Για να δει κανείς πως θα
πρέπει να αντιμετωπίσει τον φασισμό και την Χρυσή Αυγή πρέπει πρώτα να
απαντήσει στα ερωτήματα:
-
Τι είναι η
Χρυσή Αυγή.
-
Σε ποιο
έδαφος αναπτύσσεται ο φασισμός.
-
Τίνος τα
συμφέροντα εξυπηρετεί.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι
απλά μια εγκληματική συμμορία. Είναι εγκληματική οργάνωση ακριβώς γιατί είναι
φασιστική και ναζιστική.
Οι εγκληματικές ενέργειες
που οργανώνει στοχεύουν καθαρά στο χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Είναι εγκληματική γιατί
τρομοκρατεί, εκβιάζει, χτυπά, δολοφονεί εργάτες.
Είναι εγκληματική γιατί
αποτελεί βραχίονα του αστικού κράτους και των μηχανισμών του ενάντια στην
εργατική τάξη και τους αγώνες της.
Είναι φτιαγμένη και
οργανωμένη για να καταστέλλει τους εργαζόμενους που παλεύουν για καλύτερους
μισθούς, για συνθήκες δουλειάς, για ασφάλιση, για δικαιώματα. Όσους οργανώνουν
τον αγώνα τους ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.
Γι’ αυτό τον λόγο διασυνδέεται
με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής,
διαπλέκεται με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα.
Για ποιους έστηναν
δουλεμπορικά γραφεία για να δουλεύει ο κόσμος για ένα κομμάτι ψωμί;
Για τους βιομηχάνους.
Για ποιους έστηναν
εθνικιστικό σωματείο στη Ζώνη του Περάματος για να ρίξουν τα μεροκάματα;
Για τους
μεγαλοεργολάβους. Αυτοί τους όπλισαν το χέρι.
Για ποιους ζητούσαν νέα
προνόμια μέσα στη Βουλή;
Για τους εφοπλιστές που
κάνουν μπίζνες σε όλο τον κόσμο.
Είναι αυτοί που χτύπησαν
με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα.
Είναι αυτοί που πήγαν με
τον Μάνεση ενάντια στους απεργούς της «Χαλυβουργίας».
Μπορεί μια τέτοια
«εγκληματική οργάνωση» να λειτουργήσει, να δράσει, να υλοποιήσει στόχους, χωρίς
να συνδεθεί με μηχανισμούς του αστικού κράτους;
Όχι. Και αυτό το έχει
δείξει η Ιστορία, το δείχνουν και τα σημερινά δεδομένα.
Μπορεί να λειτουργήσει
χωρίς να συνδεθεί με κυκλώματα οργανωμένου εγκλήματος;
Σε καμία περίπτωση.
Μηχανισμοί του κράτους μαζί με το οργανωμένο έγκλημα συναντιούνται στην
περίπτωση της Χρυσής Αυγής.
Εάν εξαρθρωθεί αυτή η
εγκληματική οργάνωση, «καθαρίσαμε» με τη Χρυσή Αυγή και ό,τι αυτή πρεσβεύει
πολιτικά, ιδεολογικά;
Σε ποιο έδαφος
αναπτύσσεται ο φασισμός;
Ο Μπρεχτ έδινε την
παρακάτω απάντηση:
«Για να μπει ο
καπιταλισμός στον αγώνα ζωής και θανάτου, πρέπει να απαλλαγεί από όλους τους
δισταγμούς του και να πετάξει μια-μια στη θάλασσα όλες τις δικές του έννοιες
για ελευθερία, δικαιοσύνη, προσωπικότητα του ατόμου, ακόμα και συναγωνισμό. Έτσι, μια άλλοτε μεγάλη και επαναστατική ιδεολογία
εμφανίζεται τώρα στον τελικό της αγώνα με την πιο ταπεινή μορφή κοινής απάτης,
με τον πιο αναιδή τρόπο εξαγοράς συνειδήσεων, με την πιο κτηνώδη θρασυδειλία,
ακριβώς με φασιστική μορφή. Και ο αστός δεν εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης
προτού πάρει την πιο βορβορώδη όψη του.»
Στο έδαφος του
καπιταλισμού λοιπόν επωάζεται το αυγό του φιδιού, και αναπτύσσεται και θεριεύει
σε περιόδους όπου το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει διεξόδους στην
κρίση που το ίδιο δημιουργεί, έτσι εξαπολύει τα μαντρόσκυλά του για να
επιβάλλει ακόμη πιο βάρβαρες και σκληρές πολιτικές σε βάρος του λαϊκού
κινήματος.
Πολύ παραστατικά ο Μπρεχτ
μιλάει για τον αστό που θέλει να καταδικάσει τον φασισμό χωρίς να καταδικάζει
ταυτόχρονα και τον καπιταλισμό, παρομοιάζοντας τον με κάποιον που θέλει να
πάρει το μερτικό του από το αρνί (την λεία του δηλαδή από την εκμετάλλευση του
εργαζόμενου) χωρίς να σφάξει το αρνί.
«Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να
‘ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, … θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα
αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το
κρέας στο τραπέζι. Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη
βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της,
κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου
όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προ-τού φέρουν το κρέας στο
τραπέζι.» καταλήγοντας στο
παρακάτω:
«Μια διακήρυξη ενάντια
στον φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι
κοινωνικές καταστάσεις που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική
ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ’ απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά
θα τον χρειάζεται.»
Εάν λοιπόν σήμερα
στεκόμαστε μονάχα στα γενικά και αόριστα συνθήματα του τύπου «Όχι στον φασισμό»
και «περισσότερη δημοκρατία», καταλήγουμε τελικά να μοιάζουμε με αυτόν τον αστό
που δέχεται τελικά την βαρβαρότητα του συστήματος αρκεί ο «χασάπης» να έχει
πλύνει τα χέρια του.
Αυτό που σήμερα επιχειρεί
να περάσει η άρχουσα τάξη είναι η ταύτιση της δράσης των φασιστών με τους
λαϊκούς αγώνες. Να ταυτίσει τον ναζισμό-φασισμό με τον κομμουνισμό. Την πιο
ουμανιστική δηλαδή θεωρία που ζητάει να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από
άνθρωπο με την πιο βάρβαρη, απάνθρωπη και ρατσιστική ιδεολογία.
Γι’ αυτό και ο
πρωθυπουργός από τις ΗΠΑ που βρίσκεται, διακήρυξε πως θα πατάξει τις ακρότητες
της Χρυσής Αυγής όπως και των “εξτρεμιστών” που ζητάνε την έξοδο της χώρας μας
από την Ε.Ε., το ευρώ και το ΝΑΤΟ !!!
Για δέστε ποια είναι η επίσημη
ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι η ταύτιση του θύτη
με το θύμα. Η ανιστόρητη ταύτιση του καπιταλισμού - του φασισμού - με το
σοσιαλισμό.
Σήμερα, σε χώρες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης παίρνουν μέχρι και σύνταξη μέλη των δολοφόνων ναζιστών Eς Eς.
Η θεωρία των άκρων που
προβάλλει η κυβέρνηση θολώνει την ουσία και βολεύει τη Χρυσή Αυγή.
Τα αστικά ΜΜΕ επί πολλές
δεκαετίες τώρα, είτε αποσιωπούν είτε συκοφαντούν τις κινητοποιήσεις του ταξικού
εργατικού λαϊκού κινήματος.
Στους «αγανακτισμένους»
όμως των πλατειών επεφύλαξαν τεράστια δημοσιότητα.
Μέρος όμως αυτών των
πλατειών αποτέλεσε σωστό εκκολαπτήριο των φασιστικών της απόψεων με αλαλαγμούς
όπως «να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή», οι «300 στο Γουδί», «κλέφτες,
κλέφτες» κ.λπ., που αναπαράγονταν στο πανελλήνιο απ' τα ΜΜΕ
Κάτω από ένα «αντιμνημονιακό
περίβλημα» χωρούσε κάθε καρυδιάς καρύδι. Όχι μόνο συσκότιζαν τα ταξικά
χαρακτηριστικά της επίθεσης αλλά καλλιεργούσαν τη λογική ότι ο εργάτης μπορεί
να βρεθεί δίπλα δίπλα με τον εργοδότη του ενάντια στην «κλεπτοκρατία», την
Μέρκελ, και τους «300 της Βουλής».
Αυτή η «αντιμνημονιακή
ρητορική» συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός αντιδραστικού ρεύματος. Λειτούργησε σαν
κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου ξεπλύθηκαν αντιδραστικές δυνάμεις για να
πλασαριστούν σαν αντισυστημική δύναμη.
Το «όλοι μαζί» ενάντια
στα μνημόνια, έγινε παραπέτασμα πίσω απ' το οποίο κρύφτηκαν δυνάμεις που
ψάρευαν σε θολά νερά, υπηρετώντας σκοπιμότητες εχθρικές προς τα συμφέροντα του
λαού, όπως η Χρυσή Αυγή.
Γνωστά καλλιεργούμενα
επιφανειακά και λαϊκίστικα συνθήματα "κλέφτες", "ψεύτες",
απαλλάσσουν τον πραγματικό ένοχο, την πλουτοκρατία που ληστεύει νόμιμα το λαό
και το φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας.
Αντιδραστικά συνθήματα
όπως τα «έξω τα συνδικάτα», «έξω τα κόμματα», έβαζαν στο ίδιο τσουβάλι τις
αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις μαζί με την ξεπουλημένη εργατική αριστοκρατία.
Τι θα πει η φράση -
καραμέλα "καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται";
Έτσι
αθωώνεται η κρατική, εργοδοτική και φασιστική βία και μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι
με τον καθημερινό αγώνα που δίνουν εργαζόμενοι, μαθητές, σπουδαστές!
Ονομάζουν "βία"
ακόμα και τη δράση για να απομονωθούν οι φασίστες φονιάδες της Χρυσής Αυγής,
αφήνοντάς της χώρο.
Οι εκμεταλλευτές του λαού
για να υπερασπιστούν την εξουσία και τα κέρδη τους θέλουν να μην παλεύεις, να
μην οργανώνεσαι, να μη διεκδικείς συλλογικά τις σύγχρονες ανάγκες σου.
Ονομάζουν "βία" την οργανωμένη πάλη για τη ζωή και το μέλλον σου, γιατί τους χαλάει τη σούπα.
Το σύστημα που γεννάει το
ναζιστικό φίδι, είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης και της ανεργίας.
Αυτοί που σήμερα μιλάνε
για «συνταγματικό τόξο» και «δημοκρατικές δυνάμεις» είναι οι ίδιοι που
εξισώνουν τον κομμουνισμό με τον ναζισμό, είναι οι ίδιοι που χρησιμοποιούν την
αντιδραστική θεωρία «των δύο άκρων».
Ο κ. Βορίδης – εκπρόσωπος
του ακροδεξιού Λεπέν πριν από λίγα χρόνια – αναρωτιέται σήμερα πόσο νόμιμο
μπορεί να είναι το ΚΚΕ που υποστηρίζει το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του
εργάτη».
Η κυβέρνηση δια στόματος
του κ. Βορίδη και με αφορμή τη συζήτηση που έχει ξανανοίξει περί «συνταγματικού
τόξου» και Χρυσής Αυγής, ενισχύει το θεμέλιο του συστήματος της εκμετάλλευσης, που
λέει ότι «νόμος είναι το δίκιο του καπιταλιστή».
Νόμος είναι να υπάρχουν
άνεργοι, εξαθλιωμένοι, άνθρωποι του μόχθου που δεν μπορούν να έχουν υπηρεσίες
Υγείας, δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
Νόμος είναι να καρπώνεται
η αστική τάξη τον πλούτο που παράγει ο λαός.
Και επειδή θέλουν να
εμποδίσουν ή και να σταματήσουν τους λαϊκούς αγώνες, την ταξική πάλη, βάζουν
μπροστά στο λαό ή την υποταγή στους άδικους νόμους τους ή τον μπαμπούλα της
«Χρυσής Αυγής»
Οι φασιστικές -
ναζιστικές αντιλήψεις είναι γέννημα και θρέμμα του εκμεταλλευτικού
καπιταλιστικού συστήματος και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν και να
απομονωθούν μαζί με τους φορείς τους από τους εργαζόμενους και το κίνημά τους.
Το ίδιο αποφασιστικά πρέπει να αντιμετωπιστεί και η καλλιεργούμενη αντίληψη
περί «των άκρων», γιατί στοχεύει κατευθείαν στο εργατικό κίνημα. Οι αγώνες των
εργαζομένων δεν έχουν καμιά σχέση με τη φασιστική - ναζιστική εγκληματική
δράση.
Να την πετάξουν έξω από
χώρους δουλειάς και γειτονιές, από σχολεία και σχολές, ξέροντας πως έχουν να
κάνουν με μπράβους του κεφαλαίου, που τρέφουν μίσος για τα εργατικά - λαϊκά
δικαιώματα. Όσο δυναμώνουν τα ταξικά χαρακτηριστικά του κινήματος, τόσο πιο
δύσκολα οι ιδέες και οι πρακτικές της Χρυσής Αυγής θα βρίσκουν τόπο να σταθούν. Όσο βαθαίνει η
αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική συνείδηση των εργαζομένων και των άλλων
λαϊκών στρωμάτων, τόσο θα ακυρώνεται η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής και άλλων βαστάζων
του συστήματος να δηλητηριάσουν λαϊκούς ανθρώπους, νεολαίους άνεργους και
εργάτες.
