγκών σε τρόφιμα, φάρμακα, παιδικές, τροφές, απλήρωτο ρεύμα, νερό, φυσικό αέριο, δάνεια  αλλά και η ενεμπόδιστη πρόσβαση στην Υγεία κ την Παιδεία, στις δημόσιες δομές (πχ παιδικοί σταθμοί) και τις μετακινήσεις.

Είναι πλέον ζήτημα ζωτικής σημασίας ο λαός να βγει στο προσκήνιο και να διεκδικήσει τη ζωή που του στερούν.

Η αλληλεγγύη μεταξύ των λαϊκών οικογενειών- πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους- ότι αν δε συνδυαστεί με την διεκδίκηση και την πάλη τότε θα καταλήξει σε φιλανθρωπία.

Πληροφορίες στα γραφεία του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών Συκεών (μέλος ΟΓΕ) Αγ. Δημητρίου 37 Συκιές – Καστρίδου Κατερίνα 6973 483 974

Ξεκίνησαν τα δρομολόγια ΟΑΣΘ στα Πεύκα

Από 1 Σεπτέμβρη ξεκίνησε η «εσωτερική» συγκοινωνία με συχνότητα δρομολογίου ένα κάθε ώρα.

Αίτημα των κατοίκων ήταν – εδώ και πολύ καιρό – να αντιμετωπιστεί η ανάγκη της εσωτερικής μετακίνησης λόγω των μεγάλων αποστάσεων στα Πεύκα.

Το να προβάλει όμως η διοίκηση του Δήμου σαν «μεγάλη επιτυχία» της, την έναρξη των δρομολογίων του ΟΑΣΘ, αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Τους θυμίζουμε πως από πολλά χρόνια πριν, τα Πεύκα είχαν Δημοτικό Λεωφορείο – όταν ήταν Δήμος – που κάλυπτε τις ανάγκες μετακίνησης των κατοίκων και μάλιστα ήταν εντελώς δωρεάν.

Τους θυμίζουμε επίσης πως η διοίκηση τους ήταν αυτή που κατήργησε την δωρεάν δημοτική συγκοινωνία.

Τώρα που ήρθε το δρομολόγιο του ΟΑΣΘ – με εισιτήριο επί πληρωμή – πάει πολύ να ζητάνε και … «επιβράβευση» από τους κατοίκους.  

Συμμετοχές στα … «Ευρωπαϊκά Φόρουμ»

Δεν αποτελεί πρωτοτυπία η τακτική συμμετοχή στελεχών του δήμου μας σε Ευρωπαϊκά Φόρουμ και εκδηλώσεις. Η δικαιολογία που προβάλλουν είναι η απόκτηση εμπειριών και γνώσεων.

Οι «γνώσεις» βέβαια και οι «εμπειρίες» που μεταφέρονται σε τέτοιου είδους φόρουμ είναι πώς να πλασάρουν πιο εύκολα και πιο αριστοτεχνικά τις βάρβαρες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις της ΕΕ.

Σε ένα τέτοιο φόρουμ πήρε την απόφαση να συμμετάσχει η διοίκηση του Δήμου στην πρώτη συνεδρίαση του Σεπτέμβρη.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα γίνει «ανταλλαγή απόψεων» στα παρακάτω θέματα:

1. Καλές πρακτικές για την οικονομική ανάπτυξη. Οι «καλές πρακτικές» που έχει επιδείξει ως τώρα η ΕΕ για την οικονομική ανάπτυξη στα πλαίσια των μνημονίων και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σημαίνουν, εργασία λάστιχο, εκ περιτροπής, με ολιγόμηνες συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας και μέχρι τα βαθιά γεράματα.Μαθήματα με άλλα λόγια παραπέρα εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
2. Κοινωνική ένταξη. Όταν η ΕΕ απαιτεί από την χώρα μας να αυξήσει το ΦΠΑ ακόμη και στα τρόφιμα βασικής ανάγκης, κόβει τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για τις ανάγκες της κοινωνικής πολιτικής, απαιτεί την κατάργηση της Κρατικής χρηματοδότησης προς τους Δήμους με την ταυτόχρονη επιβολή τοπικής φορολόγησης, τότε πράγματι καταλαβαίνουμε πως χρειάζονται … «ιδιαίτερα μαθήματα» τα στελέχη του Δήμου για το πώς θα περάσουν μια «κοινωνική πολιτική ελεημοσύνης».
3. Διασυνοριακές συνεργασίες. Δεν ξέρουμε αν εννοούν ανταλλαγή απόψεων σε σχέση με την κατασκευή«διασυνοριακών φραχτών» που θα εμποδίζουν τα εκατομμύρια μετανάστες που δημιουργεί η δική τους ιμπεριαλιστή πολιτική.
4. Συνεργασίες Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα. Είναι τα γνωστά σε όλους μας ΣΔΙΤ. Είναι αυτές οι συμβάσεις που μπάζουν μέσα σε όλα τα δημόσια έργα τους μεγαλοεργολάβους, που αυξάνουν το κόστος των έργων στο τριπλάσιο και ακόμη περισσότερο, είναι αυτές οι συμβάσεις που έχουν μπουκώσει με δημόσιο χρήμα τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» καταδίκασε αυτά τα φόρουμ και αρνήθηκε τη συμμετοχή του Δήμου σε αυτά.

Τεχνικό Πρόγραμμα – Μία από τα ίδια

Για πολλοστή φορά ακολουθήθηκε η γνωστή διαδικασία για την «συζήτηση επί του Τεχνικού Προγράμματος».

Είναι μια διαδικασία που έχει αποστεωθεί από κάθε ουσία, αφού στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα – παρά μόνο ανούσιες εκφράσεις περί «συμμετοχικότητας» – αλλά προσπαθεί να κουκουλώσει και την άσχημη πραγματικότητα για την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση των έργων που γίνονται για την κάλυψη λαϊκών αναγκών.

Η Λαϊκή Συσπείρωση παρουσίασε την εξέλιξη των τεχνικών έργων από χρονιά σε χρονιά.

Τα προϋπολογιζόμενα ποσά για τις χρονιές από το 2011 έως το 2014 είχαν την παρακάτω φθίνουσα σειρά:

56.454.782 ευρώ για το 2011, 60.718.732 το 2012, 49.509.072 το 2013 και 44.586.692 το 2014.

Το ποσοστό πραγματοποίησης αυτών των ποσών ήταν:

Το 2011 στο 13,94%, το 2012 στο 13,39%, το 2013 στο 7,14% και το 2014 στο 8,38%.

Βλέπουμε πως όχι μόνο μειώνεται το ποσό από χρονιά σε χρονιά αλλά μειώνεται και το ποσοστό υλοποίησης των έργων.

Φέτος η πρόταση της διοίκησης ήταν μειωμένη περίπου στο ένα τρίτο της πρότασης τους για το 2014 (που και αυτό ήταν το χαμηλότερο από κάθε άλλη χρονιά), αφού μετά βίας έφτανε στο ποσό των περίπου 15.000.000. ευρώ.

Ο κ. Δήμαρχος προσπάθησε να φορτώσει τις ευθύνες για την κατάσταση αυτή στην … ψήφιση του 3^ου μνημονίου.

Παίρνοντας τον λόγο ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, τόνισε:

«Βεβαίως και έχει ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ και όσοι στήριζαν όλο αυτό το διάστημα αυτή τη κυβέρνηση. Όμως ας μη ξεχνάνε τα στελέχη του Δήμου πως όλα τα αστικά κόμματα μαζί – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ – ψήφισαν το μνημόνιο και συνεχίζουν να στηρίζουν αυτή την πολιτική. Το κόμμα του μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ, είναι αυτό που ψήφισε και τα τρία μνημόνια.

Το γεγονός είναι πως όλοι τους μαζί, συμπεριλαμβανομένης και της διοίκησης του Δήμου, στηρίζουν τις βάρβαρες και αντιλαϊκές επιλογές του κεφαλαίου και της ΕΕ που ευθύνονται για τη σημερινή εξαθλίωση του λαού μας».